Hoe Brazilië plots twee wereldkeepers heeft

© BELGAIMAGE
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Historisch gezien zijn ze de zwakke schakel van de Seleção. Tot nu. Op enkele maanden van het WK pakken de beste twee Braziliaanse doelmannen ballen op het ritme van de samba.

Het is een legende die al lang de wereld rondgaat, maar niemand die de authenticiteit ervan kon natrekken. Tot Dida in 2006 overging tot bekentenissen in de Franse krant Libération. De oud-doelman van AC Milan was op dat moment titularis tijdens het WK in Duitsland. ‘In Brazilië wil niemand doelman worden. Mijn broers waren betere voetballers dan ik en daarom moest ik telkens in de goal gaan staan.’

De Braziliaanse goalie is dus niet meer dan een veldspeler die het niet heeft gemaakt. Het ging al op voor Felix, sluitstuk en zwakke schakel van de Seleção die in 1970 furore maakte. ‘Een speler die niet goed genoeg is, wordt keeper’, aldus Felix, die de laatste WK-overwinning van Pelé meemaakte als diens ploegmaat. ‘Ik ben tussen de palen gaan staan omdat niemand zin had.’

Claudio Taffarel, wereldkampioen in 1994, beweerde ooit dat Braziliaanse doelmannen niet op dezelfde manier behandeld worden als andere spelers. In het land waar o jogo bonito een streven is, hebben de mensen een hekel aan voetballers die handschoenen dragen.

Het is een historische aversie die teruggaat tot het nationale trauma op het WK van 1950. Brazilië en Uruguay houden elkaar lang in evenwicht in het Maracanãstadion (1-1) en dat is voor de Brazilianen voldoende om een eerste wereldtitel te veroveren. En dan gebeurt het onwaarschijnlijke: de Braziliaanse doelman Barbosa anticipeert op een voorzet van Alcides Ghiggia en wordt aan zijn eerste paal geklopt.

Heiligverklaring

Ondanks de prestaties van Gilmar, wereldkampioen in 1958 en 1962, blijft de doelman van Brazilië de usual suspect bij elke internationale afspraak. In sommige gevallen worden de verdachte vrijgesproken door de Braziliaanse volksjury – sporadisch zijn ze zelfs bereid om hem heilig te verklaren. Het overkomt Taffarel, die dankzij zijn prominente rol in de strafschoppenreeks in de WK-finale van 1994, tegen de Squadra van Roberto Baggio, voor eeuwig de erkentelijkheid krijgt van een hele natie.

Ook Marcos, de laatste Zuid-Amerikaanse doelman die een wereldkampioenschap won, ging vooruit op de sociale ladder na een episch penaltyduel. De feiten spelen zich af in 1999 in de kwartfinales van de Copa Libertadores. Palmeiras, de ploeg van Marcos, neemt het op tegen Corinthians. Marcos zet de strafschoppenreeks op haar kop door de poging van Vampeta tegen te houden. Niet veel later gaat hij door het leven als São Marcos, de heilige Marcos. Hij wordt international en pakt in 2002 de wereldtitel.

Dida zette de traditie gewoon voort toen hij in 2003 na strafschoppen de Champions League won met AC Milan. In de nadagen van zijn carrière keerde hij terug naar de heimat om zijn geheimen te delen met de rijzende ster van Internacional Porto Alegre: Alisson Becker. De jonge doelman volgt Dida op bij Internacional en heeft slechts enkele maanden nodig om strafschoppen van lokale vedettes Rafael Sobis en Lucas Barrios te pakken. Dunga, die na de psychologische mokerslag tijdens het WK 2014 terugkeert als bondscoach, is overtuigd. Omdat de gewezen Imperatore van Inter niet bij machte lijkt een valabele opvolger te vinden voor Julio Cesar, geeft hij Alisson in 2015 een kans op het internationale podium.

Drie jaar na zijn eerste passen bij de Seleção is Alisson Becker de onbetwistbare nummer één van Tite, de bondscoach die Brazilië naar een zesde wereldtitel moet leiden. Nu hij helemaal verlost is van Wojciech Szczesny, die liever doublure wilde spelen van Gianluigi Buffon in Turijn, is hij ook de absolute titularis bij AS Roma. Nog geen jaar geleden stond hij nog in de schaduw van Szczesny en kreeg hij enkel speelminuten in de Europa League. Zijn Braziliaanse stijl van keepen – een cocktail van explosiviteit, kracht en reddingen op de doellijn waar iedereen sprakeloos van wordt – valt des te meer op. Net als zijn gebreken in de lucht en zijn rudimentaire voetenwerk.

Ederson Moraes wordt door Guardiola geloofd om zijn traptechniek.
Ederson Moraes wordt door Guardiola geloofd om zijn traptechniek.© BELGAIMAGE

Vorige zomer zat er voor Alisson niets anders op dan garanties te vragen aan Monchi, de nieuwe sportief directeur van de Romeinen. Speelminuten of een transfer. Hij heerst intussen als een keizer in Italië én is een van de aanstokers van het manhaftige CL-parcours van de giallorossi. ‘Alisson is de nummer één onder de Braziliaanse doelmannen. Roma deed er goed aan hem te kopen’, voorspelde Doni, ex-keeper van Roma, toen zijn landgenoot naar de Eeuwige Stad verhuisde.

Precisiewapen

Eén jaar voor het WK kon Alisson het zich niet veroorloven om zijn broek te slijten op de bank. De concurrentie binnen de Seleção, die normaal gesproken bijzonder licht uitvalt, belooft namelijk meedogenlozer dan ooit te worden door het ontluiken van Ederson Moraes. De Braziliaan werd al op zijn vijftiende ontdekt door supermakelaar Jorge Mendes, maakte zijn opleiding af bij Benfica, brak door bij Rio Ave en verhuisde vorige zomer van Benfica naar Manchester City.

Een transfer waarvan het spoor leidt naar de kwartfinales van de Champions League tussen Benfica en het Bayern München van Pep Guardiola in de lente van 2016. Na 180 minuten spelen is Guardiola sterk onder de indruk, zeg maar geobsedeerd, door het voetenwerk van de doelman. ‘Hij heeft ons verplicht heel diep op de eigen helft te verdedigen en dat heeft ons in de problemen gebracht.’ Het is een verwijzing naar de buitengewone linkervoet van Ederson, die als een precisiewapen gebruikt kan worden vanop een afstand van 70 meter. Te vergelijken met de passes die Andrea Pirlo of Xavi Alonso rondstrooien.

Toen Guardiola na zijn eerste seizoen bij de Citizens opgezadeld werd met een keepersprobleem, door het teleurstellende seizoen van Claudio Bravo, dacht hij spontaan aan Ederson Moraes. Diens naam weergalmt dan al door Europa na zijn vijfsterrenprestatie op het kampioenenbal tegen Dortmund, uiteraard bekroond met een gestopte strafschop van Pierre-Emerick Aubameyang.

En toch wordt de transfer van Ederson, een overgang waar 40 miljoen euro mee gemoeid is, omgeven door scepsis. Maar niet voor lang: zijn perfecte zelfbeheersing, kordate saves en klinische uittrappen richting snelheidsduivels Sergio Agüero of Raheem Sterling, die de pressing van de tegenstander ontregelen, doen het wantrouwen snel verstommen.

Ingeduffelde handen

Tot een paar maanden geleden was Ederson Moraes nog een onbekende naam op het continent. Nu begrijpt niemand waarom hij geen basisplaats heeft in de Braziliaanse ploeg. Zijn aanhangers zij zo gebiologeerd door de Premier League dat ze vergeten dat Roma met 23 tegendoelpunten in 29 matchen een van de beste defensies heeft in Europa. Dankzij de wekelijkse glansprestaties van Alisson Becker.

Een vluchtige blik op het Braziliaanse middenveld is voldoende om in te zien dat bondscoach Tite geen Zuid-Amerikaanse tikitaka wil opdissen. Met jongens als Casemiro, Fernandinho en Paulinho, alle drie in de basis tegen Duitsland, voelt het voetbal van Brazilië zelfs cynisch aan.

O jogo bonito beperkt zich tot de drie offensieve spelers, die het verschil kunnen maken zonder de de ploeg te veel bloot te stellen aan de tegenstander. Op zich is er dus geen nood aan een doelman met een uitzonderlijke traptechniek. Twee goed beschermde handen volstaan. En in dat spelonderdeel moet Alisson geen duimbreed toegeven aan zijn concurrent.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content