Hoe Manchester United ineens meedoet voor de titel

Zondag om 17.30 uur zal Manchester United op Anfield Road tegen Liverpool ondervinden of het titelambities mag koesteren.

Op Old Trafford heerst weer optimisme, na een periode van sportieve kommer en kwel. Manchester United staat stilaan daar waar the Red Devils thuishoren, namelijk bovenaan de Premier League. Met twintig titels zijn de Mancunians Engels recordhouder. Ook in de prijzenkast: 21 supercups, 12 FA Cups, 5 Ligabekers. En ook de 5 Europese bekers niet vergeten.

Vorig seizoen zal sowieso niet worden herinnerd als een vintagejaar, want het leverde geen trofee op, ondanks het bereiken van telkens de halve finales in drie verschillende toernooien. Een zware teleurstelling. De Noorse manager Ole Gunnar Solskjaer (47) – vanaf 19 december 2018 interim na het ontslag van José Mourinho, maar definitief in zijn rol bevestigd vanaf 28 maart 2019 – moest in de Caraboa Cup (0-1-verlies tegen de stadsgenoten van City), FA Cup (1-3 versus Chelsea) en Europa League (1-2 onderuit tegenover FC Sevilla) ervaren dat de tegenstanders verder stonden in hun ontwikkelingsproces.

Kloof gedicht

Dinsdag wonnen de Mancunians nog van Burnley en dat zorgde voor een opmerkelijke statistiek, want United stond toen voor het eerst in 1214 dagen alleen aan kop in de Premier League. Maar ook daarvoor mocht de grootste voetbalclub van Engeland al uitpakken met bijzondere cijfers. Want daaruit bleek dat de kloof werd gedicht ten opzichte van de andere topploegen. Exact een jaar geleden bedroeg het verschil tussen Liverpool, dat bij een nieuw kampioenschap de 20 titels van de Manchester United evenaart, en Manchester United nog 22 punten. Nu stonden ze gelijk, maar The Reds konden uitpakken met een beter doelsaldo.

Kijken we naar de prestaties in het jaar 2020, dan komt United daar ook goed uit. Het team van aanvoerder Harry Maguire staat in dat klassement derde met twaalf punten achter de regerend titelhouder (77 punten uit 35 duels), maar amper één puntje achter City (66 uit 32 partijen), terwijl United twee confrontaties minder afwerkte. In het kalenderjaar 2019 was Man U nog vijfde met maar liefst 36 punten achterstand op Liverpool.

Als hoofdreden voor de ommekeer wordt vaak verwezen naar de inbreng van de Portugese smaakmaker Bruno Fernandes (26), overgenomen voor 55 miljoen euro – een bedrag dat via bonussen nog kan oplopen tot 80 miljoen – van Sporting CP. Pikant detail: de drie wedstrijden vóór de komst van de offensieve middenvelder op 29 januari gingen nog verloren. Dat maakt de jaarbalans van de Mancunians nog meer indrukwekkend. Het lijkt wel alsof de 23-voudige international de verantwoordelijkheid draagt voor de ondergane transformatie.

Zijn inbreng, elf doelpunten en zeven assists in zestien competitieduels, leek voor de rest van de spelerskern een soort van wake-upcall. Want verschillende grote namen moesten wijken voor de nieuwe draaischijf, of terugvechten uit een verloren positie. Terwijl Mourinho de druk voelde om Paul Pogba (27) te laten spelen, start Solskjaer enkel met de middenvelder als hij voor een directe meerwaarde kan zorgen. Zoals recent gebeurde tegen Aston Villa, waar de onvoorspelbare Fransman lekker ouderwets domineerde door de unieke combinatie van fysieke kracht en een fluwelen balbehandeling. Maar doorgaans kiest Solskjaer in de rug van Fernandes liever voor meer betrouwbare krachten als Fred (27) en Scott McTominay (24) om de balrecuperatie te verzorgen.

Geen puur countervoetbal

Toen Solskjaer aan zijn opdracht begon, viel vooral op dat Manchester United via de snelheid van Anthony Martial (25) en groeibriljant Marcus Rashford (23, vorige week nog door het onderzoeksbureau CIES met 165,6 miljoen euro bestempeld als de profvoetballer met de hoogste transferwaarde) sterk was op de tegenaanval. Maar van dat pure countervoetbal werd intussen wat meer afgestapt. Een noodzakelijke ingreep, nadat in september en begin oktober een keiharde confrontatie volgde met de realiteit. De opener tegen Crystal Palace op Old Trafford ging met 1-3 verloren, in de uitwedstrijd tegen Brighton & Hove Albion werd Man U weggetikt maar won het alsnog met 2-3 dankzij een penalty van Fernandes in de 100e minuut, terwijl op de derde speeldag de bodem werd bereikt met een 1-6-nederlaag tegen Tottenham.

Maar Solskjaer had vertrouwen in de progressiemarge van zijn team en herschikte zijn troepen. Daarop volgde in de competitie een reeks van twaalf duels in de Premier League zonder nederlaag, inclusief een scoreloos saai gelijkspel tegen City, op 1 november enkel onderbroken worden 0-1-verlies tegen Arsenal. In groep H van de Champions League bleek Manchester United wel niet opgewassen tegen PSG en RB Leipzig, hoewel er in Parijs gewonnen werd met 1-2. Met een derde plaats in de poule gaan de Mancunians straks verder in de Europa League.

Zichzelf nu zien als titelkandidaat, dat vindt Solskjaer alsnog een brug te ver. ‘Het heeft weinig zin om te ver vooruit te kijken’, zo zei hij recent bijzonder nuchter tegen de BBC. ‘Na zo weinig speeldagen is er nog geen sprake van een titelrace. Ik vind het vooral verheugend dat we steeds fitter en sterker worden. Maar de spelers zijn ook hongerig om te leren. Dat blijft belangrijk. Ze zijn erg gefocust en tonen de wil om de beste te zijn. Het geloof dat we van iedereen kunnen winnen, waar dan ook, dat is er in ieder geval al.’