Peter t'Kint

Het einde van ‘Los Históricos’

Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

In hun club zullen we ze nog een tijdje prijzen zien pakken, op een WK niet meer. Dat zowel Lionel Messi als Cristiano Ronaldo op dezelfde dag hun valiezen moeten pakken, is symbolisch.

Flash back naar 2006 en het WK in Duitsland. De Duitsers, die in eigen land zouden sneuvelen in de halve finale, hadden er een mooi woord voor: hun Sommermärchen. Een zomers sprookje. De eerste keer Fan Fests, veel sfeer, prachtige stadions en bijna de hele tijd mooi weer.

Op de redactie hadden we het land geografisch ingedeeld en een paar verslaggevers zones toegewezen. Wij coverden het tornooi het dichtste bij huis: vanuit het Ruhrgebied. De latere winnaar Italië had er zijn kamp in Duisburg, Portugal speelde er veel, Argentinië ook en in Dortmund speelde Duitsland een historisch duel tegen Polen. Klose en Podolski tegen hun ‘landgenoten’: we herinneren ons nog de volksmassa voor wat uiteindelijk een zwaar gehypet maar sportief teleurstellend duel werd. En ook Brazilië, met Ronaldo nog, kwam er voetballen, tegen Japan. Ons hotelletje lag in Düsseldorf, aan de boorden van de Rijn, geloof ons, het Ruhrgebied heeft zeer mooie kanten. Joggen langs de boorden van de rivier, met zicht op voorbijvarende aken, het had wel iets.

Iedereen had het in Brazilië nog over Ronaldo, de echte (de dikke, volgens sommigen, al hadden ze er met Adriano toen ook nog een ander zwaargewicht lopen), maar in Europa keken wij uit naar de twee youngsters die- dat wisten we toen nog niet – het komende decennium zouden domineren. Cristiano bij de Portugezen, toen al op het punt om Figo uit de spits te verdrijven, en Messi bij de Argentijnen.

Op 11 juni zagen we Cristiano in Keulen, een uurtje. Tegen Angola, ook een speciale wedstrijd, gezien het koloniale verleden. Toen nog dravend op de rechterflank, braaf in het gelid. Simão en Figo waren toen nog de mannen en Deco beheerste de sportpagina’s. Net als Felipe Scolari, die van Portugal een moeilijk te ontwrichten geheel had gemaakt, Braziliaans van oorsprong. Twee jaar eerder hadden ze in eigen land van die afschuwelijk verdedigende Grieken verloren, nu kwam er een tweede kans op succes voor een gouden generatie.

Op 16 juni trokken we naar Gelsenkrichen, voor Argentinië-Servië. Die 19-jarige Messi, waar iedereen lovend over sprak, wilden we toch eens met eigen ogen zien. Het zou nipt worden, Messi sukkelde met een hamstringletsel, had tegen Ivoorkust al forfait moeten geven en begon op de bank. Pas een kwartier voor tijd mocht hij invallen, en net voor tijd scoorde hij. Zijn eerste WK-goal. Dat de match toch in ons geheugen gegrift bleef, had te maken met de geweldige 6-0 eindstand en de tweede goal van de Argentijnen, eentje van Cambiasso. De voorlaatste pas in een reeks van 26 die naar de goal leidde was een geniaal hakje van Crespo. Later zou het Barcelona van Messi dat passenspel perfectioneren, maar toen was dat nog ongewoon. Zeker voor krijgers als de Argentijnen. Iedereen stond recht om te applaudisseren, ook sommige perslui.

Vier WK’s later namen Messi en Ronaldo gisteren – op dezelfde dag- afscheid van dit wereldtoneel. Ronaldo raakte met zijn Portugal in 2006 tot in de halve finale (ze struikelden over Frankrijk), Messi met zijn Argentininë in 2014 in de finale. Maar een WK wonnen geen van beiden. Ronaldo wel een EK, Messi geen Copa America. Maakt het wat uit na alle schoonheid die ze ons schonken? Neen. Op je eentje win je geen tornooi meer, tenzij je Maradona heet en gesteund wordt door de hand van God. Met de VAR van nu was die goal afgekeurd.

Maar toch wel deze opvallende statistiek. Vier jaar geleden bereikte Argentinië via strafschoppen de finale (Nederland was toen weer eens de pineut). Messi zette toen de eerste om. Maar als we die weglaten – het gebeurde na het eindsignaal – dan is een bijzondere vaststelling toch dat Messi in vier WK’s in een KO-fase niet een keer wist te scoren. Niet een keer in 8 wedstrijden en 23 pogingen op doel (gisteren duwde Mercado wel zijn bal binnen).

Hetzelfde geldt voor Cristiano. Die speelde minder matchen in de KO-fase (zes) maar schoot wel meer op doel (25 keer). Maar ook hij scoorde nooit.

Kortom. Historische voetballers zijn het zeker, en helden absoluut. Maar onfeilbaar. Neen.

Hun plaats is nu aan anderen. Toen we Thomas Meunier een week of twee geleden daarover een vraag stelde, zei hij: “Het zal zeker niet alleen Neymar zijn, die voor de opvolging zorgt.” Meunier citeerde onder meer Mbappé en Rashford. De Fransman liet zich gisteren al zien. Rashford kan dat dinsdag tegen Colombia doen. En wij rekenen uiteraard op onze Rode Duivels. Er is plaats vrij voor een wissel aan de top. Zelfs Neymar moet opletten want Coutinho heeft tot nu meer impact op Brazilië dan het godenkind van Santos.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content