Bij Inter vormt Lautaro Martínez een mooi aanvalskoppel met Romelu Lukaku. Gesprek met de Argentijnse spits die straks voor het eerst papa wordt maar bijna naast een profcarrière greep.
Lautaro Martínez: ‘De deur op je neus krijgen helpt misschien om sterker te worden, maar als je jong bent, doet het vooral pijn. Ik herinner me die test op mijn vijftiende bij Boca Juniors nog. Na een kwartier zeiden ze me dat ik geen potentieel en geen snelheid had. Toen weinig later Racing me een nieuwe kans bood, wilde ik eerst niet gaan, zo ontgoocheld was ik. Mijn vader is het die aangedrongen heeft om toch te gaan.’
Voor het voetbal heb je ook het basket laten vallen.
Lautaro: ‘Was ik geen voetballer geworden, dan zeker basketter, zoals mijn broer Jano. Ik was een goeie spelverdeler. Tot mijn vader me op een dag voor de keuze stelde, en ik voor het voetbal koos.’
Jullie sliepen thuis samen, allemaal in eenzelfde kamer.
Lautaro: ‘Ik sliep samen met Alan. Jano, de jongste, sliep bij papa en mama in bed.’
Wanneer je vader geen tijd had om met jullie te voetballen werkte hij als verpleger in een rusthuis.
Lautaro: ‘Hij moest twee jobs combineren. Het voetbal alleen volstond niet om elke dag vijf porties eten op tafel te krijgen. Ook nu nog werkt hij als verpleger.’
Bij je thuis hier braad je op je terras ook vlees dat je dan naar het huis van Lukaku stuurt.
Lautaro: ‘Ik hou van barbecueën, Rom eet dat ook graag. Het maakt me rustig als ik aan de grill sta op mijn terras. Verder heb ik een paar videogames die ik graag speel, vooral met Lukaku.’
Jullie vormen een mooi koppel, jij en Romelu.
Lautaro: ‘Ik voel me goed bij hem, op en naast het veld. Het is een fijne kerel die acht talen spreekt, iemand die belangrijk is in ons team. Romelu is ook erg bescheiden. Zijn verhaal lijkt een beetje op het mijne, we zijn beide van nul vertrokken, we begrijpen elkaar daardoor beter.’
Door Serena Gentile (copyright La Gazzetta dello Sport)
Lees het volledige interview in Sport/Voetbalmagazine van 3 februari.
