Vanavond neemt Atletico Madrid het in het Wanda Metropolitano op tegen Manchester City. Na de 1-0-nederlaag in de heenwedstrijd zullen de mannen van Diego Simeone het initiatief moeten nemen. In de nogal defensief georiënteerde kern van de Colchoneros zal men dus maar wat blij zijn met de comeback van Yannick Carrasco.
‘In de prehistorie, vandaag of over 100.000 jaar, het zal altijd lastig zijn om aan te vallen tegen een 5-5-0-opstelling, want er is gewoon geen ruimte.’ Het waren de woorden van Pep Guardiola na de wedstrijd tegen Atlético Madrid, waarin Manchester City uiteindelijk met het kleinste verschil wist te winnen. Zeventig minuten lang probeerden de aanvallers van de Skyblues tevergeefs een opening te zoeken.
Men zou kunnen denken dat Diego Simeone ondertussen alle denkbare en ondenkbare methodes heeft uitgeprobeerd om een dubbele muur te metselen voor het eigen doel, maar in het Etihad Stadium verraste hij iedereen door een groot stuk van de wedstrijd zonder één enkele aanvaller te spelen. Daarmee dreef de Madrileense trainer zijn eigen spelopvatting zo ver dat het haast karikatuuraal werd – al was dat niet voor het eerst in de Champions League.
Noodgedwongen aanpassing?
Atlético Madrid startte eigenlijk in een 5-3-2-opstelling en liet zo in het begin van de wedstrijd veel ruimte aan João Cancelo. Tien minuten lang kon de Portugees, een soort nummer 10 vermomd als flankverdediger, de rood-witte verdediging pijn doen met zijn uitstekende passing. Dat had ook de Argentijnse coach gezien en dus paste hij zijn systeem aan.
Jammer voor wie dat niet leuk vond. Zo kregen João Félix en Antoine Griezmann de lastige taak om de flanken af te dekken. Door die aanpassing trok Atlético zich al snel terug op zijn eigen helft, erg laag, en zonder steunpunt voorin. Op dat moment wisten we wat ons te wachten stond: een scenario dat de ploegen van Diego Simeone uit het hoofd kennen, zeker in de knock-outfase van de Champions League. Een scenario dat analisten hadden zien aankomen. Guardiola weigerde om opnieuw in te gaan op wat hij ‘een onzinnig debat’ noemde. Nochtans kregen we negentig minuten lang de verwachte “verdedigende aanval”.
Het trio Aké-Laporte-Stones zat bij de opbouw in een zetel. De ballen die de Madrilenen wegtrapten, belandden steevast bij de verdedigers van City. Maar tegen zo’n dubbele – of zelfs driedubbele – grendel was het voor de mannen van Guardiola moeilijk om een opening te vinden. Mahrez, De Bruyne, Bernardo Silva en co probeerden om zich heel laag te laten uitzakken zodat ze hun vista konden gebruiken om de bakens te verzetten, maar dat lukte niet. In de eerste helft slaagde Manchester City er niet in om gevaarlijk te worden. In de tweede helft gebeurde dat ook amper. Het was wachten op een geniale flits van Phil Foden, die met een magistrale pass Kevin De Bruyne op weg zette naar de 1-0. Met dat resultaat op het einde van de match kon Simeone wel leven.
De verdediging van City naar voren lokken
Het resultaat is inderdaad bevredigend als je zonder aanvallers speelt – dan kun je ook moeilijk aanvallen… Nochtans had Simeone in zijn ultradefensieve plan ook wel aan de aanval gedacht. Het balbezit werd aan City gelaten (71 tegenover 29 procent) met de bedoeling snel te kunnen counteren. Met twee of drie passes moesten zijn spelers de andere backlijn bereiken. De verdedigers van City, die zelf een aardig stukje kunnen voetballen, werden door het lage blok van Atleti verleid om mee naar voren te trekken. John Stones was trouwens de speler die het vaakst de bal raakte: hij gaf 10 passes. Hij was vaak degene bij wie de opbouw begon, die mocht oprukken zonder aangevallen te worden. De keerzijde van de medaille was dat hij veel ruimte liet in zijn rug.
Voor Atlético was de bedoeling na het veroveren van de bal kinderlijk eenvoudig: zo snel mogelijk die ruimte vinden. Alleen kwam de pass er vaak niet goed uit en hadden de spelers op het veld niet het juiste profiel om het plan van de trainer uit te voeren. Om met succes een coup te plegen had Simeone behoefte aan een speler die de ene sprint na de andere kon trekken en toch lucide blijven voor doel. Maar zo’n speler stond niet aan de aftrap. De Antoine Griezmann van vandaag is immers niet meer de Antoine Griezmann van 2016, die die rol wel had kunnen uitvoeren, en João Félix staat niet meteen bekend om zijn sprinterscapaciteiten.
Carrasco, het dodelijke wapen van Simeone,
Yannick Carrasco, die in de heenwedstrijd geschorst was, keert vanavond terug. En ook al kunnen we ons moeilijk inbeelden dat Diego Simeone meteen volle gas zal geven tegen een ploeg die zich zo klinisch toont als ze vanuit de omschakeling kan spelen, toch mogen we ervan uitgaan dat de Belg een sleutelrol zou kunnen vervullen. Het scenario van de wedstrijd zal vermoedelijk grote gelijkenissen vertonen met dat van vorige week : een Spaanse ploeg die zich compact opstelt en in de ruimte duikt die de Citizens laten vallen. De Engelsen van hun kant zullen zo snel mogelijk proberen te scoren om zichzelf in veiligheid te brengen en een mislukking zoals enkele seizoen geleden te vermijden.
In die omstandigheden zou Carrasco het verschil kunnen maken omdat hij recht op doel afgaat en de technische kwaliteiten heeft. De Belgische flankspeler zou als aanvaller in een 5-3-2 kunnen spelen ofwel op de vleugel, als Simeone vasthoudt aan een 5-4-1, zoals in de tweede helft in het Etihad Stadium. In dat geval zou Griezmann bijvoorbeeld als een valse 9 kunnen spelen om Carrasco te lanceren.
De Rode Duivel kan zonder een bal in de rug van de verdediging het verschil maken met een lange rush richting doel en hij kan dankzij zijn goede dribbel ook zijn ploeg laten opschuiven met de bal aan de voet. Dat is allemaal van goudwaarde voor een trainer die snel naar voren wil. Het enige nadeel van dat plan zijn de statistieken van Carrasco, die sinds het seizoensbegin nog geen goal of assist liet aantekenen in de Champions League en in La Liga aan amper drie goals en vijf assists zit. Dat is de helft van vorig jaar (zes goals en tien assists in de competitie, een goal en een assist in de Champions League). De laatste keer dat de Rode Duivel beslissend was, was toen hij op 6 februari scoorde tegen FC Barcelona. Maar Carrasco staat er vaak op grote afspraken, dus wie weet valt zijn verrijzenis vanavond samen met die van Atlético.
Door Alexandre Gérard
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
