Met een behoudende tactiek spelen we echter vooral in de kaart van de Italianen, vindt François Colin.
Match day. Eindelijk, zo denken niet alleen de spelers, maar ook de journalisten. De tijd van de eindeloze voorbeschouwingen is voorbij. Vanavond weten wat er klopte van onze voorspellingen en vooral waar we de bal missloegen.
Het wordt een lange dag. De Rode Duivels spelen pas om 21 uur. De spelers zullen in de namiddag nog enkele uren in bed rusten vooraleer ze de tactische bespreking van de bondscoach krijgen en in de bus stappen naar het Stade Olympique Lyonnais.
De pers moet om twaalf uur uit de hotelkamer (er is al een poetsvrouw komen kloppen) en vertrekt al om half drie naar het stadion. Net op tijd om de eerste baltoets van regerend kampioen Spanje te zien. Het wordt heel de namiddag voetbal kijken en tussendoor zal onderling de tactiek die Wilmots uitgestippeld heeft door de mangel worden gehaald.
De Italianen willen niet liever dan er een straatgevecht van maken
Ik hoop dit dat straks de basiself wordt: Courtois; Ciman, Alderweireld, Vertonghen, Jordan Lukaku; Nainggolan, Dembélé, De Bruyne; Carrasco of Mertens, Romelu Lukaku en Hazard.
Een behoorlijk aanvallende ploeg, omdat dat ook onze grote sterkte is. Achterin geloof ik niet dat Thomas Vermaelen, na een paar seizoenen zonder veel matchen, klaar is voor deze opdracht. Met Ciman, die ook gewend is centraal te spelen, en met een aanvallende back op links als Jordan Lukaku, kunnen de Rode Duivels voortdurend switchen van een vier- naar een driemansdefensie.
Op het middenveld moet Nainggolan onze ankerman zijn. De Romein kent de Italianen, jaagt steeds de tegenstander op en voetbalt altijd diep. Dembélé kan de rustgever zijn met de briljante invallen en de secondant van De Bruyne, die de leiding moet krijgen van de aanval. Hazard moet op links blijven en acties maken.
Ik vrees echter dat we de volgende elf aan de aftrap krijgen: Courtois; Ciman, Alderweireld, Vermaelen, Vertonghen; Fellaini, Witsel, Nainggolan; De Bruyne, Lukaku en Hazard. Begin alvast te geeuwen. Dit is een ploeg die geen tempo maakt en vooral breed voetbalt. Met drie (!!!) verdedigende middenvelders.
Lees ook: ‘Uit houding sommige spelers valt veel af te leiden’
De bondscoach wil gestalte en duelkracht rond de middencirkel, maar riskeert vooral Fellaini met een rode kaart te verliezen. De Azzurri kunnen uitdagen als geen ander en Marouane kan zijn ellebogen niet thuis houden.
Door De Bruyne en Hazard naar de flanken te verwijzen denkt Wilmots dat probleem opgelost te hebben. Het grote gevaar is dat ze in dat geval geen van beiden in het stuk voorkomen.
Met deze behoudende tactiek spelen we echter vooral in de kaart van de Italianen. Zij willen niet liever dan er een straatgevecht van maken. Daar zijn ze ijzersterk in, terwijl deze Rode Duivels het van de finesse moeten hebben.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier