Filippo Inzaghi: overlever op het trainerskerkhof van Venezia

© AFP
Jarno Bertho
Jarno Bertho Freelancejournalist

“Die kerel moet in buitenspel geboren zijn”, zei coachlegende Alex Ferguson ooit over Filippo Inzaghi. Als trainer van Milan leek Inzaghi zichzelf door een instinctieve methode van coaching – met elke week een compleet andere opstelling – ook als trainer buitenspel te zetten, maar twee jaar na zijn vertrek bij de Rossoneri is ‘Pippo’ een rationele coach geworden. En vooral: de kampioenenmaker van derdeklasser Venezia FC.

Teren op een uitstekend gevoel voor timing en vervolgens scoren. Het blijkt ook na zijn actieve carrière de ijzeren kwaliteit van Filippo Inzaghi te zijn. De ex-spits van Juventus en Milan koos vorige zomer verrassend voor een trainersavontuur bij derdeklasser Venezia. Een gok volgens velen, want standvastigheid staat sinds de club in 2002 afscheid nam van de Serie A niet in het woordenboek van de eigenaars. In vijftien seizoenen in de lagere klassen zette het bestuur maar liefst negentien zerken bij op het trainerskerkhof van Venezia. Inzaghi zou een mooie naam zijn als jubilaris, maar zo ver kwam het (nog) niet. “Che non risica non rosica“, zei Pippo bij zijn aanstelling. Wie niet waagt, wie niet wint. Inzaghi deed beroep op zijn gevoel voor timing en tekende op het juiste moment in de kanaalstad. Ook het scoren is hij niet verleerd. Inzaghi maakte de promovendus in de Lega Pro meteen kampioen en loodst hen zo een niveau hoger. Destinazione Serie B.

Ziek op eigen titelfeest

“Meneer Inzaghi, leid je ons ook naar de Serie A?”, vroeg een Venetiaanse jongen zondagmiddag op de Ponte di Rialto aan Filippo Inzaghi. Hij stak hem tegelijkertijd een bal en een viltstift toe. Een lijkbleke Pippo was kort van stof: “Ik hoop het.” De trainer van Venezia had de koortsthermometer zondagochtend 38,7 graden zien aangeven en was bijgevolg doodziek op zijn eigen titelfeest. Een journalist van Sky Sports stak hem een microfoon onder de neus en stelde vast dat het de coach aan kleur ontbrak. “Als ballenjongen werd ik ooit genegeerd door een speler wiens naam ik nu niet noem”, ontweek Inzaghi de vraag. “Het klinkt onbenullig, maar dat komt wel aan bij een kind. Sindsdien heb ik mezelf verplicht om geen enkele handtekening te weigeren. Een glimlach van een kind kan je nooit afslaan”, zei hij terwijl hij het leer signeerde.

Enkele meters verder werd de voormalige goaltjesdief op applaus onthaald. “Ik neem aan dat jullie applaus voor de spelers bestemd is. Zij gaven vanaf het begin alles voor dit shirt”, nam de bescheiden coach het woord. “Zij hebben ervoor gezorgd dat we in de competitie nauwelijks punten lieten liggen.” Dat is een understatement, want met slechts vier verliesmatchen en slechts 26 tegendoelpunten (beste defensie uit de reeks), werd Venezia kampioen met tien punten voorsprong op eerste achtervolger Parma. In 2017 verloor zelfs het maar één keer en dat op de slotspeeldag, toen de titel al binnen was.

Dubbel

Venezia kwam afgelopen seizoen uit in de Lega Pro, de voormalige Serie C en de derde afdeling in het Italiaanse clubvoetbal. De Lega Pro bevat zestig clubs, die naar hun geografische ligging worden onderverdeeld in drie aparte competities van telkens twintig ploegen. In die drie reeksen heeft enkel de kampioen recht op een rechtstreeks promotieticket. Daarnaast spelen die zestig clubs ook de Coppa Italia Lega Pro, een bekertornooi dat losstaat van de Coppa Italia en waar bijgevolg geen Europees ticket voor de winnaar aan verbonden is. Tot voor kort had Venezia die beker nog nooit gewonnen, maar Inzaghi zorgde voor de primeur.

“De taak van de coach is vanuit psychologisch opzicht zwaarder dan die van de spelers, maar bij succes is de ontlading des te groter. Dankzij deze triomf geniet ik nog meer van mijn relatie met de spelers. Hier leef ik voor.” Zonder al te veel nadenken gaf Inzaghi afgelopen zomer zijn ja-woord aan kersvers voorzitter Joe Tacopina. “Mijn vertrek bij Milan kwam hard aan, maar ik ben altijd overtuigd gebleven van mijn kwaliteiten. Net als Tacopina.”

Vertrouwen van voorzitter

De Italo-Amerikaanse advocaat en clubvoorzitter nam Venezia in oktober 2015 over en verwezenlijkte meteen twee promoties op rij. Tot grote verbazing van de tifosi, die aanvankelijk heel wat vraagtekens bij zijn komst plaatsten. Sinds de club uit de Serie A degradeerde onderging ze maar liefst drie faillissementen (in 2005, 2009 en 2012) en evenveel naamsveranderingen. Naast hun clubliefde was de gevleugelde leeuw – geen griffioen (!) – in het clublogo haast het enige dat geen ingrijpende en jammerlijke wijziging onderging. Er werd geroepen om een periode van sportieve en financiële stabiliteit en continuïteit, waar een kooplustige wildeman initieel niet de geknipte persoon voor leek.

Er werd Tacopina een gebrek aan affiniteit met de club, de plaatselijke cultuur en het Italiaanse voetbal in het algemeen verweten. Hij was eerder al vice-president van AS Roma en deed twee pogingen om Bologna te kopen. Hij zou slechts één jaar voorzitter zijn van de Rossoblu, want na conflicten met stakeholders van Bologna hield hij het er alweer voor bekeken. Hoe dan ook, met twee opeenvolgende titels bij Venezia spoelde Tacopina alle supporterstwijfel van zich af. De keuze voor Inzaghi pakte uitstekend uit.

Advies van broer Simone

Veneziani zakken zo weer met plezier af naar het Stadio Pier Luigi Penzo, het op één na oudste voetbalstadion in Italië (enkel Stadio Luigi Ferrera in Genoa werd eerder gebouwd) en het enige in heel Europa dat vrijwel alleen per boot te bereiken is. De promoties zijn een eerste stap in het stabiliteits- en continuïteitsproces waar supporters om vroegen. Inzaghi wil aan de lagune meer successen boeken. Hij wilde garanties van Tacopina en kreeg die: ook in de Serie B is Pippo coach van Venezia.

Het is een fantastisch jaar voor de familie Inzaghi, want ook zijn jongere broer Simone draait een meer dan degelijk seizoen als trainer van Lazio. “Hij is beter dan ik”, zei Pippo in Gazzetta dello Sport. “Hij is tactisch een van de beste coaches in de Serie A. Ik vraag hem vaak om advies. Ik hoop dat hij dit seizoen – net als ik – een prijs kan pakken.” Lazio speelt komende woensdag in Rome de finale van de Coppa Italia, maar treft wel het haast ongenaakbare Juventus van Massimiliano Allegri.

In de leer van Allegri

De coach van de Bianconeri is de laatste waar Filippo Inzaghi in zijn spelersloopbaan onder trainde. Allegri stond vier jaar aan het roer bij Milan en won in 2011 de scudetto. Door een aanhoudende kruisband- en meniscusblessure had Inzaghi geen groot aandeel in dat kampioenschap. Met slechts zes optredens en zeven in het daaropvolgende seizoen, was het rijk van Superpippo bij Milan dan ook uit. Hij wees zichzelf een rol van observator toe in de wetenschap dat hij na zijn actieve carrière er één als coach zou uitbouwen, te beginnen bij de jeugdelftallen van de Rossoneri.

Inzaghi observeerde, analyseerde en bestudeerde de werk- en zienswijze zijn ex-coach tijdens z’n blessure. “Allegri heeft de menselijke gave om anderen te overtuigen offers te maken ten voordele van het collectief. Als coach van Milan heb ik te weinig rekening gehouden met zijn principes”, aldus Inzaghi. “Ik heb mijn spelers meermaals beelden van Mario Mandzukic bij Juventus getoond. Hoe hij zijn positie als diepe spits opgaf om in dienst van het elftal te spelen en nu genoegen neemt met een status als gelegenheidsdoelpuntenmaker.” Inzaghi is bij Venezia naar eigen zeggen minder instinctief en meer beredeneerd te werk gegaan en zo is hij als coach in Venetië wat hij in Milaan enkel als speler kon zijn: Super Pippo.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content