Laurent Ciman: ‘Ik zal nooit zelf zeggen dat ik stop bij de nationale ploeg’

Sport/Voetbalmagazine zocht Laurent Ciman op bij zijn nieuwe club Dijon, waar hij even terugblikt op de voorbije tumultueus verlopen zomer. Te beginnen met zijn late afvallen voor het WK…

Laurent Ciman over…

… het missen van het WK in Rusland:

‘Twee dagen voor de wedstrijd tegen Egypte rinkelde mijn telefoon op mijn kamer. Zelfs voor ik opnam, wist ik hoe laat het was. Het was zijn assistent (Graeme Jones, nu ex-assistent, nvdr) die me belde om me te zeggen dat ik met de coach moest komen praten.’

‘Ik ben erheen gegaan en heel de staff was daar. De coach nam het woord om me uit te leggen dat ik de medische joker zou zijn, want hij wilde geen jongere in die situatie brengen. Hij wist dat, als hij ooit een beroep zou moeten doen op mij, ik er zou staan, terwijl een jongere misschien gedestabiliseerd is. Dat is de uitleg die ik gekregen heb.’

‘De coach maakte keuzes. Of ik die begrijp of niet, daar trekt niemand zich wat van aan. Wat de mensen onthouden is dat België in de halve finales stond. Met of zonder Laurent Ciman, wat maakt dat uit?’

‘Ik heb altijd geknokt om deel uit te maken van dit team. Ik kreeg kritiek op het feit dat ik erbij was, op wat ik deed of niet deed. Dat ga ik in de toekomst zeker niet missen, maar ik zal nooit zeggen dat ik ermee stop. Wat zou dat ook veranderen? Het zal vast wel op de natuurlijke manier gaan. Ik moet er geen heisa rond maken gewoon om te tonen dat ik nog besta.’

… kritiek op hem als international:

‘Ongeacht hoe het mij zoal vergaan is bij de nationale ploeg, ik denk dat respect het belangrijkste is. Ik heb dat altijd gehad tegenover mijn ploegmaats. Wat mij stoort, is dat het niet in twee richtingen werkt. Het is bijvoorbeeld gemakkelijk om mij met de vinger te wijzen bij de eerste goal van Italië op het EK (België verloor in 2016 zijn openingsmatch met 0-2, nvdr). Nochtans denk ik dat Toby Alderweireld evenveel verantwoordelijkheid droeg. Maar heb ik in het openbaar verklaard dat het zijn fout was? Neen. Heeft hij dat gedaan? Ja. Dus heb ik hem duidelijk gemaakt dat het de laatste keer was dat hij zo over mij sprak in de kranten. Ik denk dat het ook de laatste keer is geweest dat hij mijn naam heeft genoemd in een krant. Als ik iemand iets te zeggen heb, dan doe ik dat in zijn gezicht. Ik heb daar geen gazet voor nodig.’

‘Dat is de reden waarom ik denk dat mijn temperament mij soms benadeeld heeft. Ik weet dat ik geen Vincent Kompany ben, maar ik denk dat ik mijn sporen verdiend heb bij deze ploeg. Er is een vriendenmatch tegen Nederland geweest waarin ik 109 keer de bal geraakt heb. Als centrale verdediger wil dat wat zeggen. Wat vaststaat, is dat de match tegen Mexico mij pijn gedaan heeft. We hebben alleszins niet op de juiste manier gespeeld tegen hen, maar anderzijds heb ik Barcelona gisteren tegen PSV zien spelen en zag ik Hirving Lozano die Jordi Alba in snelheid nam. Dus ja, dat is dan bij mij ook maar normaal. Als die wedstrijd de balans heeft doen overhellen, dan zou ik dat spijtig vinden.’

… de transfer van de MLS naar de Ligue 1, bij Dijon:

‘Ik wist dat die gelegenheid er was bij Dijon, want de voorbije seizoenen had ik al meermaals contact met die club gehad. Maar ik wilde zo snel mogelijk duidelijkheid over mijn situatie. Bovendien was het een aanbod voor twee jaar met een optie voor een jaar. Op mijn 33 in de Ligue 1 belanden, dat is niet niks. Dat kon ik gewoon niet afslaan. Ik kon ook naar Antwerp, maar dat is uiteindelijk op niks uitgedraaid. Het was wel fijn geweest om de boss (Luciano D’Onofrio, nvdr) weer tegen te komen, en andere anciens van Standard, maar goed, dat is het leven. Misschien later. In elk geval was het belangrijkste voor mij dat de onzekerheid niet bleef duren. In de MLS was alles onduidelijk. Als ik bleef zou ik misschien nog moeten verhuizen zonder daar een woord in te zeggen hebben. En dat was iets dat ik absoluut niet meer wilde. Nooit meer.’