Hoe Iniesta de trainerscarrière van Guardiola redde

© AFP
Steve Van Herpe
Steve Van Herpe Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Andrés Iniesta is een man van weinig woorden, maar als hij spreekt, is het meteen raak. Dat ondervond ook Pep Guardiola in het begin van zijn loopbaan als T1.

Pep Guardiola werd in de zomer van 2008 aangesteld als T1 van FC Barcelona. Op dat moment was hij nog niet de grote trainer die hij nu is. Hij was een debutant die op voorspraak van Johan Cruijff de eerste ploeg in handen had gekregen. Het seizoensbegin was moeilijk. Barça verloor de eerste match tegen het kleine Numancia met 1-0.

Toen daarop de thuiswedstrijd tegen Racing Santander werd afgesloten op 1-1, stak de kritiek de kop op. Twee weken ver en nog niet gewonnen. De druk nam toe. Sergio Busquets en Pedro Rodríguez, op dat moment twee nobody’s, bleven in de ploeg staan. Want Guardiola hield koppig vast aan zijn principes.

In de media was er slechts één iemand die de trainer verdedigt, maar het was niet de minste: Johan Cruijff. ‘Dit Barcelona ziet er heel goed uit’, schreef hij in zijn wekelijkse column voor El Periódico de Cataluña. ‘Ik weet niet welke wedstrijd jullie allemaal gezien hebben, maar diegene die ik zag, had ik al lang niet meer gezien in Camp Nou.’

Hij was de enige die pal achter Guardiola bleef staan in de storm van kritiek. ‘Het is de slechtste seizoensstart in vele jaren. Slechts één goal gemaakt, en dat was dan nog een penalty. Dat is de harde waarheid, als je naar de cijfers kijkt’, gaf Cruijff toe.

‘Maar in voetbaltermen moet je dit op een andere manier lezen. En Guardiola leest het op een andere manier. Hij is geen nieuweling zonder ervaring, en hij is ook niet suïcidaal. Hij kijkt, hij ziet, hij analyseert en neemt beslissingen.’

Maar Guardiola zelf zag af. In de kelder van Camp Nou, waar hij een kantoortje had zonder natuurlijk licht, brak hij zich dagenlang het hoofd. Hij spoelde video’s terug, speelde spelfases steeds weer opnieuw af, nam zijn notities er nog maar eens bij en vroeg zich af wat hij in godsnaam moest veranderen. Aan één ding weigerde hij echter te raken: zijn idee, de idee van Cruijff, moest behouden blijven.

Terwijl Guardiola daar zat, werd er plots op de deur geklopt. ‘Kom binnen.’

Een hoofd verscheen aan de deur en zei: ‘Maak u geen zorgen, míster. We gaan alles winnen. We zijn op de goeie weg. Doe zo verder, oké? We spelen briljant, we genieten van de trainingen. Verander alstublieft niks.’ Het was de toen 24-jarige Andrés Iniesta die zijn coach een hart onder de riem kwam steken.

Guardiola wist even niet wat te zeggen. Hij was geraakt door de eenvoudige boodschap. En ook verrast dat die uitgerekend door Iniesta, de stille jongen, gebracht werd. Het was een soort shock, zeker toen Iniesta net voor hij vertrok nog zei: ‘Vamos de puta madre!’ Vrij vertaald: we zijn steengoed bezig! En toen ging de deur dicht.

Typisch Andrés. Hij zegt niet veel, alleen wanneer het echt nodig is. Op het einde van dat seizoen 2008/09 had Barça alles gewonnen wat er te winnen viel: Champions League, titel en beker.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content