Een dik jaar geleden vroeg iedereen zich af wat Lukaku in Italië kwam doen. Wie zich dat nu nog afvraagt, is een tijdje van deze planeet weg geweest, vindt Geert Foutré.
Wat zou Lukaku in ’s hemelsnaam in de Serie A komen doen? Was die echt 70 miljoen waard, hij die zo veel kansen nodig had om een doelpunt te maken, en van wiens voet de bal wel eens sprong?
In de Serie A was men gewend aan een spits genre Mauro Icardi. Een vos die aan de rand van de zestien meter rond sluipt, geen meter te veel loopt, maar die wel één of twee momenten in de wedstrijd uit het niets toeslaat.
Het was niet alleen voor de Interfans, maar voor alle Italiaanse voetballiefhebbers even wennen aan een teamspeler die zich negentig minuten de naad uit het lijf loopt om zijn ploeg te helpen. Ook voor Lukaku was het aanpassen aan een competitie waar spitsen geen millimeter ruimte gegund wordt, met trainers die je volstoppen met tactische variaties tot je er hoofdpijn van krijgt.
Maar anderhalf jaar later is Lukaku elke euro van de zware investering waard gebleken. Al jaren droomde Antonio Conte ervan om met hem te werken, en elke dag maakt hij de Belgische spits beter. Conte verstaat de kunst om de lat telkens hoger te leggen en tegelijk veel vertrouwen te geven wanneer het even iets minder gaat. Net wat een spits nodig heeft.
Het gevolg? Vandaag is Lukaku voor Inter even belangrijk als Cristiano Ronaldo voor Juventus. Scoort Lukaku, dan zit er een goed resultaat in, heeft hij een mindere dag, dan is het voor Inter bibberen, want een alternatief heeft het voorin niet.
De afgelopen twee jaar scoorden in de Europese competities enkel Robert Lewandowski (18 goals) en Erling Haaland (16 doelpunten bij Salzburg en Dortmund) meer dan de 13 treffers van Lukaku.
Dit seizoen zit hij in de Champions League al aan vier, plus zeven in de Serie A. Het toont nog maar eens aan dat de rol van een trainer weliswaar soms overdreven groot wordt ingeschat, zoals Jan Mulder meent, maar in een aantal gevallen echt een rol speelt in het laten openbloeien van een speler. Soms volstaat het voor een coach om af en toe een mop te vertellen en te zorgen dat de bus op tijd vertrekt, maar in dit geval niet.
Conte had Lukaku nodig, en Lukaku had Conte nodig. Hun samenwerking is een win-winsituatie geworden waar ze allebei sterker uit komen. Lukaku had een uitdaging nodig en een plek waar hij belangrijk mocht zijn en vertrouwen voelde. Die gaf Conte hem.
Alleen volstaat dat niet om volgende week de kwalificatie voor de volgende ronde van de Champions League af te dwingen. Inter moet winnen van Sjachtar, en hopen dat Mönchengladbach en Real het niet op een akkoordje gooien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
