Sinds Crystal Palace in 2013 terugkeerde naar de Premier League, was de club bekend als een rigide club en kocht het ook spelersprofielen naar die stijl. Dat lijkt geleidelijk aan te veranderen.
Vier jaar geleden wilde Crystal Palace al af van het oerbritse imago, maar deed dat te radicaal. Frank de Boer brak compleet met de oude stijl. Daar hielden The Eagles een trauma aan over. Na vijf wedstrijden stond de teller op drie punten en het spel was niet om over naar huis te schrijven. Op elf september stond de Nederlander, die daarna niet meer kon overtuigen, op straat. José Mourinho noemde hem zelfs de slechtste trainer ooit in de Premier League.
Met de komst van Roy Hodgson als vervanger vreesde men dat hij de bus zou parkeren, maar het tegendeel was waar. De Engelsman is verre van een Cruijff-adept, maar hij bouwt zijn ploeg weldegelijk op basis van de aanvallende mogelijkheden. Hij moest dienen als tussenpaus, en rekte het uiteindelijk tot 2021. Hij hielp Wilfried Zaha in diens ontwikkeling, zorg voor opflakkeringen van Jordan Ayew en Luka Milivojevic, en lanceerde de stormachtige ontwikkeling van Aaron Wan-Bissaka en Tyrick Mitchell, twee flankverdedigers uit de jeugdopleiding.
Potentiële toptalenten en clublegendes
Palace wilt niet langer een transferbeleid voeren dat zich richt op spelers die elders zijn afgeschreven zoals Andros Townsend, Gary Cahill, James Tomkins of zelfs onze landgenoot Christian Benteke. Die laatste mag gerust nog deel uitmaken van de plannen – hij tekende ook recent een contractverlenging -, maar de speelstijl en het transferbeleid moet terug een beetje progressiever.
Creatieve middenvelder Eberechi Eze (QPR) uit de Championship was een succestransfer en dat hoopt de club te herhalen met Michael Olise (Reading), Nathan Ferguson (West Brom) en Marc Guéhi (Derby) om eindelijk meerwaarde te creëren op transfers.
De club wil ook gebruikmaken van de Londense bodem waar pleintjesvoetbal steeds meer in het DNA kruipt. ‘Uiteindelijk is voetbalwedstrijden winnen het enige dat telt’, vertelde voorzitter Steve Parish bij BBC. ‘Maar we zoeken een trainer die dat niet enkel nu kan, maar ook onze doorstromende talenten kan helpen.’ De club investeerde vorig jaar dan ook meer dan twintig miljoen pond in een nieuw opleidingscentrum om zo als topacademie te worden geklasseerd.
Wan-Bissaka en Mitchell zijn twee schoolvoorbeelden van spelers die de voorbije jaren kansen kregen, terwijl verschillende jeugdlichtingen zich in de subtop nestelen in hun leeftijdscategorie. Het is Parish’ droom om consistent enkele jeugdspelers in de vaste A-kern te hebben. Het hoeven niet allemaal toptalenten te zijn. Wie ambieert een clublegende voor een middenmoter te worden, is er ook thuis.
Nieuwe leermeester
Dat maakte de aanstelling van deze nieuwe hoofdtrainer cruciaal. Frank Lampard, die bij Derby County en Chelsea toonde jong talent te vertrouwen, was in beeld, maar het hoofddoelwit was Lucien Favre. Erling Haaland en Jadon Sancho zijn succesverhalen uit Dortmund, maar ook Malang Sarr, Ricardo Pereira, Alassane Plea en Nampalys Mendy maakten mooie transfers na zijn passage in Nice. Daarvoor hielp hij voor Borussia Mönchengladbach spelers als Marco Reus, Thorgan Hazard, Granit Xhaka, Mahmoud Dahoud en Andreas Christensen.
De gedroomde coach, dus. Hij stond op het punt bij de club te tekenen, maar besloot op het laatste moment alsnog dat hij zich niet klaar voelde om al terug te keren naar het profvoetbal. De volgende beoogde kandidaat was dan Arsenal-legende Patrick Vieira, die eerder de 63-jarige Zwitser al opvolgde voor OGC Nice.
De Fransman begon zijn loopbaan als trainer in de jeugdopleiding van Manchester City. Daar boekte hij mooie resultaten, dus promoveerde hij binnen City Football Group tot T1 van New York City FC. Daar kwalificeerde hij zich voor het eerst in de clubgeschiedenis voor de play-offs en verloor hij de conference finale tegen Toronto. In 2018 verliet hij het CFG-nest voor het Zuid-Franse Nice, waar hij een 4-3-3 afwisselde met een driemansdefensie.
De kern van Favres succesvolle periode was vertrokken, dus moest Vieira het met voornamelijk jonkies doen. Het is een uitdaging die hij omarmde – Franse trainers zien zichzelf vaak eerder als leermeesters -, maar die ook eindigde is wisselvalligheid. Crystal Palace ziet in hem echter een progressieve stap vooruit, maar hoopt te hebben geleerd van hun vorige poging daartoe.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
