Ajax, autoritair leider in de Eredivisie, en Club Brugge, idem in de Jupiler Pro League, maakten deze week Europees kennis met een ander soort voetbal. Zijn beide clubs niet gebaat bij wat meer duels tegen elkaar. In afwachting van een heuse competitie, misschien in een bekertornooi?
Het was dichter bij huis dan een trip naar Genk, waar het resultaat op voorhand toch al min of meer vaststond. Mede daarom kozen we gisteren voor de korte verplaatsing naar Lille, en zijn Stade Pierre Mauroy in Villeneuve-d’Ascq, net over de grens.
Ook uit nieuwsgierigheid. Ajax was er te gast en je moest de voorbije weken doof zijn om de lof die de Amsterdammers kregen voor hun voetbal, te missen. Het bracht coach Ten Hag even in beeld bij grootmacht Bayern.
Zouden ze zoiets ook in Lille kunnen brengen?
Sterke uitreputatie
Ajax kon zich in Lille op de rand brengen van overwinteren. In de Champions League, welteverstaan, niet zoals Club Brugge in de Europa League. Overal waar het komt, wekt het opnieuw hoge verwachtingen, ook uit.
Vooral uit. Op verplaatsing verloor Ajax niet meer verloren sinds 24 augustus 2017, toen Rosenborg nog een voortijdig einde maakte aan de Europese campagne van de Amsterdammers. Sindsdien speelde het altijd minstens gelijk, en heel vaak won het zelfs, tegen niet de minste tegenstanders.
Een Nederlands journalist somde ze een uur voor de aftrap nog even op: Chelsea en Valencia dit seizoen, vorig seizoen onder meer Real Madrid, Tottenham, Juventus, Benfica en Bayern München. Vaak met oogstrelend voetbal, ook dit jaar. Nog beter voetbal dan vorig seizoen, vinden de liefhebbers onder de journalisten. Ondanks de aderlating die het vertrek van Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong lieten.
Morsen met kansen
In Lille had Ajax het lastiger om dat mooie voetbal te schrijven. Een uur of zo, tot de tweede treffer viel. Daarna kregen Dusan Tadic en Hakim Ziyech open doekjes bij mooie dribbels, ook van de Fransen.
De moeilijke start had een paar redenen. Eén: wat afwezigheden (Daley Blind, Joël Veltman, David Neres). Ten Hag koos ervoor om Lisandro Martínez, de dure jonge Argentijnse hoop op de toekomst, naar achter te halen en zijn sterk draaiend middenveld uit verband te spelen. Daarom leverde Ajax in aan kwaliteit.
Een tweede reden was: de Amsterdammers gingen – net als Club Brugge een dag eerder tegen Galatasaray – na een vroege voorsprong eerder mee in de strijd die Lille aanging. De Fransen hebben een fysiek sterke ploeg, met individueel veel spelers met startsnelheid, die stevig in duel gaan. Ajacied Noussair Mazraoui liet zich verleiden om er ook zijn voeten naast te zetten en flirtte met rood.
Opvallend: Ajax is een jong elftal als je naar de verdediging kijkt, maar zeer ervaren in de spits. Quincy Promes (27), Dusan Tadic (31), Hakim Ziyech (26) en Zakaria Labyad (26). Lille zet voorin vooral jonkies: Victor Osimhen (20), Jonathan Ikoné (21), Jonathan Bamba (23) en Yusuf Yazici (22). Hun enthousiasme gaat nog vaak gepaard met overmoed, foute communicatie, slechte looplijnen en veel overhaasting. Vandaar de reeks zwakke prestaties in de Ligue 1 en een plaats in de rechterkolom in de stand. Vandaar Europees ook, u raadt het, het missen van kansen. Ikoné, Osimhen en Bamba wrongen een paar zeer mooie de nek om. Het leek wel Club Brugge, bij momenten.
Dat deed Ajax niet. Geef de Amsterdammers wat ruimte om te combineren en ze ronden wél af, zoals Ziyech in de openingsfase (0-1) en Promes op het uur (0-2).
BeNeLiga
Voor Ajax zijn dit soort wedstrijden een kennismaking met de realiteit van ander voetbal. Fysiek, duelkracht, iets waar ze in de eigen competitie amper mee worden geconfronteerd. Thuis reden de Amsterdammers in de Eredivisie een foutloos parcours, met 21 op 21 en een doelpuntensaldo van + 26!
In de stand heeft de tweede zes punten achterstand na veertien wedstrijden. Het is voor verslaggevers die naar de ArenA trekken, het telraampje klaar houden, zuchtte er eentje. Bij de rust is het verschil al vaak gemaakt. Pas in Europa, tegen ander voetbal, krijgt Ajax wat uitdaging.
Hetzelfde overkwam Club in Istanbul. Het rondde zijn duel af met een gelijkspel, zonder echt super te voetballen, maar wel met meer weerwerk dan ze gewoon waren. Wat hen met de neus op de feiten duwde, dat er nog wat progressiemarge nodig is om echt top te zijn.
Geef Belgische en Nederlandse ploegen ook in eigen land wat van dat soort weerwerk, en ze worden Europees wellicht nog beter.
Een Nederlands verslaggever van vele oorlogen, ook aanwezig bij AZ-Antwerp in augustus, vond dat toen ook al. Antwerp bracht AZ, dat in de schaduw van Ajax en met eenzelfde filosofie – veel eigen jeugd – ook door de Eredivisie wandelt, aan het wankelen. Club Brugge, KAA Gent en Standard zouden dat ook kunnen. Omgekeerd: zij zouden allicht meer voordeel puren uit duels tegen dit soort ploegen, dan uit wedstrijden tegen, met alle respect, KV Oostende of KV Kortrijk.
En zou een vernieuwd KRC Genk dan al geen stapje verder staan in zijn heropbouw?
BeNeBeker
Een gemeenschappelijke competitie zit er niet direct aan te komen, daarvoor leeft het debat niet hard genoeg aan (beide) kanten van de grens. En regeert ook de democratie van de clubs die de toppers niet willen zien vertrekken vanwege het financiële. Groningen of Heerenveen willen hun affiches niet kwijt.
Misschien moeten we het eerst maar eens proberen, vond de verslaggever, met een gemeenschappelijk bekertornooi. Het zou een mooie test zijn, op weg naar meer. Op voorwaarde dat iedereen die ernstig neemt, én er een sponsor wordt gevonden die met veel geld over de brug komt, om het extra aantrekkelijk te maken.
In de tussentijd kan de UEFA worden gemasseerd, om wat Europese plaatsen vrij te houden. De beste Belgische club en de beste Nederlandse naar de Champions League, dat zou al een mooi begin zijn.
Peter T’Kint
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier