Liliam Thuram, wereldkampioen in 1998 en een van de beste rechtsbacks ooit, zet zich dezer dagen in tegen racisme. In een gesprek met Knack klaagt hij ook de problematiek in het voetbal aan. ‘Voor de organisatoren is het bestrijden van racisme geen prioriteit.’
Toen bij hem in 2008 een hartafwijking werd vastgesteld, stopte Thuram meteen als profvoetballer en werd actief in de strijd tegen racisme en discriminatie in Frankrijk. Want in weerwil van de hype rond de nationale ploeg zag hij het racisme welig tieren. Hij richtte een stichting op die jonge mensen wil instrueren over alle facetten van racisme. Thuram schrijft boeken, geeft lezingen, organiseert tentoonstellingen, verstrekt beleidsadvies en reist de wereld rond.
In voetbalstadions blijft racisme aanwezig, terwijl het daar toch relatief makkelijk te bannen lijkt, door middel van een stadionverbod, boetes of het stilleggen van wedstrijden.
Thuram: ‘Ik heb het nooit anders geweten. Toen ik klein was, was er racisme. Toen ik professioneel voetballer werd, was er racisme. En nu mijn twee zonen professioneel voetballen, is er nog steeds racisme in de stadions. En waarom is dat zo? Omdat het voor de organiserende instanties gewoon geen prioriteit is om er korte metten mee te maken.
‘Want het belangrijkste in het voetbal is uiteraard niet racisme een halt toe te roepen, maar dat de business blijft draaien. Als je kiest voor het geld, is onrechtvaardigheden bestrijden toch eerder een bijkomstigheid. En dat geldt bij uitbreiding voor heel onze samenleving.’
U maakte zich boos na oerwoudgeluiden richting Romelu Lukaku tijdens een wedstrijd tegen Cagliari in de Serie A. Fans van Lukaku’s eigen Inter Milan schreven vervolgens een brief waarin te lezen viel dat het hier geen racisme maar een vorm van respect betrof, bedoeld om een te duchten tegenstander te destabiliseren.
Thuram: (schudt het hoofd) ‘Zo vaak heb ik dat gezien en ook zelf meegemaakt. Als je racistisch wordt bejegend, proberen witte mensen je te doen geloven dat wat jij als racisme ervaart en de pijn die je voelt, niet reëel en dus niet legitiem zijn. Altijd weer zijn er mensen die zeggen: zo erg is het toch niet? Slachtoffers van racisme mogen niet in die val trappen. Racisme moet altijd en overal worden aangeklaagd.
De generatie van mijn moeder aanvaardde de dingen te gemakkelijk. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar, zei ze.’
‘De generatie van mijn moeder aanvaardde de dingen te gemakkelijk. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar, zei ze. Wat sommigen vandaag stoort, is dat steeds meer jongeren racisme niet langer pikken. En het niet meer accepteren als ze te horen krijgen: jullie zijn geen echte Fransen of geen echte Belgen.’
U citeert bewonderend de witte NBA-basketbalspeler Kyle Korver, die witte sporters oproept om veel meer aandacht te hebben voor wat hij ‘de olifant in de kamer’ noemt, en mee een vuist tegen racisme in de sport te maken. Maar wat kunnen witte mensen concreet doen om niet-witte mensen te steunen?
Thuram: ‘Om te beginnen goed luisteren naar mensen die racisme ondergaan, om inzicht te verwerven in de mechanismen ervan. Dan zul je intellectueel ook beter gewapend zijn om over dat thema in je familie of in de publieke ruimte te discussiëren. Zoals ik aangaf, hebben sommige witte mensen de neiging te denken dat slachtoffers van discriminatie overdrijven. Maar als witte personen diezelfde verhalen vertellen, komt de boodschap veel makkelijker bij andere witte mensen binnen.
‘Ik koester al lang de hoop dat ook witte topsporters hier dezelfde moed als Kyle Korver aan de dag zouden leggen. Wie vandaag nog zwijgt, is medeplichtig aan het in stand houden van racisme. Heel interessant was de scherpe reactie van Antoine Griezmann op Twitter een paar weken geleden, na een racistisch artikel over zijn teamgenoot bij Barcelona Ansu Fati. Niets dan respect en dankbaarheid voor Griezmann, die publiekelijk positie kiest tegen onrecht. Ook het feit dat in de Champions League-wedstrijd tussen PSG en Basaksehir de spelers van beide teams het veld verlieten na racistisch taalgebruik van een official, stemt me bijzonder hoopvol.’
Lees het volledige interview met Thuram in de Plus-zone van Knack.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier