De Arsenalspeelster, die niet in de Engelse ploeg zat voor de Olympische Spelen van vorig jaar in Tokio, gebruikte die teleurstelling als brandstof om een van architecten van het Europese succes van Engeland én de speelster van het toernooi te worden.
Afgelopen zomer verbrijzelde Italië de dromen van de 67.000 toeschouwers in Wembley door Engeland van hun eerste internationale titel sinds het beroemde WK van 1966 te houden. Zowel de mannen als de vrouwen hadden hun tanden al decennialang kapotgebeten om toch nog maar eens die finale te halen. Maar zondag doorbrak Engeland eindelijk de vloek door de Duitsers te verslaan in de finale van een Europees kampioenschap, die ook op Wembley eindigde.
Hoewel ze niet scoorde of een beslissende pass gaf – en zo de heldenrollen overliet aan Ella Toone, Chloe Kelly en setter Keira Walsh – was Beth Mead toch de architect van het succes van de Lionesses op dit EK in eigen land. Met zes doelpunten en vijf assists was zij niet alleen de gezamenlijke topscorer van het toernooi, maar ook de beste speelster. De doelpuntenmachine was nochtans vorig jaar uit de selectie voor de Olympische Spelen gelaten. Een jaar later heeft ze haar wraak beet door lessen te trekken uit haar afwezigheid in Japan.
Record
‘Wat een nacht en wat een ongelooflijke sfeer van de fans. Ik ben erg trots om Engelse te zijn en deel uit te maken van dit team’, glimlachte de nummer 7 van Engeland na het verpletteren van Zweden in de halve finales, dat eerder de Red Flames had verslagen en Olympisch vice-kampioen was geworden.
Tegen de Zweedse dames had zij haar partners op de weg naar succes gelanceerd door in de 34e minuut de score te openen. Een halve volley uit een voorzet van Lucy Bronze gaf Beth Mead de eerste kans om de Scandinavische netten te doen trillen. Met haar zesde doelpunt van het toernooi evenaarde ze het record voor meeste doelpunten gescoord door een vrouwelijke speler op een EK. Dat was de Duitse Inka Grings in 2009. De volgende dag werd ze vergezeld door een andere Duitse, Alexandra Popp. Uiteindelijk slaagde geen van de twee finalisten erin het record te verbeteren.
De Arsenalspeelster is niet iemand die alle eer gaat strijken, en ondanks haar terechte status als ster van dit Europees Kampioenschap, gaf ze er de voorkeur aan om de inspanningen van bondscoach Sarina Wiegman te prijzen. ‘We hebben altijd geweten dat we het konden, maar het geloof in onszelf, individueel en collectief, was nooit zo groot. Ik denk dat dat te zien was op en naast het veld’, legde ze uit.
Dank aan corona
De coronacrisis was voor sommigen een zegen, voor anderen een vloek. Zonder het uitstel van het EK voor mannen had de Italiaanse kapitein Giorgio Chiellini, die in de zomer van 2020 ernstig geblesseerd raakte, geen nieuwe trofee kunnen toevoegen aan zijn indrukwekkende verzameling. En hetzelfde geldt voor Beth Mead, zij het om andere en meer sportieve redenen.
Mead maakte namelijk geen deel uit van de Britse selectie voor de Olympische Spelen van Tokio. Een beslissing van coach Hege Riise die de Engelse spits niet bijzonder goed opvatte, zoals ze in een interview met The Telegraph duidelijk maakte. ‘Ik haat mezelf omdat ik me zo voel, maar ik zat thuis met negatieve gedachten over sommige speelsters en wenste dat ze slecht speelden, zodat de mensen zouden beseffen dat het een vergissing was om mij niet te selecteren.’
‘Niemand vertelde me wat ik moest verbeteren in mijn spel of waarom anderen de voorkeur hadden boven mij’, vertelde ze. ‘De enige feedback die ik kreeg was dat ik ’te agressief speelde’, en dat kon ik niet begrijpen. Maar ik heb altijd op die manier gespeeld’, vervolgde ze in dit interview.
‘Stoerder dan de meeste jongens’
Geboren in Whitby op het platteland van Yorkshire, was het haar moeder die haar aanmoedigde om voetbal te spelen. Beth was altijd al een zenuwpees, waardoor ze bij het nationale team snel de bijnaam ‘Mad Meado’ kreeg.
Op de club waar ze voor het eerst een balletje trapte, waarschuwde haar coach haar vanaf de eerste dag. ‘Je zult hier het enige meisje zijn en de jongens zijn behoorlijk taai in duels. Red je het wel?’, vertelde de Engelse spits op de website van de FA, de Engelse voetbalbond. Niet dat de jonge blondine bang was, want de man gaf toe aan Beth Mead’s moeder, die een uur later terugkwam om haar op te halen, dat ‘ze nog stoerder was dan de meeste jongens’.
Toen ze 16 was, werd ze opgemerkt door Sunderland, waar ze al snel naam maakte. In haar eerste wedstrijd scoorde ze een doelpunt tegen Liverpool, de titelverdediger. Ze vestigde zichzelf als een van Engelands sterkste speelsters in de competitie. Arsenal zette alles op alles om haar te contracteren en bood haar een professioneel contract aan in 2017. Het was door deze transfer dat ze erin slaagde om in 2018 door de nationale ploeg te worden opgepikt.
Haar relatie met Phil Neville, de voormalige Manchester Unitedspeler die de functie van coach bekleedde, was echter verre van gelukkig. Hij verweet de aanvaller dat ze te ontspannen was en alleen gelukkig was als ze fish and chips at in de badplaats Whitley Bay. Het werd er niet beter op met Riise, die later de teugels van de Lionesses overnam.
Het vertrouwen van Wiegman
Uiteindelijk was het de Nederlandse Sarina Wiegman die Mead’s potentieel inzag en het beste in haar naar boven haalde bij de nationale ploeg. Na een uitzonderlijk seizoen bij de Gunners, met 26 assists en 12 doelpunten, besloot de vrouw die Nederland vijf jaar eerder naar de top van Europa had geleid om Mead een van de hoofdrolspelers van haar ploeg te maken. En dat vertrouwen schaadde Mead niet. In 19 wedstrijden onder de Nederlandse coach kwam ze aan 20 treffers.
Naast de komst van een trainer die echt in haar geloofde, was ook de niet-selectie van Beth Mead voor Tokyo een trigger. ‘Het heeft een vuurtje in me aangestoken. Ik wilde het niet weer voelen. Integendeel, het gaf me nog meer vastberadenheid en focus. Ik speel mijn beste voetbal als ik boos ben’, gaf ze toe. Haar woede op het veld is er nog steeds, maar op een andere manier. Het geeft haar team een positieve vibe, wat voorheen niet altijd het geval was. De Engelse noemden dit EK ook al de Beth Mead Revenge Tour.
Door de Lionesses te helpen die eerste internationale voetbaltitel in 56 jaar te pakken, zal Beth Mead haar tour bekroond hebben met een welverdiende staande ovatie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
