Hoofdredacteur Jacques Sys kijkt neer op een woelige week in het internationaal voetbal. ‘Het zal op termijn een niet te stoppen trend zijn: clubs tekenen hun eigen weg uit, zonder met hun achterban rekening te houden.’
Supporters zijn en blijven het patrimonium van iedere club. Ze hebben het voetbal in hun hart gesloten en zijn bereid veel te accepteren. Dat bestuurders van internationale bonden van corruptie worden verdacht, dat er vragen zijn over de mistige toekenning van het WK in Qatar, dat er gesproken wordt over wedstrijden die door de gokmaffia beïnvloed worden, over hooliganisme en andere wantoestanden, het passeert na een tijdje. Het voetbal is niet kapot te krijgen.
Maar er zijn grenzen. Het perverse idee om een Super League te organiseren waarin twaalf clubs in een soort interne cirkel wedstrijden gaan spelen, bracht vele aanhangers op de barricaden. Door de proteststorm die door heel Europa raasde, is het project afgeblazen. Maar voor hoelang? Het idee om vele miljarden euro’s onder zich te verdelen is bij de Europese grootmachten allerminst begraven. Zij blijven naar mogelijkheden zoeken om het voetbal nog meer te commercialiseren. Mensen die dat afwijzen noemen ze traditionalisten. Alleen komt het er nu op aan het hele model beter te verpakken en te verkopen. Om zo de geldmachine weer op een hoger toerental te brengen.
Het zal op termijn een niet te stoppen trend zijn: clubs tekenen hun eigen weg uit, zonder met hun achterban rekening te houden. Het idee voor een elitaire competitie in een gesloten gezelschap is te aanlokkelijk. Dat de afvoering van de Super League nu gevierd wordt als een zege van de oude voetbalwereld op de kapitalisten is op zijn minst voorbarig.
Ook de UEFA heeft via dreigende taal fel gereageerd op de mogelijke invoering van de Super League. Het heeft geholpen om het idee voorlopig te begraven. Maar moet de Europese voetbalfederatie zich daarvoor op de borst kloppen en zich, net als de FIFA dat bij monde van voorzitter Gianni Infantino doet, profileren als een organisatie die de waarden van het voetbal beschermt? Uiteindelijk is het de UEFA die in 2024 de hele opzet van de Champions League gaat hervormen. Dat zal er via een andere module op neerkomen dat er in totaal 100 wedstrijden meer moeten gespeeld worden.
Medici waarschuwen al jaren over een te hoge belasting voor voetballers. Het leidt tot steeds meer blessures. Niemand die daar oor voor heeft. Het zal resulteren in meer rotatie en tot een mogelijke devaluatie van de eigen competitie. Zoals de bedenkers van de Super League dat zagen: de belangrijke wedstrijden speel je met een A-team, de andere met een B-ploeg.
Het voetbal kan zich niet bevrijden uit de greep van het geld, ook al leek de uitbraak van de coronapandemie tot een andere manier van denken te leiden. Met meer realisme en minder grootheidswaanzin, met sterke fundamenten die niet gebouwd zijn op luchtkastelen. Maar uiteindelijk bleek het een illusie om dat te geloven. Dat Florentino Pérez, de voorzitter van Real Madrid, het brein bleek te zijn achter deze Super League is niet verwonderlijk: zijn club heeft een gigantische schuldenberg. Dan ga je het eigen beleid niet onder het vergrootglas leggen, maar zoeken naar middelen om een kunstmatige wereld in leven te houden.
Een voetbalclub blijft een economisch bedrijf, clubs die in de Super League wilden aantreden zijn in handen van investeerders. Na de bekendmaking van het idee om een Super League te organiseren, zagen die de aandelenkoers van hun beursgenoteerde clubs stijgen. En daar gaat het hen om. Supporters zijn voor hen consumenten. Er komen op termijn ongetwijfeld nieuwe ontwikkelingen op ons af. Het blijft te hopen dat er tegen dat soort ideeën verder een eenheidsfront wordt gevormd en het voetbal zijn ziel behoudt alvorens het helemaal verstrikt geraakt in de netten van de commercie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
