Hoe Marino Pusic FC Twente weer opgelucht deed ademhalen

Een jaar na de degradatie loodst Marino Pusic de club uit Enschede alweer naar de eredivisie en zorgt hij voor opnieuw wat stabiliteit.

De langverwachte titel in de eerste divisie is een feit. Een scoreloos gelijkspel tegen Jong AZ volstond voor FC Twente, in een met dertigduizend toeschouwers stijf uitverkocht Grolsch Veste, om het kampioenschap op te eisen. De Tukkers treden daarmee in de voetsporen van Sparta Rotterdam (1959 en 2016), DWS Amsterdam (1963 en 1964) en AZ (1981, 1996, 1998 en 2009), die zowel in de eredivisie als de huidige Keuken Kampioen Divisie als eerste eindigden. FC Twente veroverde de Nederlandse landstitel in 2010, maar dwong in het seizoen 1983/84 ook al eens de promotie af. Maar destijds gebeurde dat als nummer twee, want de titel ging toen naar MVV.

Publiekslokker

FC Twente blijft een populair product en een echte publiekslokker. Neem je alle teams van het Nederlandse profvoetbal samen, dan staat het team van invallersdoelman Jorn Brondeel (ex-SV Zulte Waregem, Antwerp en Lierse) en spits Tom Boere (ex-KAA Gent) qua gemiddeld aantal toeschouwers op een vierde (!) plaats. Enkel de traditionele Grote Drie, met Ajax (52.980), Feyenoord (41.673) en PSV (34.047) doen beter, want FC Twente (26.029) ontving meer volk dan pakweg Heerenveen (18.846), FC Utrecht (18.829) op NAC (18.517).

Vooral veel is te danken aan Bosnisch-Nederlandse coach Marino Pusic (47), die stabiliteit bracht bij ploeg die fel zwabberend begon aan het verblijf in tweede klasse. De man blijkt gek van Italiaans voetbal en beschikt daarbij over een encyclopedische kennis van de jaren tachtig. Toen Pusic een jaar geleden de fakkel overnam van de doorgestuurde Gertjan Verbeek en de vraag kreeg naar zijn opstelling, rakelde hij zowaar een typeploeg uit de roemrijke geschiedenis van Inter Milaan op.

Pusic, die afgelopen weekend de 17-jarige Maxim Gullit – de zoon van ex-international Ruud – liet debuteren, is vooral een gevoelsmens. Hij knuffelt graag zijn profs en geeft ze ‘een kus op het voorhoofd als het moet’, zei hij vorig seizoen toen Pusic als interim de club voor degradatie trachtte te behoeden. De voetbalromanticus in hem verdween na de 5-2-afgang tegenover Jong Ajax eind november, waarbij zijn team koud werd gepakt door keiharde counters.

Hij hamerde vanaf toen op ‘zes basisprincipes’ in de verdedigende organisatie. Een juiste ingeving, want de onberispelijke uitvoering daarvan leidde nu tot een prachtige beloning. Een heel stugge 4-4-2-veldbezetting met een versterkt blokt voor de defensie bleek de uiteindelijke sleutel tot succes. ‘Het ging mij niet langer om vermaak. Ik had maar één doel en dat was promoveren.’

Spaanse verrassing

Met een budget van 20 miljoen euro was FC Twente veruit de rijkste club uit de eerste divisie. De spelersgroep werd een samenraapsel van jeugdige talenten, oud-journalist Ted van Leeuwen werd teruggehaald als technisch manager en zorgde voor een gouden vondst met de Spaanse verrassing Aitor Cantalapiedra (23, 13 goals en 8 assists in 34 duels). De winger had een verleden bij Barcelona, maar werd opgehaald bij de invallers van FC Sevilla.

Paul van der Kraan (ex-FC Den Bosch) moet als directeur de club nu klaarstomen voor het hoogste niveau. Een forse schuldsanering is blijkbaar nog altijd nodig bij FC Twente, dat door ex-voorzitter Jaap Munsterman – die begon in 2004, maar in april 2015 vrijwillig stopte – bijna naar de afgrond was geleid. Nog altijd zouden de Tukkers zo een financiële schuld van zo’n 40 tot 50 miljoen euro meetorsen. Overleven op en naast het veld, blijft dus de meest dwingende opdracht.