Het is uitkijken naar de basisploeg waarmee Philippe Clement op Old Trafford zal uitpakken. Clubwatcher Peter T’Kint legt uit waarom een surprise van de chef in Europees verband zo vaak voorkomt.
Toen we half december tegenover Simon Mignolet, wiens prestaties straks met een vergrootglas zullen worden geanalyseerd door de Engelse pers, aan de tafel zaten en het seizoen overliepen, was zijn voornemen het verschil in de stand in de reguliere competitie zo groot mogelijk maken. Daar slaagt Club in, alleen Gent houdt min of meer stand. De rest lijkt uitgeteld, zelfs al halveer je straks de punten.
Net als vorig seizoen zijn het alleen nog de topploegen die zich plaatsen voor de eindfase, je mag er vanuit gaan dat ze straks van mekaar punten afpakken. Dat legt veel druk op de onderlinge duels met Gent, maar na een 4 op 6 heeft Club mentaal voordeel.
Belasting
Moet om de voorsprong zo groot mogelijk te houden daarvoor alles wijken, zelfs Europees? Die indruk kregen we donderdag tegen Manchester United. Dat Charleroi thuis belangrijker was dan United. Clement bestreed het zondagnamiddag desgevraagd. Hij werkt al sinds juni aan de mentaliteit, het élke dag brengen, bij iedereen. Zou hij zijn spelers dan niet vragen om zich op Old Trafford niet te plaatsen voor de volgende ronde? Ook al verstoort die de voorbereiding op de bekerfinale, en eventueel later, in april, de play-offs.
Maar tegelijkertijd zei hij ook: we hebben nu al veel wedstrijden gespeeld (eentje meer dan AA Gent, nvdr), vanaf de play-offs (dan is ook al de bekerfinale achter de rug) staan we met eenzelfde fysieke belasting als al de rest. En gisteren, bij de landing in Manchester, herhaalde hij dat: ik houd altijd rekening met de belasting die nog komt.
We zijn dan ook benieuwd met wat voor opstelling Clement op Old Trafford gaat aantreden, vier dagen voor een nieuw nationaal cruciaal duel, uit in Genk. Laat hij morgen weer wat vaste pionnen rusten, met het oog op recuperatie? Of gaat Club écht voor een plaats in de volgende ronde van de Europa League?
Surprise van de chef
Want dat viel vorige week bij de heenwedstrijd ook op, met dat debuut van Maxim De Cuyper. De surprise van de chef. Sobol mocht ademen, maar niet zijn normale vervanger Ricca deed een stap vooruit, wel de jonge West-Vlaming.
Dat is niet nieuw. Al in 2012, met toen nog Georges Leekens aan het sportieve roer, mocht Bjorn Engels zijn debuut voor Club in een Europees duel maken. Hij kwam aan de rust van de match in Bordeaux Thibaut van Acker vervangen. Zijn eerste baltoets ging helemaal de mist in: het jeugdproduct schatte een en ander fout in en devieerde een bal in eigen doel.
Dat foutje maakte donderdag ook De Cuyper. Zijn ingooi door het centrum schatte Mechele verkeerd in en voor die het wist stond het 1-1 via Martial. Zijn troost: aan de rechterkant schatte Odilon Kossounou, ook al een surprise als vervanger van de geblesseerde Diatta, ook niet altijd alles uitstekend in. Voor hem zonder gevolgen op het scorebord.
Dortmund thuis was indertijd ook al een van de grote eerste opdrachten -in dit geval wel geen debuut- van Thibault Vlietinck. En de 20-jarige Openda, zondag al aan zijn 52ste match in de hoofdmacht van Club, deed ook al voor het eerst écht van zich spreken sinds die thuismatch tegen Borussia Dortmund. En het missen van een open kans.
Weinig te verliezen
Het lijkt vooraf doorgenomen. Waarom? In principe heb je als trainer weinig te verliezen. Lukt het, dan is zo’n jongen vertrokken, iedereen kijkt toch alleen naar het positieve en je weet zeker dat zo iemand zich voor duidend procent smijt. Lukt het niet, dan is er wat damage maar kunnen alle partijen het afschuiven op een gebrek aan ervaring. Tegelijk is de rest, de gevestigde waarden, gewaarschuwd: het moet altijd goed, zelfs tegen Waasland-Beveren. Want geloof ons, Ricca, Schrijvers, Sobol en co: allemaal wilden ze graag United partij geven.
Zo werk je aan mentaliteit en breng je in één beweging de eigen jeugdopleiding ook wat in het voetlicht. Met Vlietinck, Openda, Mechele, Van der Brempt, De Ketelaere en De Cuyper speelden er dit seizoen al 6 eigen jeugdproducten. Dat is het hoogste aantal in de voorbije 3 seizoenen. De vraag is wel: wie van hen blijft? Er werden in het verleden nog jongens gelanceerd. Touba en co. Zij konden zich niet staande houden.
Lukt dat De Ketelaere, Openda en De Cuyper wel?
Lees de volledige analyse van de winterblues van Club Brugge in onze Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van 26 februari.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier