Als er twee ervaringsdeskundigen zijn die weten in wat voor wereld Axel Witsel terecht komt in China, dan zijn het wel de boezemvrienden Julien Gorius – een seizoen actief bij Changchun Yatai – en Xavier Chen – drie seizoenen Guizhou Renhe.
‘Ik had geen sociaal leven die naam waardig’, vertelt Xavier Chen in Sport/Voetbalmagazine. ‘In het eerste en derde jaar woonde ik op hotel samen met de andere spelers en het gebeurde wel eens dat ik ’s avonds de trainer kruiste in de gang. Probeer dan maar het voetbal op off te zetten. Het meest opwindende moment van de dag was het bezoek aan de supermarkt met mijn vriendin. We telden echt de dagen af voor we opnieuw boodschappen mochten doen.’ (lacht)
Julien Gorius:’ Herinner je je nog de eerste keer in de supermarkt?’
Chen: ‘Je moet je de volgende scène inbeelden: een blanke die tussen de winkelgangen wandelt en tientallen Chinezen die niets van het spektakel willen missen. Wanneer we aan de kassa stonden aan te schuiven, bleven mensen secondenlang voor onze winkelkar staan om te checken wat wij gekocht hadden. We waren een soort attractie, zeker mijn Belgische vriendin. Die mensen bedoelden het niet slecht, maar het was voor ons wel destabiliserend. Het is ook een menselijke reactie. Zou een Belg anders gereageerd hebben mocht hij voor het eerst een zwarte of Aziatische persoon tegenkomen?’
‘Soms haalden we een grap uit met mensen die iets té nieuwsgierig waren. Op een dag stond er een man letterlijk over onze boodschappenwagen gebogen om onze artikelen van dichtbij te bekijken. Toen het mijn beurt was om af te rekenen, heb ik met veel machtsvertoon tien dozen condooms in mijn kar gesmeten. Het enige geluid dat uit zijn mond kwam was: wooow!’ (bootst het na)
Gorius: ‘Wij hebben erger meegemaakt in Changchun. Mijn dochter heeft kroezelhaar en dat hadden ze uiteraard nog nooit gezien. Wanneer de mensen het haar van mijn dochter zagen, stopten ze prompt om het aan te raken. Mijn vrouw werd er gek van! We hebben de zoo links moeten laten liggen omdat iedereen ons lastig viel. De Chinezen keken niet meer naar de dieren, maar namen foto’s van mijn dochter en onderzochten haar van kop tot teen.’
Alain Eliasy
Lees het volledige interview in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 25 januari of in onze Plus-zone.
