De enige speler die ooit topschutter werd in Spanje, Italië én de Premier League is terug daar waar het in 2003 allemaal echt begon: in Manchester. Niet bij City, maar bij United. De cirkel is rond.
‘C ristiano was de meest getalenteerde speler die ik onder mijn hoede had als voetballer. Hij overklaste al de groten die ik coachte bij United – en ik heb er veel gekend.’
Een straf compliment van Alex Ferguson in zijn biografie. Hoeft het dan ook te verbazen dat Sir Alex een grote rol speelde in één van de meest opmerkelijke transfers van de voorbije week?
Want dat was wat er gebeurde, althans volgens The Athletic in een poging tot reconstructie van hoe United voor de neus van City de 36-jarige Portugees wegkaapte. Ferguson greep in en gebruikte zijn invloed. Bij Ronaldo en bij Jorge Mendes, diens zaakwaarnemer. Hetzelfde deed ook Rio Ferdinand, in een vorig leven ploegmaat van Ronaldo bij The Red Devils. Iemand die het nog voor de Portugees opnam, toen die in aanvaring kwam met Ruud van Nistelrooij, die jaren ballen binnen schoot van David Beckham, maar minder gul werd bediend door diens opvolger als nummer 7. Tijdens een training kwam het ooit tot een discussie, waarbij de Nederlander de zeven maanden eerder overleden vader van Ronaldo betrok. Ferdinand nam het toen op voor de youngster. En hielp die nu mee overtuigen om níét naar de stadsgenoot te gaan. Hetzelfde deed Bruno Fernandes, een landgenoot van Cristiano, en in het verleden zeer kritisch voor zijn ploegmaats bij United toen het niet ging. Hij kon wat extra klasse gebruiken. En zo belandde Cristiano uiteindelijk niet in het Etihad maar opnieuw op Old Trafford, waar hij in 2009 onder luid applaus wegging. Bij een publiek dat hem vier jaar later, toen hij er Europees te gast was met Real Madrid, luid toejuichte. Dat was hij niet vergeten.
Alex Ferguson heeft nog een kantoortje op Old Trafford en daar overlegt hij weleens met Solskjaer.
Project Ronaldo
Juichen deden ze in april 2018 in het Allianz Stadion van Turijn ook. Al is juichen misschien niet het juiste woord. Eerder appreciërend applaudisseren, toen Ronaldo met een prachtige omhaal mee aan de basis lag van de 0-3-winst in Turijn in de kwartfinales van de CL. Kwalificatie binnen voor Real, denk je dan, maar het was nog bibberen voor de Koninklijke op de weg naar zijn 13e Champions Leaguewinst. In de return stond het plots ook 0-3. Slechts via een strafschop in blessuretijd, omgezet uiteraard door Ronaldo, werd de uitschakeling vermeden.
Een paar maanden later streek de Portugees neer in Turijn. Inzet: het saaie voetbal van veelvoudig kampioen Juventus aantrekkelijker maken én ook daar nog een keer de Champions League winnen. Project Ronaldo, een mooie uitdaging, die de ploeg wat mocht kosten: een transfersom van 120 miljoen euro en een contract tot 2022, ten belope van een goeie 30 miljoen euro per jaar.
Op het eerste gezicht was Ronaldo een schot in de roos. Tenminste, in de persoonlijke statistieken. Sneller dan om het even welke andere speler van Juve raakte hij aan 100 goals voor de club (101 in 134 duels). Maar het gewin bleef beperkt tot individuele lof als doelpuntenmaker. Met de Oude Dame pakte hij twee titels, de derde moest hij laten aan Inter. Het voetbal werd niet aantrekkelijker, integendeel, en de club miste het geld om ook elders te versterken. Drie trainers in drie seizoenen – Massimiliano Allegri, Maurizio Sarri, Andrea Pirlo – moesten het schip sturen, maar het ging van kwaad naar erger in Europa: in de kwartfinale eruit tegen Ajax, en de voorbije twee seizoenen twee keer in de 1/8 finales gewipt, door respectievelijk Olympique Lyon en FC Porto, toch geen grootheden in Europa. Toen Juve vorig seizoen tot de laatste speeldag moest knokken om er dit jaar opnieuw bij te zijn in de Champions League – de ploeg won met 1-4 bij Bologna – zat Ronaldo 90 minuten op de bank. Toen al kon je vermoeden dat een exit deel uitmaakte van zijn plannen.
En zo geschiedde. Er kwam deze zomer nog wel een kapitaalsinjectie van 400 miljoen, maar toen het seizoen startte, begon Ronaldo waar het vorige was geëindigd: op de bank. In de zestigste minuut mocht hij invallen. Uitslag in Udine: 2-2. Een transfer had er niks mee te maken, probeerde men ons nog wijs te maken. Maar zaterdag, toen promovendus Empoli te gast was voor de eerste thuiswedstrijd mét publiek in 18 maanden, was Ronaldo er al niet meer bij. Op donderdag nam hij de vlucht richting Manchester om voor City te tekenen, op vrijdag tekende hij voor… United. Met dank aan Alex, Rio, Bruno, Darren Fletcher en de centen van de Amerikaanse bazen. In april nog kop van Jut voor hun plannen met de Super League (herinner u de boycot van de thuiswedstrijd tegen Liverpool), nu alom toegejuicht voor hun inspanningen. Twitter, Instagram en alle andere sociale media gingen prompt in overdrive. Nooit eerder maakte een transfer zoveel los. Ook op de beurs.
Kind werd man
Ronaldo 1.0 was een kind dat op Old Trafford man werd. De legende wil dat United hem ontdekte (en verrast was door zijn talent) in een vriendschappelijk duel met Sporting Lissabon. De waarheid is dat Sir Alex, met een Portugese assistent aan zijn zijde, zeer goed ingewijd was in de markt en al lang van plan was om Ronaldo aan te werven.
Die Portugees, Carlos Queiroz, verhuisde in het jaar dat Ronaldo naar United kwam, naar Real Madrid (2003) en nam David Beckham mee. Diens plaats nam de jonge Ronaldo in, niet direct weliswaar, maar toch sneller dan hij zelf vermoedde. De legende wil immers ook dat Ronaldo in Lissabon het vliegtuig nam om voor United te tekenen, zonder veel kledij in zijn bagage. Hij verwachtte direct op de retourvlucht te zitten voor een uitleenbeurt aan Sporting…
Werd dat even anders: Engeland ontdekte een vaardige, snelle flankspeler, die bij wijlen dolde met de tegenstand. Een showman met snelle voetjes, die alle kanten uit kon. Onvoorspelbaar voor de tegenstander, maar helaas in die dagen ook voor de ploegmaats. Typische jongensgebreken: een dribbel te veel, de pirouette extra. Ook daarom kreeg Ruud van Nistelrooij het op zijn heupen. Met 12 goals in zijn eerste 79 wedstrijden was Cristiano, die toen nog de cola dronk die hij recent op het EK verafschuwde, verre van de topschutter die hij vandaag is.
Maar een echte spits werd hij er wel, dankzij veel vijlwerk en bijsturing. Ook dankzij zelf opgelegde discipline. Zijn ploegmaats van weleer duiden de ommekeer ergens in zijn derde seizoen, halverwege zijn eerste periode bij United. De kleine werd toen fysiek een man, breder, steviger, meer gefocust op rendement. Een afwerker, met minder franje. Ferguson liet Van Nistelrooij vertrekken en legde de sleutels van zijn aanval bij Ronaldo. Toen Real Madrid zich in 2007 meldde, kreeg hij prompt een nieuw contract voor vijf seizoenen. Hij werd speler van het jaar, belofte van het jaar, en kampioen met United. In 2008 won hij met de club opnieuw de Premier League én de Champions League. Hij werd Europees voetballer van het jaar én wereldvoetballer van het jaar. Na een nieuwe titel, zijn derde op een rij en een nieuwe Europese finale (dit keer wél verloren van Barcelona) was hij niet meer te houden. De Galácticos waren zijn nieuwe bestemming.
De werken van Solskjaer
Enige nostalgie naar vroeger kan wellicht aan de basis liggen van deze nieuwe transfer. Op je 37e nog een keer de titel pakken en de Champions League winnen… Het zou zomaar eens kunnen.
Het is in elk geval ook de droom van United.
En nu moeten we terug naar een donkere avond in Gdansk in mei van dit jaar, en de finale van de Europa League, die Manchester United verloor met de strafschoppen van Villarreal. En nog eerder naar een donkere avond in december, toen RB Leipzig, straks te gast op Jan Breydel, met winst in eigen huis verhinderde dat United overwinterde in de Champions League. Twee keer had Ole Gunnar Solskjaer die avonden het gevoel dat hij te weinig zitten had op de bank om het tij te keren op het veld.
Sir Alex, overgevlogen naar Polen om in het stadion de wedstrijd bij te wonen, kon hem daarin wel volgen. De Schot heeft nog een kantoortje op Old Trafford en na wedstrijden pleegt hij daar wel eens zijn ex-speler van weleer te ontvangen voor een babbel. Een debriefing, zo u wil. Solskjaer overlegt er graag met zijn mentor. Het zijn overigens een beetje de mannen van toen die de plak zwaaien op Old Trafford en Carrington. Darren Fletcher, ook al een ex-speler, is technisch directeur, terwijl Michael Carrick een van de coaches is die voor het veldwerk instaat.
Enter Jadon Sancho, vroeg in de transferperiode, enter ook Raphaël Varane, iets later. En enter nu, tot slot: Cristiano Ronaldo. Drie leeftijdscategorieën (een nog jong talent, een ervaren verdediger en een geslepen oude vos) om United nog sterker te maken. En sterk was het al, ook al ontbrak het vorig seizoen aan wat de Engelsen noemen silverware. Een prijs. Een tweede plaats na City in de Premier League, een verloren finale in de Europa League, een exit in de halve finale van de Carabao Cup én eentje in de kwartfinales van de FA Cup. Naar Fergienormen een slecht seizoen, maar intern vonden ze toch dat Solskjaer wél goed had gewerkt. Hij kreeg een contractverlenging (tot 2024, met optie op nog een jaar extra).
Het bewijs van dat goeie werk? De serie ongeslagen wedstrijden op verplaatsing (onder meer). De 0-1-winst van zondagavond bij de Wolves tilde dat rijtje naar recordhoogte: 28 op een rij, eentje beter dan Arsenal in 2003/04. De laatste nederlaag op verplaatsing dateert al van januari 2020, op Anfield bij Liverpool. Van die 28 wedstrijden won United er 18 en wonnen ze er 9 na op achterstand te zijn gekomen. Het was dus niet alleen, zoals zondag, een zaak van de nul houden en speculeren op dat ene doelpunt.
Solskjaer scoort bij zijn bazen nog punten op andere vlakken. Zo liet hij nauwkeurig analyseren en reconstrueren waar het in de rekrutering de voorbije jaren fout was gelopen. United spendeerde veel op de transfermarkt, maar niet altijd gelukkig. Het miste andere namen, Erling Haaland onder meer, een landgenoot van Solskjaer en door de trainer getipt toen die nog voor Molde werkte. Wie was daar wanneer in de fout gegaan bij de transfer van de Noor?
Ander belangrijk punt bij United: het laten doorstromen van de jeugd. Ook daar scoorde Solskjaer punten: zestien spelers uit de opleiding liet de Noor al spelen onder zijn bewind. Hij volgt wedstrijden van de U18 en U23 en kent iedereen bij naam. José Mourinho wilde ze nog wel eens kid noemen, om ze te laten voelen dat ze er nog niet helemaal bij hoorden, Solskjaer kent ze, respecteert ze en introduceert ze als ze nieuw zijn.
Aan die omgeving voegt hij nu Ronaldo doe. Aan een aanval die met Edinson Cavani al een oude rot van 34 heeft rondlopen. Niet dat Solskjaer zomaar altijd nostalgisch voor oud gaat. Toen Wayne Rooney op zijn 34e naar Derby County trok, liet hij bij een bezoek aan Carrington lachend vallen dat hij nog wel voor United wilde voetballen ook. Toen zei Solskjaer: ‘Jouw tijd is voorbij. We hebben frisse, jonge benen nodig.’ Marcus Rashford en vooral Mason Greenwood waren zijn ijzers in het vuur. Maar misschien zijn ze nog te groen. Cavani maakte er vorig seizoen 9 in 23 competitiematchen, en 17 in alle competities samen. Hij leek weg te willen, maar Solskjaer overtuigde hem nog een jaar langer te blijven. Op die manier kon zonder veel druk worden uitgekeken naar een nieuwe spits. Harry Kane en Haaland waren in de running, maar bleken te duur.
Met Ronaldo is er nu een extra garantie op doelpunten. Solskjaer weet dus wel: de wittebroodsmaanden zijn voorbij. Het is tijd voor prijzen. Maar met zijn wapens kan je wel een oorlogje aan.
Fenomenale cijfers
Sinds het seizoen 2006/07 maakte Cristiano Ronaldo nooit minder dan 17 goals in de competitie, en slechts twee keer, in twee van zijn drie Engelse jaren, minder dan 20 doelpunten. Acht keer scoorde hij 30 keer of meer, drie keer zelfs kwam hij boven de veertig competitiegoals uit. Zijn eerste seizoen in Italië was een ‘minder’ jaar, met slechts 21 goals in de Serie A, maar de voorbije seizoenen waren top met respectievelijk 31 en 29 doelpunten in 33 competitiewedstrijden. Nog tien wedstrijden en Ronaldo rond de kaap van de 600 competitiewedstrijden in vier verschillende liga’s: dan kunnen we nog eens de gemiddelden bovenhalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
