Girona, het kleine broertje van Manchester City

Tien dagen geleden ontving Girona zijn illustere buur Barça. Ei zo na was die match gespeeld in Miami, duizenden kilometers ver. Dit is het verhaal van een club die deels behoort aan Manchester City en de broers Guardiola en met Carles Puigdemont als een van de ferventste fans.

‘Waar waren jullie deze winter, bende lamzakken? Komen jullie nu uit de lucht gevallen?’ De pittige tirade komt uit de mond van een van de spelers van Girona FC. Vanuit de spelersbus richt hij zich tot zijn eigen supporters, die hun passie doorgaans vooral beleven vanuit hun luie zetel. Maar het is mei 2017 en de Blanquivermells maken zich op om voor het eerst in 87 lentes naar de Primera División te promoveren. En dus neemt de opwinding een ietwat agressieve wending wanneer de rood-witte autocar door de ongewoon levendige straten van de Catalaanse stad rijdt.

Anderhalf jaar later is alles weer rustig. Voor velen blijft Girona een synoniem voor de luchthaven waar Ryanair op vliegt, op een boogscheut van de Costa Brava, en verder voor geschiedenis, middeleeuwse bouwkunst en lekker eten, zoals in El Celler de Can Roca, meermaals uitgeroepen tot beste restaurant van de wereld. Het is niet echt een decor voor voetbal. Er hangen wel overal Catalaanse vlaggen, maar die zijn eerder verbonden met Carles Puigdemont, de voormalige burgemeester van de stad. Het brein van de onafhankelijkheidsbeweging, in ballingschap in ons land, draagt ook het niet-officiële petje van aficionado van de Gironisten. Més que un club?

Belangenconflict

In de zomer van 2017 krijgt de club, die tot dan toe gewend was aan wedstrijden in de Spaanse tweede klasse, een heel andere dimensie. De connectie Girona-Manchester wordt vastgelegd met de aankoop door City Football Group (CFG) van 44,3 procent van de aandelen van de Catalaanse club. Pere Guardiola, de broer en makelaar van Pep, verwerft ook 44,3 procent via de Girona Football Group (GFG) en de rest gaat naar lokale supporters. Maar achter GFG gaat in werkelijkheid de maatschappij Media Base Sports (MBS) schuil.

Dat makelaarsbureau, voor 55 procent van Pere Guardiola en voor 45 procent van zijn vennoot Jaume Roures, behartigt de belangen van Luis Suárez, Andrés Iniesta en Thiago Alcántara. Jaume Roures, stichter en eigenaar van Mediapro, rechtenhouder en uitzender van La Liga, verbindt zich in 2009 met Pere om MBS te stichten. Zes jaar later verwerft die maatschappij al 80 procent van de Blanquivermells en wist het een geschatte schuld van 4,5 miljoen euro uit. Dat gebeurt een jaar nadat de degradatie naar de derde klasse nipt werd vermeden.

Het duo Guardiola-Roures bereidde de weg voor een ander duo, namelijk de vrienden Txiki Begiristain en Ferran Soriano, respectievelijk de sportief directeur en de CEO van Manchester City. MBS, dat met meerdere beloften van de Citizens werkt, had al kantoren in de Noord-Engelse stad. Sinds de investering door de Skyblues steeg het budget van de rood-witten gestaag. Dit seizoen bereikte het de 52 miljoen euro, genoeg om enige ambities te mogen koesteren. Het stadion Montilivi werd uitgebreid (naar 14.500 plaatsen) terwijl de ploeg van verschillende voordelen uit Manchester geniet: de infrastructuur van de City Football Academy voor de zomerse voorbereiding, de scoutingcel en ook gratis uitleenbeurten.

Op papier zit het project goed in elkaar. Alleen stelt zich ook de vraag naar belangenconflicten. Het feit dat Pere Guardiola tegelijkertijd broer van, makelaar en investeerder is in een eersteklasseclub, is in Spanje niet verboden, maar de goeie resultaten onder coach Eusebio Sacristán zouden op termijn kunnen leiden tot Europees voetbal, tegelijk met de Britse ‘grote broer’. Dat is, in theorie, verboden door de UEFA. In theorie, want de beide Red Bulls, Salzburg en Leipzig, hebben zonder probleem tegen elkaar kunnen spelen in de Europa League afgelopen september en oktober.

Reclamebord

Ook al beschuldigt Javier Tebas, de baas van de Spaanse professionele voetballiga (LFP), City en PSG ervan ‘het voetbal kapot te maken’ door de dobbelstenen al vooraf te gooien, toch kunnen de advocaten van de City Football Group op beide oren slapen. Op vijftig kilometer van de Franse grens probeert sjeik Mansour, de prins uit de Emiraten, zijn onderneming in Spanje uit te breiden, nadat hij eerder ook al de hand legde op de Australisch markt (Melbourne City), de Amerikaanse (New York City), de Japanse (Yokohama Marinos), de Uruguayaanse (Club Atlético Torque) en de Nederlandse (NAC Breda).

Ondertussen heeft Girona de fysieke (geleende spelers) maar ook de financiële middelen om het behoud te verzekeren en niet in de rode cijfers te duiken. CFG ziet de Catalaanse club veeleer als een soort postformatieschool of een vitrine om de vele spelers die het onder contract heeft in uit te stallen. In 2013 tekende zo Pablo Maffeo, gekocht van Espanyol Barcelona, bij Manchester City. Vervolgens werd hij uitgeleend van 2016 tot 2018 aan Girona, om afgelopen zomer voor 9 miljoen euro naar Stuttgart te trekken.

De rechtsachter is de enige van de vijf ‘geleenden’ die vorig seizoen meer dan zeven keer in de basis stond. Girona sloot dat seizoen af op de tiende plaats, het beste resultaat van een promovendus in 26 jaar. Maar waar het écht om draait, legt Raffaele Poli, de baas van het CIES, uit in The Guardian: ‘Girona geeft City de gelegenheid om spelers te laten groeien en winst te maken door hen te verkopen – slechts een minderheid van hen zal immers effectief ooit bij Manchester City spelen.’ Girona dient dus tegelijk als doorgeefluik en reclamebord van de Citizens.

Derby in Miami

De jonge voorzitter van Girona FC, Delfí Geli, houdt nochtans het officiële discours aan: ‘Als, bijvoorbeeld, een speler dit seizoen bij Girona speelt, dan kan hij volgend jaar zonder probleem bij onze grote broer spelen’, zegt hij aan Bloomberg. Door te spreken van ‘grote broer’ worden de banden tussen de twee kampen nauwer aangehaald. Het duo Begiristain-Soriano, verantwoordelijk voor de aanstelling van Pep bij Barça in 2009, wilde hem eigenlijk al in 2012 bij Manchester City zien.

De Catalaanse coach blijft erg gehecht aan zijn streek en zakt soms af naar Girona, dat beschouwd wordt als het grote bastion van de separatisten. Zo gebeurt het vaak dat de esteladas en de spandoeken met Llibertat op de tribunes van Montilivi te zien zijn.

Eind september 2017 was het stadion het decor voor de allereerste derby Girona-Barça in de hoogste afdeling. Te midden van de crisis in Catalonië, enkele dagen voor het referendum over zelfbestuur, waren tijdens het duel de kreten ‘ Votarem! Votarem!’ te horen (wij zullen stemmen!). Alle spanningen kwamen daarin tot uiting.

En zo besliste de LFP om de derby op een andere plek te laten plaatsvinden, los van elke politieke inmenging. In augustus maakte Javier Tebas bekend dat er een akkoord ondertekend was voor een termijn van vijftien jaar, dat inhield dat er één wedstrijd per jaar in de Verenigde Staten zou gespeeld worden – een wedstrijd van Real Madrid of van FC Barcelona. De man, duidelijk een expert in ‘het kapotmaken van het voetbal’, duidde op de kalender de datum 27 januari 2019 aan en de wedstrijd Girona-Barça. De twee Catalaanse ploegen werden dus verzocht elkaar te treffen in … Miami. Op het programma: het Spaanse volkslied, 40.000 Spaanse vlaggen die worden uitgedeeld, en een verbod om met de fameuze esteladas te zwaaien. Olie op het vuur gooien noemen ze dat. De spelersvakbond dreigde daarop met een staking en uiteindelijk kwam de FIFA tussen, bij monde van Gianni Infantino, om het evenement te verbieden. Na heel wat getouwtrek moest de LFP, die nog een petitie trachtte te lanceren, uiteindelijk inbinden. Op 9 januari maakte de bond bekend dat de derby wel degelijk in Montilivi zou plaatsvinden. Katten vallen altijd op hun pootjes.