Wat de Nederlanders kunnen, moeten wij ook kunnen, toch? De Rode Duivels worden beschouwd als een van de schaduwfavorieten om op 10 juli in Frankrijk Europees kampioen te worden, iets wat Oranje in 1988 in West-Duitsland tot verrassing van velen lukte. Hoe die historische prestatie de troepen van Marc Wilmots mogelijk nog kan inspireren.
De vergelijking met 28 jaar geleden gaat uiteraard niet op. Niet alleen is het spelletje zelf grondig veranderd, het EK ziet er ook helemaal anders: zo werd Euro 1988 gespeeld met slechts acht landen. De vier landen die uit de twee poules kwamen, stonden dus meteen in de halve finales. Op Euro 2016, het eerste EK met 24 deelnemende teams, moeten na de groepsfase ook achtste finales en kwartfinales overleefd worden. Bovendien leverde een overwinning in de groepsfase in 1988 nog twee in plaats van de huidige drie punten op.
Inspiratie
In welke opzichten kan Oranje ’88 dan toch een bron van inspiratie zijn voor de Rode Duivels van bondscoach Marc Wilmots in Frankrijk?
Ten eerste, een gebrek aan toernooi-ervaring hoeft geen nadeel te zijn. Voor de Rode Duivels is dit pas het tweede groot toernooi, want vóór de Wereldbeker van twee jaar geleden was het 12 jaar geleden dat België zich nog eens had kunnen kwalificeren. Het laatste EK waarop België vertegenwoordigd was, dateert zelfs al van 2000, toen het als gastland automatisch gekwalificeerd was. Oranje telde in 1988 geen enkele speler met toernooi-ervaring nadat het de WK’s van 1986 en 1982 en het EK van 1984 gemist had. Daartegenover staat wel dat de gemiddelde leeftijd van het Nederlandse elftal dat aan de aftrap van de finale in 1988 verscheen, duidelijk hoger ligt dan dat van de elf Rode Duivels die woensdag startten tegen Finland (ruim 25 jaar). De Nederlanders hadden destijds drie ervaren dertigers in de basis (Hans Van Breukelen, Adri Van Tiggelen en Arnold Mühren), daar kunnen wij alleen Thomas Vermaelen (30) tegenover stellen. Ook is het zo dat de Nederlanders in feite weinig te verliezen en veel te winnen hadden, terwijl de kwartfinale van de Rode Duivels in Brazilië nu voor hoge verwachtingen zorgt.
Ten tweede, het moment is ideaal. Oranje beschikte in 1988 over een gouden generatie, met naast de broers Ronald en Erwin Koeman onder anderen Marco van Basten, de toen duurste speler ter wereld Ruud Gullit en Frank Rijkaard. Aan het roer van het team stond bondscoach Rinus Michels. De Belgen hebben met Kevin De Bruyne de derde duurste speler van Europa in de rangen, met Toby Alderweireld en Jan Vertonghen de beste verdedigers van de Premier League dit seizoen en met Thibaut Courtois een doelman van wereldniveau. Bovendien is aanvoerder Eden Hazard 25, even oud als zijn grote voorbeeld Zinédine Zidane toen die in 1998 aan het WK in Frankrijk begon. Een gunstig voorteken?
Ten derde: een mindere of slechte start- in het geval van de Rode Duivels tegen Italië – hoeft geen reden te zijn om aan het twijfelen te gaan. Nederland ging in zijn eerste match in groep B onderuit tegen de Sovjet-Unie met 0-1. Diezelfde Sovjet-Unie zou in de finale verliezen van Gullit en co. In het tweede groepsduel ontbond ene Van Basten zijn duivels met een hattrick tegen Engeland. De extra portie geluk die een kampioen nodig heeft, hadden de Nederlanders in hun derde groepsmatch tegen Ierland (0-1), waarin ook de Ieren goed kansen kregen om op voorsprong te komen.
Hattrick Van Basten, Engeland – Nederland (1-3)
Wim Kieft bevrijdt Nederland tegen Ierland
Ten vierde: de Belgen kunnen maar beter op strafschoppen oefenen en ook al penaltynemers aanduiden. In de knock-outronde kwam Nederland in 1988 uit tegen gastland West-Duitsland, een heruitgave van de WK-finale van 1974. De Duitsers kwamen op voorsprong via een discutabele penalty, de gelijkmaker van Oranje kwam er ook vanaf de elfmeterstip. Het was Van Basten die uiteindelijk de winnende 2-1 maakte. Vraag is wel die de standvastigste trappers bij de Belgen zijn nu Timmy Simons er niet meer bij loopt en Hazard bij Chelsea enkele missers liet noteren.
Nederland – West-Duitsland
Ten vijfde doen onze spitsen er goed aan om van overal naar doel te (leren) trappen. In de EK-finale van 1988 nam Nederland revanche voor de verloren eerste groepsmatch tegen de Sovjet-Unie met een prachtig kopbaldoelpunt van Gullit en vooral een wereldgoal van Van Basten, die vanuit een onmogelijke hoek de 2-0 binnen vlamde (zie video). Op de vraag hoe je dat doet, vanuit zo’n hoek scoren, antwoordde hij: ‘Ik heb er geen idee van.’
Wereldgoal Van Basten tegen Sovjet-Unie
Divock Origi gaf het goede voorbeeld met zijn omhaal tegen Zwitserland, net als De Bruyne die met een geweldig afstandsschot de 2-1 maakte. Tegen Finland deed Marouane Fellaini – vanuit een gelijkaardige poging als Van Basten – een verdienstelijke poging met een schot dat evenwijdig met de goal naast ging. Ook hier weer kan overigens een sleutelrol weggelegd zijn voor Courtois, want het toenmalige Nederlandse sluitstuk van Breukelen stopte nog een penalty van de Russen.
Met andere woorden: nu de Nederlanders eens niet van de partij zijn, is het aan ons om de Europese beker nog eens naar de Lage Landen te halen. Afspraak op 10 juni.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
