Elke week neemt Sport/Voetbalmagazine een buitenlandse topclub onder de loep. We kijken even terug op dit seizoen en vooruit naar de uitdagingen van de komende weken en maanden. Liverpool won de afgelopen twee seizoenen de Champions League en de landstitel, hoe kunnen ze verder bouwen op dat succes?
Zondagnamiddag heeft de triomftocht van Liverpool haar laatste halte op het veld van Newcastle. De Reds zagen hun rush naar de titel onderbroken door de coronabreak, maar door hun gigantische voorsprong werd de hervatting één grote ereronde. Zij het dan wel zonder supporters. Maar de roes van de eerste landstitel in precies 30 jaar verzacht voor veel fans de pijn toch gedeeltelijk.
En of het een werk van lange adem is geweest. Zelfs een toptrainer als Jürgen Klopp had er 5 seizoenen voor nodig sinds hij in oktober 2015 naar Liverpool kwam. In zijn eerste seizoen eindigde de Reds pas 8ste, op meer dan 20 punten van de verrassende kampioen Leicester City, maar bereikten ze wel de finale van de Europa League (3-1 verlies tegen Sevilla). Van zijn spelersgroep van toen blijven nu enkel Firmino, kapitein Henderson, veteraan James Milner, Dejan Lovren en Rode Duivel Divock Origi over.
Met de inbreng van eerst Sadio Mané en Georginio Wijnaldum en het jaar daarna Mo Salah, Andrew Robertson, jeugdproduct Trent Alexander-Arnold en Virgil van Dijk verbeterden de onderliggende prestaties van Liverpool gevoelig, eerst offensief en daarna ook defensief. Toch bleven ze zowel in 16/17, als in 17/18 steken op een vierde plaats, telkens op respectabele afstand van Chelsea en Man City.
Vorig jaar deed Liverpool, met doelman Alisson als laatste stukje dat de puzzel deed passen, wel tot het einde mee voor de titel. Maar 30 zeges in 38 matchen en slechts één nederlaag, uitgerekend tegen kampioen City, was niet voldoende. Nooit eerder eindigde de runner-up in de Premier League met zo’n hoog puntenaantal als Liverpool vorig seizoen (97). Het kan zelfs zijn dat de Reds dat aantal dit seizoen niet verbeteren als ze zondag niet winnen, maar de kloof op de tweede in de stand bedraagt wel bijna 20 punten. En o ja, de afgelopen twee seizoen speelden ze ook nog evenveel CL-finales, met een 50% winstratio.
Lees verder onder de afbeeldingen
Liverpool is goed, heel goed. Maar hoe komt dat?
Al maanden is het de vraag onder voetbalanalisten. Hoe komt het dat Liverpool dit jaar zo goed is? Ze hebben geen grote transfers gedaan (enkel Takumi Minamino in januari), iedereen weet hoe ze spelen en hun onderliggende cijfers zijn vreemd genoeg niet beter dan die van concurrent Manchester City. De ploeg van Pep Guardiola creëerde bijvoorbeeld veel meer kansen, theoretisch gezien goed voor zo’n 25 goals meer dan de Reds. In de praktijk scoorde City er ‘maar’ 15 meer. Dan moet het succes te danken zijn aan hun ijzeren verdediging? Ook niet helemaal waar, want City gaf minder kansen weg dan Liverpool, waardoor ze gemiddeld gezien 3 doelpunten minder hadden moeten slikken dan de Reds. In realiteit kreeg Liverpool echter de minste goals tegen. Werd de titel dan beslist door het kwaliteitsverschil tussen hun Braziliaanse doelmannen Ederson en Alisson? Gedeeltelijk wel misschien. Alisson redde statistisch gezien zo’n 4 doelpunten meer dan gemiddeld terwijl Ederson maar 1 goal meer voorkwam. Maar Alisson miste wel 9 competitiematchen door blessure en werd daarin vervangen door de matig presterende Adrián.
Waar ligt het dan wel? We zouden een boek kunnen schrijven met alle mogelijke theorieën die in meer of mindere mate steek houden. Liverpool kwam bijvoorbeeld vaak eerst op voorsprong, waarna ze op de counter konden spelen en profiteren van de ‘Game State’ (eens op voorsprong is het makkelijker om te scoren en heb je minder kans op een tegendoelpunt). De Reds kwamen inderdaad in 31 van hun 37 matchen eerst op voorsprong, maar verloren ook één keer nadat ze eerst scoorden. Van de 9 matchen waarin ze eerst op achterstand kwamen, wonnen ze er ‘slechts’ 5.
Tactische trucs of toeval?
Maar dan nog moet je het telkens maar weer doen om het laag blok van de tegenstander open te breken, zonder koud gepakt te worden op de counter, wat City dit seizoen regelmatig overkwam. De Reds hebben een aantal kwaliteiten die daarbij helpen. Ten eerste is Liverpool aartsgevaarlijk op stilstaande fases, ideaal om iets te forceren in een gesloten match. De jongens van Jürgen Klopp scoorden 11 keer op corner en 3 keer op vrije trap. Niemand doet beter.
Daarnaast heeft de Duitse coach ook een aantal tactische kunstgrepen om ploegen die de bus parkeren te verrassen. De grootste kwaliteit van het aanvallend trio van Liverpool is hun snelheid, wat deels wegvalt als de tegenstander laag blijft staan. Oplossing: lok de tegenstander naar voor. Klopp laat zijn ploeg met periodes laag verdedigen of op eigen helft de bal rond spelen om het veld groot te maken. Eender welke ploeg vergeet op een bepaald moment wel de tactische discipline en durft het op de aanval te gooien. Wanneer dat gebeurt moeten Salah of Mané niet te veel meeverdedigen, maar klaar gaan staan voor de counter. Talloze keren hebben we het duo alleen naar het vijandelijke doel zien sprinten, zoals hieronder tegen Manchester United terwijl iedereen weet dat je net dat moet vermijden.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Een ander ’trucje’ dat Klopp erin geslepen heeft zijn de vroege, hoge flankvoorzetten. Een tactiek die de laatste jaren steeds minder efficiënt geworden is. Maar backs Andy Robertson en Trent Alexander-Arnold beschikken over zo’n geweldige timing en traptechniek dat zelfs Mané (1m74), Firmino (1m81) en Wijnaldum (1m75) regelmatig hebben kunnen scoren met het hoofd. In totaal scoorde Liverpool 17 keer met het hoofd dit seizoen, City bijvoorbeeld slechts 11 keer.
Geen enkel van bovenstaande oorzaken is dé reden waarom Liverpool (met zoveel overschot) kampioen geworden is. Maar het helpt ons wel om beter te begrijpen waar de sterktes en de zwaktes van de ploeg liggen. Eén element hebben we nog niet vermeld en dat is misschien wel een belangrijke in het voetbal: geluk. Daarmee bedoelen we niet dat de Reds per toeval kampioen zijn geworden, maar geluk heeft zeker een rol gespeeld. Toen ze op speeldag 12 de titelstrijd al grotendeels in de plooi legden door een 3-1 overwinning tegen City, had die wedstrijd net zo goed op 1-3 kunnen eindigen. City had de betere kansen, maar werkte die niet af. Liverpool deed dat wel. In 6 van de 11 voorgaande wedstrijden hadden de jongens van Klopp met één doelpunt verschil gewonnen. Dat is een kwaliteit die een ploeg kampioen kan maken, maar met wat pech liet Liverpool daar ook punten liggen en had City het na speeldag 12 niet zo laten lopen. Zeker in een strijd waarin 1 punt op 114 het verschil kan maken (of vorig jaar heeft gemaakt), speelt toeval ontegensprekelijk een rol. Daarom is het dus nog te zien of Liverpool ook volgend seizoen dergelijke resultaten kan blijven boeken die zo veel boven de onderliggende prestaties liggen. De uitslagen na de coronabreak suggereren al dat een dergelijke ‘hot streak’ niet vol te houden is, zeker als niet heel de ploeg mentaal en fysiek 100% is.
Verjonging nodig?
De relatief beperkte kern van Liverpool, in de breedte dan toch, is zoals geweten met het nodige geduld opgebouwd. Elk jaar voegde Klopp enkele puzzelstukjes toe, behalve afgelopen seizoen. Daardoor zit het grootste deel van de belangrijkste spelers nu in hun piekjaren, tussen 24 en 30. Enkel Alexander-Arnold en Joe Gomez zijn met 21 en 23 echt nog jong. Alleen James Milner is met zijn 34 bijna ‘fin de carrière’. Klopp beseft beter dan wie ook dat het nu hét moment is om voort te bouwen. “Als je denkt dat je er eindelijk bent, dan ben je eigenlijk al bergaf aan het gaan. Zo is dat bij ons niet, wij zijn nog niet tevreden”, liet de kampioenenmaker optekenen.
Tegelijk lijkt Liverpool niet van plan veel uit te geven in deze vreemde transferperiode. De Reds lieten het al na om Timo Werner binnen te halen voor 55 miljoen euro, voornamelijk door de financiële gevolgen van de coronacrisis en omdat de Duitser in eerste instantie een back-up zou zijn voor het trio voorin. Klopp zei al dat hij “creatief” zal moeten zijn qua transfers en intern naar oplossingen moet zoeken. De voorbije weken heeft hij al enkele youngsters als Williams (19, verdediger), Jones (19, middenvelder) en Elliott (17, flankaanvaller) minuten gegeven. Met de terugkerende Shaqiri (uit blessure) en Wilson (verhuurd aan Bournemouth) en Grujic (verhuurd aan Hertha Berlijn) heeft de Duitser alvast wat meer diepte in zijn kern.
Toch kunnen een aantal posities nog versterking gebruiken. Liverpool beschikt misschien wel over de beste twee backs ter wereld op dit moment, maar achter hen gaapt een groot gat. Voor James Milner wordt het steeds moeilijker om die doublurerol in te vullen en kapitein Jordan Henderson is elders nodig. Voorlopig kan enkel de jonge Williams daar depanneren. Jamal Lewis (22) van het gedegradeerde Norwich wordt genoemd als optie op linksachter om af te wisselen met Robertson, die 4 jaar geleden ook overkwam van degradant Hull. Lewis is zeker een degelijke verdediger maar maakte tot nog toe aanvallend een veel minder grote impact dan Robertson. Ook de 21-jarige Harry Pickering, afgelopen seizoen actief in de vierde divisie (!) bij Crewe Alexandra en daar fantastische dingen (en cijfers) liet zien, zou een optie zijn. Dat zou inderdaad een creatieve vondst zijn.
Op het middenveld heeft Klopp keuze genoeg. Fabinho en Henderson kunnen allebei op de meest verdedigende positie spelen, al is de kapitein beter aan de rechterzijde van de Braziliaan. Aan de linkerkant is Wijnaldum een zekerheid, al sleept zijn contractverlenging wel erg lang aan, en begint Keita eindelijk te presteren zoals altijd van hem verwacht werd. Met ook nog Oxlade-Chamberlain, Milner, Grujic en Wilson kan de coach dus wel wat variëren qua personeel en qua types. De mogelijke komst van passingmachine Thiago Alcantara lijkt dan ook weinig waarschijnlijk. De Spanjaard van Bayern heeft op zijn 29ste nog weinig doorverkoopwaarde en zou een flinke hap uit het salarisbudget nemen voor een speler die ook nog eens erg blessuregevoelig is.
Zoveel keuze er op het middenveld is, zo weinig is er voorin. Achter het gouden trio Mané-Firmino-Salah staan er niet meteen spelers van wereldklasse klaar. Origi heeft zijn verdienste als supersub, vooral dan als vervanger van Firmino en ook Minamino toonde al flitsen van zijn kunnen in die positie. Xherdan Shaqiri heeft door zijn fysieke problemen nauwelijks als vervanger van Salah kunnen fungeren. Met de Afrika Cup op het programma begin 2021 mist Klopp wellicht Mané én Salah én Keita voor enkele weken. Een extra aanvaller lijkt dus geen overbodige luxe en in dat opzicht is het ietwat verrassend dat Liverpool niet vol voor Werner is gegaan (die zelf ook wel liever titularis werd bij Chelsea). Gelukkig heeft Klopp nog tot 5 oktober om die creatieve oplossingen te vinden.
Dit Liverpool is zonder twijfel één van de beste ploegen van dit moment, ondanks hun uitschakeling in de tweede ronde van de CL en hun lichte ‘overperformance’ qua resultaten. Maar om het kunstje van dit seizoen nog eens over te doen, heeft Liverpool wat vernieuwing nodig, zowel op tactisch gebied, als qua transfers. En een beetje geluk natuurlijk. Maar als iemand daar wel raad mee weet, is het Jürgen Klopp.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier