Tot afgelopen zaterdag zag de situatie van Elimane Coulibaly er niet al te best uit.
De topschutter van AA Gent van de voorbije twee seizoenen stond al enkele weken niet meer in de ploeg, maar op de eerste speeldag van de Jupiler Pro League verscheen hij plots weer in de basis.
“Heel bizar”, noemt hij wat er tot nu toe gebeurde. “In het begin van de voorbereiding gaf de trainer mij zelfs de aanvoerdersband, maar plots werd ik niet meer opgesteld.” In de krant verschenen toen berichtjes dat de Turkse subtopper Gençlerbirligi belangstelling voor hem toonde. “Hun trainer, Fuat Capa, kent mij al van toen hij Hamme trainde en ik nog bij Deinze speelde”, vertelt Coulibaly in Sport/Voetbalmagazine. “Hij wou mij absoluut naar Turkije halen, maar wat er op dat moment boven mijn hoofd gebeurde, weet ik niet.” Geldkwesties, vermoedt hij met een grijns die lijkt te suggereren dat hij exact weet wat er gebeurde maar het niet mag vertellen.
Op het einde van dit seizoen loopt zijn contract af en kan hij gratis vertrekken. Vertrekt hij nu, dan kan Michel Louwagie nog wat geld van hem maken. Maar: hoe meer hij voor de speler vraagt, hoe minder de geïnteresseerde club overhoudt om aan de speler te betalen. Het is een spanningsveld dat al langer bestaat en waarin de speler het minstens even hard durft te spelen als de gereputeerde algemeen manager van de Buffalo’s.
In januari van dit jaar bereikte AA Gent een akkoord met Standard om Coulibaly te verkopen, maar Standard raakte het niet eens met hem. “Er is mij toen gezegd dat ik moest vertrekken en dat er een nieuwe spits zou worden aangeworven.” Hij plooide niet.
Voor een miljoen euro werd toen alweer een nieuwe spits gekocht, maar uiteindelijk was het toch weer Couli die zich opwierp als ‘noodzakelijke’ centrumspits. En ondanks alles stond hij dus ook weer aan de aftrap van de Jupiler Pro League 2011/12. “Ik ben beroepsvoetballer en moet mezelf, mijn familie en de job die mij alles gaf respecteren”, zegt hij. “Als ik moet vertrekken en er is een akkoord met alle betrokken partijen, dan ga ik. Maar op dit moment ben ik nog tot het einde van het seizoen werkgever van AA Gent en tot dan zal ik het beste van mezelf geven. Ik zal spelen, hier of elders. Als ik top ben, speel ik, eender waar in België. Zo simpel is het. Ik ben 31, maar ik boek nog elk jaar vooruitgang en de goesting om te werken en te slagen is groter dan ooit. Ik weet vanwaar ik kom.” (CV)
