Eindigen met een gelijkspel en een zege na een moeilijke start, was hoopgevender geweest, maar nu moet je concluderen dat Club Brugge een teleurstellende Europese campagne afwerkte. Nog nooit slikte een team in de Champions League vier keer na mekaar vier goals of meer.
In september scheen nog de zon. Letterlijk, maar ook sportief. De Parijse tridente in eigen huis in bedwang gehouden, om vervolgens na een sterke eerste helft uit te gaan winnen bij een topper in de Bundesliga, de vaandeldrager van het volgasvoetbal uit de nieuwe school. Fans konden dromen, Club verraste.
Drie maanden later regent het. Ook letterlijk, Parijs had gisteren een donkere, koude dag, die rond een uur of vijf overging in een natte boel vol plassen en stilstaand verkeer.
Niks romantiek, niks waar Messi of andere mooiweervoetballers warm van worden, kon je denken. Tot ze rond kwart voor zeven het nat van zich afschudden en een paar versnellingen plaatsten. Waar auto’s niet in slaagden, ruimte vinden, lukte hen vlotjes.
Il fideo Angel Di María en la pulga Lionel Messi vonden met Kylian Mbappé een veel gretiger afspeelpunt dan drie maanden geleden. Veel meer dan Messi of Neymar draagt het Franse wonderkind deze ploeg. Na zeven minuten wisten ze in Brugge al hoe laat het was.
Harde tikken
Zo konden we het septembersucces wat relativeren. Zelf goed gretig in blok gespeeld en toen tegen een ploeg die nog hard zocht, ook in de eigen competitie. Mbappé wat nukkig na een moeilijke zomer met veel kritiek en kort na de rust ook met een blessure aan de kant, Messi nog onwennig in Parijs en Neymar, tja, wordt het ooit nog wat meer dan wat hij de laatste jaren brengt?
In de voorbije vier wedstrijden bracht Club het tot weinig verder dan wat we bij de loting vreesden: een toeschouwersrol. Speelbal van de tegenstand, wat de coach ook probeerde.
Vier achterin en een dicht bevolkt middenveld thuis tegen City? 0-4 na 67 minuten, 1-5 op het einde. Uit bij City: centrum dicht metselen, met Mechele een mannetje bij en een dubbele buffer voor de verdediging: 4-1 eindresultaat. Thuis tegen RB Leipzig: centrum dicht, dicht bevolkt middenveld, en klemtoon op het offensieve, met Bas Dost erbij en Sowah op de flank: helemaal een ramp, 0-4 aan de rust, 0-5 helemaal op het einde. Mea culpa, sloeg de coach.
Die verwarde niet in Parijs, terug naar de klassieke opstelling, wel met een debuterende jonkie. Het baatte allemaal niet: 2-0 na 7 minuten, en na foutjes van Cisse Sandra en Noah Mbamba, 3-0 en 4-1. Hun leerproces is soms een harde confrontatie met de realiteit.
Veel meer kwaliteit bij de tegenstand in combinatie met de eigen twijfel: het zijn harde tikken.
Nachtmerrie
Een en ander herleiden tot Ruud of geen Ruud – de captain stond tijdens die vier op zes ook maar elf minuten op het veld en tijdens de 6-1 in Gent stond hij ook negentig minuten tussen de lijnen – is de zaak wel heel simplistisch voorstellen.
Een en ander zit veel dieper, want, ja, Europees heeft de tegenstand veel kwaliteit, maar nationaal zit het ook niet stevig in elkaar. Amper clean sheets, voor de verdedigend en organisatorisch denkende voetballer die Clement ooit is geweest, is dit toch stilaan een nachtmerrie.
Naast een inherent gemis aan explosiviteit, zie je dit seizoen dat lopende spelers slecht worden opgevangen, of dat er foute positionele keuzes worden gemaakt. Ook door mannen met ervaring als Edoeard Sobol of Clinton Mata.
Koppel dat aan de pech die de doelman de voorbije weken met zich meesleurde, die ene afgeweerde bal die gisteren uitgerekend in de voeten van een fantastisch afwerker als Mbappé belandde – en je krijgt veel goals binnen.
Buchanan
Het blijven drukke weken: midden volgende week een volledige extra speeldag en de week erna een kwartfinale in de beker plus nog een topper tegen Anderlecht. En als afsluiter een altijd geladen derby, maar tussendoor zal er toch moeten geëvalueerd worden. Waar zit het fout, hoe lossen we de defensieve problemen op en wat met de chemie tussen iedereen?
Een derde seizoen op rij is lastig voor veel trainers bij een Belgische club, dan is het doorselecteren en in de groep veranderen, of zelf opstappen. Want oké, Club mist snelheid en diepgang, maar alle heil gaat na Nieuwjaar niet van de 22-jarige Tajon Buchanan komen, hoe goed die in de MLS ook is. Ook hij heeft recht op een aanpassing. Sam Vines merkte bij Antwerp ook dat de overgang van een glansrol in de VS naar een fysiek lastige competitie als de Belgische geen evidente is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
