Peter t'Kint
Club Brugge: de soepelheid van Clement
In tegenstelling tot KRC Genk paste Club Brugge tegen Galatasaray zijn manier van voetballen wél aan. Dat leverde kansen, een laagterecord en een half resultaat op.
Het was een uitdaging gisteren, om Club tactisch in een vast spelschema te gieten. Was het nu een 4-4-2, of een 3-5-2, of soms een 4-3-3? Een analist noemde het achteraf ‘hybride’, de manier van voetballen van Club tegen Galatasaray. Aangepast aan de wedstrijdomstandigheden.
Verdedigend met vier, in de opbouw met drie, want veel meer dan Mata kreeg aan de overkant Ricca de vrijheid om op te bouwen en mee naar voor te gaan. Op de rechterflank verdedigde Diatta in balverlies diep mee om zijn tegenstander geen ruimte te gunnen, aanvallend kwam hij pas in de slotfase wat dieper op de helft van de tegenstander te staan. Daarom de Senegalees, en niet Tau, die verdedigend minder attent is.
Neen, met drie spitsen speelde Club zeker niet. Maar zelfs de twee aanvallers maakten er een hybride versie van. In een 4-4-2 kunnen die twee voorin kruisen, van plaats verwisselen, rond mekaar zwerven, variëren. Dat deden ze bij Club niet. Dennis bleef hoofdzakelijk links hangen, Okereke centraal.
Manchester City & Ajax
Hybride dus. Voor u nu afhaakt, dit tactisch tussendoortje heeft hierom zin: vasthouden aan je principes, of soepelheid, zijn min of meer de twee hoofdstrekkingen in voetballand. Vincent Kompany is iemand die vasthoudt aan zijn principes. De jongens van Antwerp met ervaring in de Premier League constateerden het vorige zondag nog. Het was alsof ze tegen Manchester City voetbalden, krek dezelfde looplijnen. Alleen is daar meer efficiëntie en kwaliteit, vandaar dat City, dat vorig weekend zelf per ongeluk nog eens in Engeland verloor maar gisteren Europees moeiteloos won, voorin meedraait, en Anderlecht ergens onderin.
Ajax zweert ook bij zijn principes, het veegde dinsdag met nieuwe spelers maar dezelfde filosofie Lille van de mat. Op de Franse volger van die partij, die ook in Brugge was, maakten de Nederlanders alweer een grote indruk. Hij zette ze al meteen op zijn lijstje om te overwinteren.
De lacunes van Berge
KRC Genk bleef ook zijn principes trouw, maar dat leidde, net zoals bij Anderlecht, niet tot succes. Zelfde reden: niet meer die kwaliteit op een ander niveau. Maehle, Dewaest, Lucumí, Uronen, Berge, Heynen, loop ze maar af, de meesten hebben wel al geproefd van interlandvoetbal, maar beter omringd.
Mazzu zal moeten aanpassen, of Genk blijft zuur achter. De verdediging zag er belabberd uit, maar het probleem lag op het middenveld, waar plots de lacunes van Berge voor iedereen bloot kwamen te liggen. Ai, kassier.
Counteren met 200 per uur
Club paste zich in zijn strijd om te overwinteren aan. Philippe Clement heeft geleerd van Michel Preud’homme, daarin een meester, al was diens puntenoogst in de Champions League belabberd, het is geen garantie.
Galatasaray is een ploeg vol buitenlandse vedetten, die allemaal comfortabel zijn aan de bal, maar niet zo beweeglijk in de reconversie. Daar zag Clement duidelijk mogelijkheden, afgaande op zijn tactiek. Die was: wat laag tot medium opvangen in blok, die balvaste mannen geen ruimte geven om te passen, en dan snelle reconversie.
Vanaken, Rits of Vormer als aangever en dan maar duiken, als straaljagers in de ruimte. Ricca, Okereke, Dennis, daarmee heb je wel wapens. Club voetbalt niet meer, constateerde onze Fransman, Club countert.
Alles met 200 per uur, ook in de afwerking. Vandaar de slordigheden. De troef van Club – naast snelheid ook inzetten op aankomend talent om dat later door te verkopen – is soms ook een zwakte: ze zijn nog niet koelbloedig genoeg om als ze tegen topsnelheid komen aangevlogen, ook beheerst af te werken.
Sommigen zullen dat nog krijgen: Okereke vermoedelijk en Openda werkt al iets beter af dan vroeger in de competitie, nog niet Europees. Anderen niet. Dat zag Leko vorig jaar ook al. Dennis mag stilaan wél eens progressie tonen, terwijl Diatta nooit aan de enkels zal komen van Danjuma (wat afwerking betreft, Danjuma komt dan weer in al het andere tekort).
Bovendien mag je niet onderschatten dat Club ook veel concurrentie voorin heeft. Dan ga je, ook door het forum dat de Champions League is, al eens haantjesgedrag krijgen en gebrek aan overzicht. Zenuwen, maar ook blindheid, het zal allicht niet gemakkelijk zijn, om je concurrent een goal te gunnen.
Slechts 214 passes
Hoe dan ook, Club had kansen genoeg om te winnen. En mag met wat vertrouwen uitkijken naar de wedstrijden op verplaatsing. Deze manier van spelen kan ook daar renderen, het moet niet altijd op Jan Breydel gebeuren. Dat daarvoor principes overboord moeten, passons.
Statistiekliefhebbers signaleerden dat Club tegen Galatasaray tot slechts 214 passes kwam, een laagterecord in drie jaar. Verticaliteit en directe omschakeling was de norm. Vincent Kompany zal ongetwijfeld hebben toegekeken en misschien gegruweld hebben bij zoveel overhaasting.
Elk zijn principes. Of visie. Het wordt zondag een mooie clash.
Lees ook:
Waarom Percy Tau (Club Brugge) de poster boy van het Zuid-Afrikaanse voetbal is
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
