‘Laat ons maar met 0-5 verliezen van Polen’

Steve Van Herpe, journalist bij Sport/Voetbalmagazine, blikt terug op de sportactualiteit van het pinksterweekend. Hij heeft het over de Rode Duivels en Rafael Nadal.

Vrijdagavond was er de ontluisterende 1-4 in de Nations League tegen Nederland. Wat is jouw conclusie?

Van Herpe: ‘Ik herinner me de tijd dat de Rode Duivels ‘de kampioenen van de oefenmatchen’ genoemd werden. Dat was meteen ook de tijd dat ze tekortkwamen wanneer het om de knikkers ging. We mogen niet vergeten dat de Nations League een competitie van veredelde vriendschappelijke wedstrijden is. En als je beste speler vooraf zegt dat hij dat toernooi niet belangrijk vindt, is dat ongetwijfeld ook in de hoofden van de ploegmaats geslopen.’

‘Dus nee, eigenlijk til ik er niet te zwaar aan. De Rode Duivels moeten er gewoon voor zorgen dat ze er in november staan op het WK. Laat die Nations League voor wat ze is. Ik zie die 1-4 ook met veel plezier als een opgestoken middelvinger naar de UEFA. De overvolle kalender maakt het voetbal en de voetballers kapot. Vanaf 2024 komen er dan ook nog een pak Europese wedstrijden bij in de nieuwe formules van de Champions, Europa en Conference League.’

‘Dus laat ons woensdag maar met 0-5 verliezen van Polen. Het is niet leuk voor de toeschouwers, maar je zou het ook kunnen zien als een alarmsignaal. De Belgen als klokkenluiders. Ik ben er eigenlijk wel trots op dat we met Courtois en De Bruyne twee spelers hebben die zich openlijk tegen de UEFA verzetten en die de middelvinger op de wonde durven te leggen.’

Romelu Lukaku viel al snel uit en werd vervangen door Leandro Trossard. In de tweede helft speelde Dries Mertens als valse 9, maar kwam na verloop van tijd toch nog Michy Batshuayi in. Begreep je de wissels van Roberto Martínez?

Van Herpe: ‘Van de bondscoach is geweten dat hij deze matchen graag gebruikt om zaken uit te testen, maar voor dit experiment werd er toch te weinig cannabis verkocht rond het Koning Boudewijnstadion. Ik ben dus benieuwd wat hij geleerd heeft.’

‘Martínez is wel iemand die de weg van de geleidelijkheid bewandelt en die bepaalde jongens stelselmatig probeert te brengen. Zoals zo’n Amadou Onana die in de tweede helft voor de oranje leeuwen gegooid werd. Ik zag hem, als 20-jarige nota bene, zijn ploegmaats aanvuren. Goeie mentaliteit: check.’

‘Er is een voetbalwijsheid die zegt dat je ‘een ploeg moet laten sterven op het veld’. De verdienste van de ‘oudere garde’ bij de Rode Duivels is zodanig dat je die mannen – zoals Toby Alderweireld en Jan Vertonghen – niet zomaar aan de kant kunt schuiven. Maar soms vraag ik me af of deze ploeg niet meer gebaat is met een shocktherapie: een T1 die drastisch voor de verjonging en vernieuwing kiest, zoals Luis Enrique deed bij Spanje. Roberto Martínez zou nooit Sergio Ramos thuisgelaten hebben voor het EK 2021.’

Sommige oude knarren blijven wel presteren. Kijk maar naar de 36-jarige Rafael Nadal die voor de veertiende keer Roland Garros won.

Van Herpe: ‘Daar zijn eigenlijk geen woorden voor. Wat een drive! Wat een zelfkastijding ook. Rafael Nadal hangt aan elkaar van de pijn. De rug, de knieën en vooral: die linkervoet. Dat is al heel zijn carrière zo. Waar blijft hij de motivatie halen?’

‘Toen hij in 2009 na een uitputtende halve finale tegen Fernando Verdasco op de Australian Open te kennen gaf aan zijn oom en trainer Toni Nadal dat hij de finale niet meer zou aankunnen, zei die: ‘Kijk, Rafa, als ik nu een pistool tegen je hoofd zet en zeg dat ik ga schieten, wat ga je dan doen?’ Rafael antwoordde: ‘Dan loop ik zo hard mogelijk weg.’ Waarop Toni: ‘Hard lopen, dat moet je straks in de finale ook doen, want je maakt kans om in Melbourne te winnen als eerste Spanjaard ooit.’ Waarop Nadal in de finale Roger Federer klopte.’

‘Of Rafael Nadal de GOAT van het tennis is, daar kan je over discussiëren, maar hij is zeker wel The Greatest Opponent of All Time, zoals u kunt lezen in een voortreffelijk artikel van collega Jonas Creteur. Hij is taaier dan een overjaarse biefstuk. Het zou me niet verbazen als hij straks Wimbledon wint in een rolstoel.’