Zaterdag geeft Gert Verheyen commentaar bij de Champions Leaguefinale. In Sport/Voetbalmagazine verklaart hij zijn liefde voor Juventus, al mag Luka Modric van Real Madrid ook op een pluim rekenen.
Vijfentwintig jaar geleden werd op 25 november 1992 de Champions League op gang getrapt. Die historische avond stond Gert Verheyen mee aan de aftrap van het meest prestigieuze voetbaltoernooi ter wereld. Verheyen, net van Anderlecht naar Club Brugge verhuisd en spelend met het nummer vier, zag hoe Daniel Amokachi in Club-CSKA Moskou de allereerste goal ooit in de Champions League maakte. Zelf trapte hij de laatste CL-goal van Club Brugge dat seizoen binnen, goed voor 1-2-winst in Moskou.
In die 25 jaar is de Champions League een andere sport geworden, stelt hij vast. ‘Wat me het meest frappeert, is de snelheid van uitvoering, het pure voetenwerk. Er zijn veel hele goeie voetballers vandaag, maar topvoetbal is op alle vlakken veel veeleisender dan vroeger, al blijf ik ervan overtuigd dat de toppers van tachtig jaar geleden ook vandaag de besten zouden zijn. Maar het zouden wel andere voetballers zijn, atleten ook. Die omschakeling naar dat atletische is ingezet toen ik nog speelde.’
Gert Verheyen geeft in Sport/Voetbalmagazine grif toe dat hij een boon heeft voor het passionale voetbal dat Atlético Madrid en Juventus brengen. ‘Voor mij is voetbal passie en emotie. Dat is wat je na je carrière als speler het hardst mist. De kracht van emotie vind je het meest bij Juventus. Het stadion van Juve en dat van Atlético zijn voor mij de twee plaatsen waar alles samenkomt wat in voetbal moet zitten: de chemie tussen trainer, publiek en spelers. De staande ovatie voor de Atléticospelers na de uitschakeling tegen Real, iedereen die in de gietende regen blijft staan om te applaudisseren: daar gaat het om. Dat straalt ook Juventus uit. Voor mij is Gianluigi Buffon de exponent van hoe je emoties mag laten zien. Ik wil tranen zien na een match. Een voetballer die na de wedstrijd zegt: op naar de volgende match – daar kan ik echt niet tegen.’
In de komende CL-finale tussen Real en Juve, is zijn voorkeur dan ook bekend. Hij legt uit wat de Italianen zo sterk maakt: ‘Passioneel verdedigen en aanvallen, iedereen die voor elkaar werkt. Waar pakweg KV Oostende nog wel eens uit elkaar valt bij balverlies, blijft Juventus altijd samen. Atlético heeft dat ook. De kracht van Massimiliano Allegri vind ik dat hij zijn ploeg ook al eens anders kan laten spelen, terwijl het DNA van vroeger blijft. Het is natuurlijk een ervaren ploeg, vooral achterin. Ik heb zelf nog tegen Buffon gespeeld. Wat hij uitstraalt, dat is echte passie. Willen winnen, alleen maar om die beker te behalen en om geen enkele andere reden. Ik bedoel: die man is financieel al 600 keer binnen en had al lang naast een of ander zwembad kunnen liggen. Dat tekent de echte sportman. Wat me ook frappeert, is dat clubs als Atlético altijd weer rekruteren in functie van hun DNA. Yannick Carrasco zal, als hij daar ooit vertrekt, na zijn samenwerking met Diego Simeone definitief veranderd zijn als speler, qua invulling van zijn beroep. Simeone eist veel van zijn spelers, ook van zijn aanvallers. Die moeten heel veel lopen, net als die van Juventus.’
Al heeft Verheyen ook lof voor de spelers van Real Madrid in petto: ‘Zo’n Luka Modric, dat is de perfectie nabij: zo intelligent positie kiezen en telkens aan de bal de goeie keuzes maken, zowel kort als lang. Hij heeft niet de uitstraling van de Realvedette, maar wel het voetballend vermogen dat vereist is bij Real. Toni Kroos is ook zo iemand.’
Lees het volledige interview met Gert Verheyen in onze +zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 31 mei.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier