Le nouveau Hazard est arrivé: hoe Eden Hazard zich heruitvindt bij Real Madrid

Uit de assen van de blessures van de twee vorige seizoenen is een nieuw soort Eden Hazard opgestaan. De strategie van Carlo Ancelotti is om zijn Belgische galáctico heel geleidelijk te brengen.

We zitten nog maar in de 23e minuut van de wedstrijd of Thierry Correia moet hinkend naar de kant. In de topper van de vijfde speeldag in La Liga neemt zijn ploeg Valencia het thuis op tegen Real Madrid. De rechtsachter was de diepte in gestuurd en wilde de achterlijn halen om vervolgens een voorzet te trappen, maar onderweg kwam hij een speler van de Koninklijke tegen. Dat mondde uit in een stevig schouder-aan-schouderduel op de rand van het strafschopgebied, waarbij de speler van Real zich niet liet kennen en zijn lichaam in de strijd gooide om Correia van het leer weg te houden. Ze liepen zij aan zij de achterlijn over. De 22-jarige Portugees tastte meteen naar zijn dij. Wedstrijd voorbij.

De hardnekkige verdedigende actie was getekend – u raadt het al – Eden Hazard. Een speler die geblesseerd het veld moet verlaten na een duel met onze landgenoot, dat moet haast een unicum zijn. Ook het terugverdedigen tot aan de achterlijn is niet bepaald vintage Hazard. Maar we hebben hier dan ook te maken met een hernieuwde versie van Eden, een soort Hazard 2.0. die geboren is uit twee jaar kommer en kwel. Eindelijk lijkt hij weer op het juiste spoor te zitten. Hoe komt dat?

Vensters open

Op 1 juni gingen veel wenkbrauwen de hoogte in toen bekend werd dat Carlo Ancelotti de nieuwe trainer van Real Madrid werd. Was die niet pensioengerechtigd? Was dat niet de coach die bij Bayern München bestempeld werd als ‘voorbijgestreefd’ en ’te soft’? En was dat ook niet de man die bij zijn vorige passage in het Witte Huis nogal tactloos aan de kant geschoven werd omdat hij in zijn tweede seizoen geen prijs had gepakt?

De 62-jarige Italiaan had de perceptie tegen, maar na vier maanden op Valdebebas is de voorlopige conclusie: hij is de juiste man op de juiste plaats. De enige overgebleven opgetrokken wenkbrauw is die van hemzelf wanneer hij zijn troepen monstert. En dat doet hij nauwgezet en met een duidelijk doel voor ogen.

De zure smaak van uitgeperste citroenen en de muffe geur van oude knoken die Zinédine Zidane vorig seizoen in de kleedkamer had achtergelaten, is onder Ancelotti verdreven. De Koninklijke sleepte zich toen naar het einde van de competitie, geplaagd door tal van blessures en met een coach die de lat hoog legde voor jonge talenten à la Vinícius en Rodrygo. Het krediet van de oudere garde, daarentegen, leek eindeloos. Logisch ook, want met die mannen had Zizou drie keer op rij de Champions League gewonnen. De jongerenbrigade werd gewogen en te licht bevonden. Het beste voorbeeld daarvan: Martin Ødegaard. De Noor kreeg begin vorig seizoen een aantal kansen in de basiself, twee om precies te zijn, maar Zidane was niet overtuigd. Na een uitleenbeurt aan Arsenal in januari namen The Gunners hem afgelopen zomer definitief over.

Ødegaard, in 2015 op 16-jarige leeftijd gekocht, gold zo’n beetje als het prototype van de nieuwe koers die Florentino Pérez was ingeslagen: geen wereldsterren meer aantrekken, maar veelbelovende tieners met de bedoeling hen te laten doorbreken bij Real en hen dan voor heel veel geld te verkopen. De Noorse wonderboy was het uithangbord in een rijtje van onder meer Brahim Díaz, Andrej Loenin, Takefusa Kubo, Vinícius Júnior en andere Rodrygo’s. Zidane gebruikte die jongelingen echter niet of met mondjesmaat, omdat hij vond dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk. Ook naar Vinícius, Hazards concurrent op de linkerflank, stond hij soms hoofdschuddend te kijken.

Dat is onder Ancelotti anders. De Italiaan gooide de vensters van de kleedkamer wagenwijd open en liet er een frisse lucht waaien. Hij wil roteren en beloofde speelkansen voor iedereen, ook de jonge spelers die Florentino Pérez zo graag op het veld wil zien – die marktwaarde moet omhoog. Ancelotti begon dit seizoen nog geen twee keer op rij met dezelfde basiself en gaf vertrouwen aan onder meer Vinícius. Dat rendeerde, want de 21-jarige Braziliaan voetbalt beter en efficiënter dan ooit.

Tweede punt waarop de nieuwe coach al sinds het begin van het seizoen hamert: het verdedigende werk moet beter. ‘In het hedendaagse voetbal volstaat het niet meer om met zeven of acht spelers te verdedigen’, liet hij op een persconferentie optekenen. Als Real de bal niet heeft, wil hij opperste concentratie en overgave van iedereen die op het veld staat. Die boodschap is aangekomen. Ook bij Eden Hazard.

Kwantiteit versus kwaliteit

‘Hazard speelt geen minuut in San Siro!’ In de eerste wedstrijd in de poulefase van de Champions League blijft onze landgenoot negentig minuten aan de kant. Zijn plaats in de basiself wordt ingenomen door, godbetert, Lucas Vázquez die in de loop van de wedstrijd vervangen wordt door Rodrygo. Ocharme, Eden, is de teneur in sommige media. Nóg twee spelers die hem in de hiërarchie voorbijgestoken zijn?

Een paar dagen later komt Ancelotti met een verklaring: ‘We moeten voorzichtig zijn met Eden. Hem twee wedstrijden op rij laten spelen is een beetje moeilijk.’ In de context van het blessureverleden van Hazard is die uitspraak niet meer dan de logica zelve.

Kijk ook naar zijn prestaties bij de Rode Duivels op het EK. Hij raakte toen geblesseerd op het moment dat hij voor het eerst sinds lang twee matchen op rij 90 minuten op het veld zou staan. Had Roberto Martínez hem in de 1/8 finale tegen Portugal niet eerder naar de kant moeten halen? De vraag werd achteraf, terecht, gesteld, want daardoor miste de aanvoerder de kwartfinale tegen Italië.

Ancelotti wil dat risico duidelijk niet lopen. Als Hazard dit seizoen in de basiself start, wordt hij doorgaans rond de 70e minuut gewisseld. Het gaat niet om de kwantiteit van de minuten, aldus de Italiaan, maar om de kwaliteit. Er is dus geen sprake meer van om de ‘diesel’ Hazard wedstrijdritme te laten opdoen voor de grote afspraken. Nee, de opdracht is nu: presteren van de eerste tot de laatste minuut dat hij tussen de lijnen loopt. Of de tegenstander Granada of Inter heet, maakt niet uit. Elke wedstrijd is, niet alleen voor Hazard, een examen. En achteraf geeft professor Carletto de punten, mét opgetrokken wenkbrauw.

Veel meer dan vorig seizoen, toen Hazard telkens klaargestoomd werd voor een bepaalde match om vervolgens veelal door de mand te zakken, lijkt er nu wél een idee te zitten achter wanneer en hoe Eden gebracht wordt. Alsof Ancelotti de juiste gebruiksaanwijzing gevonden heeft.

Connectie met de ploeg

Eens op het veld loopt ook het samenspel met de ploegmaats beter (zie kader), waar hij er vorig seizoen toch vaak voor spek en bonen bij liep. Een probleem dat toen ook al geduid werd door René Vandereycken in zijn column in Het Nieuwsblad. Volgens de ex-bondscoach wisten de ploegmaats van Hazard na twee jaar nog altijd niet hoe ze hem moesten aanspelen.

Bij de Rode Duivels zuigt Hazard alle ballen naar zich toe en verlopen er veel aanvallen over hem – zo was het ook bij Chelsea – maar die status heeft hij bij Real nog niet, alsof een aantal ploegmaats er nog altijd niet helemaal van overtuigd zijn dat hij het verschil kan maken.

Vandereycken drukte het een aantal maanden geleden als volgt uit: ‘Als Eden elke helft maar een keer of vijf in balbezit komt, dan kan hij het verschil niet maken. Neen, hij moet elke helft zeker vijftien keer in balbezit komen, zodat hij zijn momenten kan uitkiezen. Dan kan hij – zoals De Bruyne bij City – eens een tikje opzij geven of achteruit, om dan ineens met een verrassende actie uit te pakken. Hij moet dus vaker de bal raken.’ Op dat vlak is er dit seizoen beterschap. In de wedstrijden die hij sinds het begin van de competitie in actie kwam voor Real, was hij al veel meer aanwezig dan in een doorsnee match van vorig seizoen.

Maar hij staat nog ver van de status die hij heeft bij de Belgische nationale ploeg. Dat hij daar ook aanvoerder is, heeft net te maken met zijn rol op het veld, veeleer dan met zijn persoonlijkheid. Als hij er bij de Rode Duivels niet bij is, wordt dat beschouwd als een aderlating. Doet hij niet mee bij Real, dan lijkt dat niet meteen een verlies. Een groot verschil in perceptie dat Eden nog zal moeten ombuigen met prestaties in Madrid.

Buenas sensaciones

‘ Buenas sensaciones. ‘ Zo begon een glimlachende Hazard zijn interviewtje na de eerste competitiewedstrijd dit seizoen van Real tegen Deportivo Alavés. Hij voegde er in één adem en in een nog wat aarzelend Spaans aan toe: ‘Ik heb die enkel uit mijn hoofd gezet. Het gevoel is goed.’ Volgens de medische tests die hij in het begin van het seizoen bij Real onderging, is de zo geplaagde rechterenkel in perfecte staat.

Het is dus een kwestie van vertrouwen opdoen en de buenas sensaciones – de goeie vibes – doortrekken naar de komende weken en maanden. Hazard lijkt alleszins verlost van de daver op het lijf waarmee hij het vorige seizoen op het veld stond: bedachtzaam in de duels, liever balletje breed dan de dribbel aangaan, weinig impact op het spel. Dat is verdwenen. Hazard draaft als een jong veulen, gaat zonder vrees duels aan en verdedigt zelfs mee tot aan de achterlijn. Alleen kan hij dat voorlopig geen 90 minuten volhouden en ontbreken de doelpunten en assists nog. Een kwestie van tijd? Ongetwijfeld, want le nouveau Hazard est arrivé.