Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Helaas, de geluiden die uit het voetbal komen zijn eerder alarmerend dan hoopgevend, zegt François Colin.
Laat ons beginnen met de Europese bekers. Twee weken terug hielden vertegenwoordigers van de UEFA en de European Club Association (ECA) een brainstorming over de toekomst van de Europese bekers in het algemeen en de Champions League in het bijzonder.
De format van de kampioenenliga ligt vast tot 2024, maar de grote clubs kijken verder dan dat. Over vijf jaar willen ze overstappen van acht poules van vier naar vier van acht teams. In elke poule zouden de eerste vier doorgaan naar de knock-outfase, die dus ongewijzigd zou blijven.
Voor spelers en toeschouwers verandert er echter heel veel. Het aantal wedstrijden gaat immers van 96 naar 224, dat is 128 matchen meer, en met veertien in plaats van acht speeldagen worden de spelers nog zwaarder belast. Om de nodige data te vinden werd hardop gedroomd van Europees bekervoetbal in de weekends. Ideaal om de Aziatische en Amerikaanse tv-markt te bedienen.
De ECA vergaderde vorige week apart in Amsterdam en borg het idee van Europees voetbal op zaterdag en zondag op. Het zou te veel tegenkanting krijgen van de nationale liga’s. Alternatief zou zijn om ook in januari Europees spelen.
Het meest beangstigende nieuws is echter dat de ECA wil dat de eerste zes van elke poule in de Champions League automatisch geplaatst zijn voor de volgende editie. Hoe slecht ze ook presteren in eigen land. Dit neigt niet alleen naar een gesloten competitie, maar betekent ook dat er elk seizoen nog slechts acht plaatsen te bemachtigen zijn. Deelneming wordt daardoor voor ploegen uit de kleinere competities, zoals België, nog veel moeilijker.
En het kan nog erger. De Europese topclubs overwegen de invoering van een Europese piramide nu er straks een derde bekercompetitie wordt opgestart. Een landskampioen die niet tot de huidige elite behoort, zou in de nieuwe derde Europese beker moeten starten en promotie kunnen afdwingen. Leicester City, dat in 2016 de Premier League won, zou geen toegangsbewijs voor de Champions League meer krijgen, maar in Europacup III moeten beginnen.
Het voetbal begint steeds meer te gelijken op de maatschappij, waarin de rijken steeds rijker worden. Twintig procent van de 22 miljard euro aan inkomsten van de 708 clubs uit de Europese hoogste afdelingen gaat naar één procent van de ploegen of zeven superclubs. Deze verdedigen zich met de dooddoener dat ze nog meer zouden opstrijken als ze niet meer zouden instemmen met collectieve tv- en sponsordeals. De top van de ECA is alleen uit op zo veel mogelijk winst maken en vergeet dat ze ruim 200 leden vertegenwoordigt.
De Belgische superclubs dreigen slachtoffer te worden van de machtshonger van de Europese giganten en mogen in eigen land niet dezelfde logica volgen. Als er straks over een nieuwe competitieformat wordt beslist, moet die goed zijn voor alle clubs. Niet alleen voor de zogenaamde G5.
Sport/Voetbalmagazine meldde vorige week dat de Pro League met het idee speelt over te stappen naar een eerste klasse met twintig ploegen. Een bijzonder slecht idee. Niet zozeer omdat er weer vier ploegen uit het profvoetbal worden geknikkerd, maar omdat dit de ellende voor de doorsneeclubs alleen erger maakt. Zonder een tweede klasse profvoetbal degradeer je uit eerste divisie naar de amateurs. De angst om te zakken zal alleen nog toenemen en tot welke praktijken dat kan leiden, hebben we de voorbije maanden met scha en schande ervaren.
Eerste klasse werd tot zestien teams herleid om het niveau op te voeren. Op dat vlak wordt de klok best niet teruggedraaid. Er zijn in 1B geen vier clubs die rijp zijn voor de topklasse en het enige wat mis is met de huidige tweede klasse is dat er veel te weinig geld uit de tv-pot naartoe stroomt en dat de competitieformule van de pot gerukt is. Maak van 1B weer een tweede afdeling met zestien ploegen, die voor een ‘soft’ profstatuut kunnen kiezen. Ons voetbal is zo sterk als zijn zwakste schakel en dat is momenteel 1B.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
