Björn Engels (Antwerp): ‘Het EK was het laatste van mijn zorgen’

© BELGAIMAGE - CHRISTOPHE KETELS
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Na vier jaar is Björn Engels, bijna 27, terug in België. Gelouterd, volwassen, sterker en sneller. Een gesprek met de man die de nieuwe patron van de defensie van de Great Old moet worden.

Nederland blijft een favoriete pleisterplaats voor Belgische en andere voetbalploegen tijdens de voorbereiding op een nieuw seizoen. Na een paar jaar Duitsland sloeg ook Antwerp er vorige week zijn tenten op. De aantrekkelijkheid? Rustige hotels in de bossen – in het geval van Antwerp het Parkhotel in Horst -, veel natuur, veel zuurstof en een oefenveld vlakbij. Hier legt Brian Priske, de nieuwe trainer van de Great Old, zijn eerste accenten.

Op maandag, de eerste dag van de stage, is dat nog zonder nieuwkomers. Toptransfer Michel Ange Balikwisha (Standard) wordt nog verwacht, terwijl Björn Engels (Aston Villa) en Jelle Bataille (KV Oostende) binnen trainen. ‘Ik had totaal niet verwacht dat alles zo snel zou gaan’, zegt Engels. ‘Ik ben net terug uit vakantie dus om dan van de ene dag op de andere volop mee te trainen bij een oefenstage … dat zou niet verstandig zijn. Daarmee bouw ik deze week eerst rustig op, om vanaf begin volgende week aan te sluiten bij de groep.’

Je bent breder geworden!

Björn Engels: ( lacht) ‘Je bent niet de eerste die dat zegt. Breder en sterker, denk ik. Je ziet het nu niet zo goed vanwege die lange broek, maar vooral mijn bovenbenen zijn sterker geworden. Mijn bovenlichaam een beetje.’

Je moet hier de leider van de defensie worden.

Engels: ‘Dat is wat iedereen zegt, ja. En dat is ook de bedoeling. Ik heb vier jaar in het buitenland gezeten en alles gezien. Positieve dingen, maar ook negatieve. Met die ervaring keer ik nu terug naar de Belgische competitie. Wat ik daarin kan doen, heb ik eerder al bij Club Brugge bewezen. Dat willen we hier doortrekken, met een nieuw begin, bij Antwerp.’

Was het een moeilijke beslissing om terug te keren?

Engels: ‘Niet héél moeilijk, omwille van het familiale. Ik heb twee kindjes, van wie de oudste naar school moet beginnen gaan. De vraag die we ons stelden, was: wat is het juiste moment voor een terugkeer? Nu, zodat hij vanaf nul kan beginnen op een Belgische school, of laten we hem starten in Engeland en moet hij later wat moeilijkheden overwinnen? Ik was gelukkig in Engeland, het enige wat ik miste, waren wedstrijden. En daar moeten we niet flauw over doen, dat maakte de beslissing makkelijker. Als ik elke wedstrijd speel, denk je niet aan terugkeren.’

In Engeland moet je je houden aan algemene regels, maar voor de rest … Freedom.’

Björn Engels

In januari was er al contact. Ergens had ik het toen al verwacht, omdat aan de einder toch dat EK wenkte.

Engels: ‘Neen, het EK was het laatste van mijn zorgen. Ik wilde vooral opnieuw spelen. Maar ik vond een terugkeer op dat moment niet aan de orde. Ik ben geen voorstander van transfers in januari. Oké, het was België, maar ik zag het niet zitten om alles in de loop van een seizoen overhoop te gooien. De verhuis, aanpassen aan een nieuwe club. Ik dacht: als ze nu al interesse hebben, zullen ze deze zomer ook wel komen. En inderdaad, de contacten waren er op het einde van het seizoen snel. In mijn eerste week vakantie zat ik samen met de voorzitter en Sven Jaecques. Zij waren heel overtuigend, legden uit waar ze naartoe wilden. Dat ik niet de enige transfer zou zijn, er komen nog goeie spelers. Hier zit veel ambitie.’

Snelheid

Wat heb je de voorbije twee jaar in Engeland geleerd?

Engels: ‘De Premier League is een competitie waarin alles voor jou wordt geregeld. Niet normaal. Ik ben er veel volwassener geworden in mijn manier van doen. Geen verwijt hier, naar niemand, maar ik moet toch weer wennen aan allerlei kleine regeltjes. Geen telefoon, dit niet, dat niet… In Engeland moet je je houden aan algemene regels, maar of je nu rondloopt en belt, dat maakt ze echt niet uit. Freedom. En het voetbal… Ik heb er een sport ontdekt waarvoor ik was gekomen. Nooit even de voet van het gaspedaal, geen enkele makkelijke wedstrijd. Elke speler heeft uitzonderlijke kwaliteiten; ofwel is hij super sterk, ofwel super snel, ofwel super goed in de lucht, en alle andere dingen zijn ook niet slecht. ( grijnst) Ik had nooit verwacht dat ik direct zou spelen, maar dat eerste jaar lukte dat wel. Ik herinner me nog mijn debuut, op Tottenham. Direct redelijk stevig. Nadien had ik veel langer recuperatie nodig. Meestal ben je daags na de wedstrijd wat minder soepel en de tweede dag nog wat stijfjes, maar op dag drie ben je daar door. Daar niet, toch niet in het begin.’

Björn Engels (Antwerp): 'Het EK was het laatste van mijn zorgen'
© BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

Was dat volledige seizoen in Frankrijk dan niet voldoende als overstap?

Engels: ‘Fysiek was dat ook een sterke competitie, maar de Engelse gaat het spel veel meer op en neer. In Reims was het voetbal wat tactisch, daar stonden we als ploeg ook iets lager dan ik gewend was met Club Brugge of bij Olympiacos en later met Aston Villa. Wij stonden laag in blok, waarna we probeerden om er op de counter uit te komen. Dat was iets makkelijker voetballen, ik zat er iets meer in de zetel. Bij Villa werd dat helemaal anders. De trainer wilde dat we hoger speelden en zelf druk zetten. En dan kreeg je dat golvend voetbal, heen en weer en veel sneller.’

Je ploegmaats Tyrone Mings en Jack Grealish maken nu furore op het EK.

Engels: ‘Een ongelooflijke beer, die Mings. Het zijn allemaal beren eigenlijk. In de voorbereiding deden we veel groepssessies in de gym, maar eens het seizoen begint, wordt er minder getraind en is het iedereen voor zichzelf in die gym. Wil je zelf sterker worden, of aan een bepaald onderdeel van je lichaam werken, moet je op trainers afstappen en samen iets uitwerken. Ik wilde sneller worden. Het draaien en mijn snelheid vond ik altijd al een van mijn werkpunten. Vandaar de training van de bovenbenen, om explosiever te worden.’

Stak Grealish erbovenuit?

Engels: ‘Wat die liet zien, ook op training, was niet normaal. Dat is de beste speler die ik ooit in mijn ploeg had. Alles ging vanzelf. Een cultheld ook, daar opgegroeid, een zware Villa-fan. Heel zijn familie trouwens.’

Wat doet die nog in Birmingham?

Engels: ‘Hij heeft er het beste contract, maar ik begrijp dat hij ooit wel eens prijzen wil gaan winnen en dan zal hij de keuze moeten maken om hogerop te gaan. Hij heeft niet super veel gespeeld op het EK, maar elke keer maakte hij wel het verschil. De grote ploegen staan in de wachtrij. City of United, een van die twee zal het wel worden.’

Spierscheur

In je tweede seizoen speelde je niet. Wat is er gebeurd?

Engels: ‘Eigenlijk pech. Twee dagen voor de openingswedstrijd van het seizoen scheurde ik mijn quadriceps en was ik vier, vijf weken out. De voorbereiding was redelijk stevig geweest en toen ik op goal schoot, voelde ik direct dat ik het niet goed was. We startten goed als ploeg, schoven mee in de top en dan weet je al: de ploeg wordt gevormd, dit wordt een lastig seizoen. Ik ben toen misschien iets te vroeg vol herbegonnen en kreeg op dezelfde plaats een gelijkaardige blessure. Die duurde dit keer iets minder lang, maar dan loop je écht wel achter de feiten aan. Het was ook zo’n seizoen – heel uitzonderlijk – waarin niemand van de centrale verdedigers zich blesseerde of werd geschorst. En als die jongens het goed doen, ben ik de eerste om te zeggen: top, ik heb hier niks te vertellen.

Eigenlijk voelde ik aanvankelijk niet veel voor Reims. De Franse competitie sprak me tot dan nooit echt aan en ik spreek geen letter Frans. Ik dacht: dat is niks voor mij.’

Björn Engels

‘Dus was het goed trainen, op de bank zitten en wachten. Normaal kijk je dan uit naar bekerwedstrijden, waarin vaak eens wat andere spelers mogen spelen, maar in de League Cup gingen we er al uit in de eerste ronde. Toen was ik geblesseerd en was het wachten op de FA Cup, waarin we werden uitgeloot tegen Liverpool. De trainer zei dat ik zou starten. Ik keek er enorm naar uit, maar voorafgaand op de wedstrijd werden we getest op covid en toen bleken drie, vier spelers positief. De dag erna moest iedereen opnieuw naar de club komen voor een nieuwe test en bleken dertien spelers en tien stafleden positief. De hele ground ging voor twee weken in lockdown en onze beloften moesten tegen Liverpool spelen. Weg kans. Ik was niet besmet, maar was in contact gekomen met spelers die wél positief waren en moest twee weken thuis blijven. Dan weet je: oké, het wordt dus zo’n seizoen…’ ( grijnst)

Het vervelende aan de Engelse competitie is dat je geen reservenwedstrijden hebt.

Engels: ‘Ik heb ééntje gespeeld, maar een aanrader is die competitie niet, dat is eerder jeugdvoetbal. Het is een competitie voor U20 waarbij slechts drie oudere spelers mogen worden opgesteld. Die dag was dat naast ik ook Wesley, toen die terugkeerde van zijn knieblessure. Dat is inderdaad een probleem in de Premier League: je traint mee met de groep, ik zat ook elke wedstrijd op de bank, maar je hebt geen gevoel van ritme. Dan denk je wel eens: oei, wat als ik nu moet invallen? Ik was er niet bang voor, maar het speelde wel door mijn hoofd.’

Welk effect had de lockdown op je leven?

Engels: ‘In mijn eerste seizoen voelde ik me heel goed in Engeland, maar met corona viel ineens alles weg. Mijn familie is nog één keer kunnen komen, met Kerst. Anders was die er om de twee weken, bij elke thuiswedstrijd, en vaak ook in Londen, want de helft van de verplaatsingen zijn daar. Maandenlang heb ik niemand gezien. Mijn dochter is geboren in januari, en pas in mei heeft mijn familie haar voor de eerste keer gezien. Mentaal pak je dat mee. Binnen de club kregen we mee als richtlijn: je komt trainen en dan ga je naar huis. Zo weinig mogelijk contacten. Het allerbelangrijkste was dat de competitie kon doorgaan. Ik weet wel, dat is allemaal van voorbijgaande aard, maar je speelt niet, ziet geen vrienden, geen familie, en je mag niet of amper je huis uit. Waarom heb ik altijd gedroomd van Engeland? Omwille van de sfeer in de stadions. Dat is een vat vol adrenaline. Nu zat ik op de bank en was het dood. Leicester City-uit. Donkere kleedkamers, licht nog uit. Weg sfeer.’

Björn Engels: 'Ik heb een jaar geen wedstrijd gespeeld, daar ben ik me van bewust. Ik zal tijd nodig hebben om in het ritme te komen.'
Björn Engels: ‘Ik heb een jaar geen wedstrijd gespeeld, daar ben ik me van bewust. Ik zal tijd nodig hebben om in het ritme te komen.’© BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

Vakantiegevoel

Heb je van Griekenland kunnen genieten?

Engels: ‘Toch wel. Mijn wedstrijden in de Champions League waren goed en in de competitie speelde ik ook wel, maar sportief was het de ene trainer na de andere. Vijf in totaal. Begonnen met Besnik Hasi en dan een eerste Griek, een tweede Griek, vervolgens een Spanjaard, en dan een Portugees. Ze brachten allemaal eigen jongens mee, en dan speel je weer wat minder. Toen zei ik tegen mijn makelaar: dat is hier een zottekot, kijk maar eens uit naar een oplossing.’

Kreeg je in Athene geen permanent vakantiegevoel?

Engels: ‘Daar is iets van, zeker in de zomer. Temperaturen van veertig graden, dus ben je de hele dag vrij, om dan pas ’s avonds laat te trainen. Van acht tot half tien en in de voorbereiding tot tien uur. De Grieken gingen overdag op het strand liggen. Je kon niet veel anders doen, in huis was het warm, dus zoek je elders wat afkoeling. Op een gegeven moment had ik dat vakantiegevoel, ja. Je traint wel, maar pas op het einde van een vrije dag.’

Waarom koos je daarna voor Reims? Omwille van de champagne?

Engels: ( lacht) ‘Ik ben geen fan van champagne, sorry. Er kwamen een paar oplossingen uit de bus en ik ben daar heel eerlijk in, eigenlijk voelde ik aanvankelijk niet veel voor Reims. De Franse competitie sprak me tot dan nooit echt aan. Ik spreek geen letter Frans en dacht: dat is niks voor mij. Maar de trainer en de CEO wilden me er absoluut bij en stuurden me voortdurend berichten. ‘Kom eens kijken’, zeiden ze. ‘Neem een match mee en voel je tot niks verplicht.’ Uiteindelijk ben ik toch gaan kijken, naar hun wedstrijd tegen Lyon die wonnen. We zijn dan een heel weekend gebleven, iets gaan eten, ze lieten me het complex zien, de regio en ik kreeg een supergevoel bij de mensen en de club. Het zat allemaal heel goed in mekaar, we hebben er over nagedacht en uiteindelijk heb ik alsnog getekend. Ik heb me daar een heel jaar lang heel goed gevoeld. Een voordeel was ook dat de trainer zelf een centrale verdediger was geweest. De competitie had ik onderschat, die is echt goed. Nieuwe stadions allemaal. Lille, Marseille, Lyon, Bordeaux. Montpellier vond ik ook leuk. Na PSG en Lille hadden wij het kleinste aantal tegengoals, uitstekend voor een nieuwkomer. Kwalitatief waren wij niet de beste ploeg, maar het groepsgevoel was sterk.’

Is het achteraf bekeken geworden wat je ervan had verwacht, je buitenlandse carrière?

Engels: ‘Ik had niet verwacht dat ik in Griekenland en Frankrijk zou belanden, daar ben ik eerlijk in. Maar via die omwegen heb ik toch de droom om in de Premier League te voetballen verwezenlijkt. Mocht ik achteraf bekeken terug kunnen in de tijd en ik krijg opnieuw de kans om naar Olympiacos te gaan, dan zou ik dat wellicht niet meer doen. Tegelijkertijd heb ik er toch ook heel wat uit geleerd. Immers mocht niveau van Olympiacos nog worden gezien. De kleinere Griekse ploegen waren wat anders. Stadions, kleedkamers … een drama. Maar de toppers, de derby’s en de Champions League, dat was mooi meegenomen. En Frankrijk was een topjaar, zesde of zevende, alles gespeeld én een droom waargemaakt: mijn transfer naar Engeland. Het eerste jaar daar was goed, het tweede een drama. Maar goed, genoeg teruggeblikt. Ik kijk liever vooruit.’

Antwerp

Je moet nog 27 worden, niets zegt dat je niet nog een keer kan vertrekken.

Engels: ‘Zeg nooit nooit, maar het is niet mijn denkpiste. Ik wil me focussen op Antwerp, hier zo snel mogelijk spelen, en proberen belangrijk te zijn. Naar boven kijken.’

Heb je herinneringen aan je trainer Brian Priske bij Club Brugge?

Engels: ‘Ik denk dat ik toen nog in de jeugd van Lokeren voetbalde. Ik heb er met hem over gebabbeld en zijn beste jaren waren toch in Genk, zei hij zelf.’ ( lacht)

Wordt het met vier achterin?

Engels: ( lacht) ‘Dat zullen ze bij KV Mechelen ( eerste tegenstander in de competitie, nvdr) ook wel willen weten…’

Je gaat misschien wel schrikken van het ritme. Ga je direct klaar zijn bij de start?

Engels: ‘Ik heb een jaar geen wedstrijd gespeeld, daar ben ik me van bewust. Ik heb nog wat tijd nodig om weer volledig in het ritme te komen. In augustus spelen we ook nog Europees dus het is een kwestie van brengen op het goeie moment en niet alles in één keer. Het seizoen is super lang en de goesting is groot. Ik ben immers positief ingesteld.’

Top vijf van tegenstanders

Björn Engels kruiste de voorbije vier jaar op de internationale velden redelijk wat topspelers. Op vraag van Sport/Voetbalmagazine dacht hij na over een persoonlijke top vijf.

1. LionelMessi

‘Hij kwam niet vaak in mijn zone, omdat hij meestal tot op het middenveld terugzakte, maar gewoon om wat hij deed. Diverse keren dacht ik in die match: nu sta ik goed, kom maar. Maar dan legde hij de bal over je, of links van je, of rechts, of speelde hij die door je benen… Die zag dingen die ik duidelijk niet zag.’

2. Neymar

‘Hij kwam meer in mijn zone. Het uitdagende in zijn voetbal vond ik leuk. Dan het duel aangaan. Zalig.’

3. HarryKane

‘Een moeilijke spits. Je denkt: ik heb hem onder controle, maar geef hem één moment om te schieten en je hebt problemen. Dat is voor mij de samenvatting van de Premier League: die kwaliteit is zo hoog, één moment en… Kane staat altijd op de juiste plaats en kan alles: koppen, links, rechts, van ver schieten, eerste paal, tweede paal, hij haakt af. Een topspits.’

4. SergioAgüero

5. Jamie Vardy

‘Tegen hem voetbalde ik écht niet graag. Ik heb het er hier al met Ritchie De Laet over hem gehad. Die jongen voetbalde altijd op de limiet. Echt ambetant. Ook nog eens super snel. En wat ik écht aan hem haatte: je kon nooit, eens in balbezit, rustig opbouwen. Die vloog op je af, tackelde… Zot. Als je tegen Kane of Agüero in balbezit kwam, lieten die u voetballen. Nu weet ik ook wel dat druk zetten op de verdedigers er de laatste jaren bij hoort, maar zoals Vardy het deed. Dat was zot.’ ( lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content