De Argentijn Javier Mascherano blikt in La Nación vooruit naar zijn laatste WK.
‘Ik ben een soldaat die bereid is te sterven.’ Dat is de titel boven het artikel in de Argentijnse krant La Nación. Het is Javier Mascherano ten voeten uit. De verdediger/middenvelder is iemand die strijdt tot de laatste snik. Op zijn 33e en met 142 caps op zijn teller is hij toe aan zijn vierde Wereldbeker. ‘Dit is mijn laatste kans en voor een aantal andere spelers ook. We hebben de vorige jaren al gezien dat het soms op twee centimeters aankomt om een finale te winnen.’
Mascherano, die in januari van dit jaar FC Barcelona verruilde voor Hebei China Fortune, ziet bij de nationale ploeg Lionel Messi nog eens terug. ‘Met hem erbij is alles gemakkelijker. Vier jaar geleden was dat niet voldoende. Duitsland was beter, niet in het spel maar qua resultaat. Voetbal is voorspelbaar. Vandaag zou het een grote fout zijn om al aan de finale te denken. De eerste wedstrijd ( tegen IJsland, nvdr) zal cruciaal zijn om vertrouwen te kweken.’
Heeft bondscoach Jorge Sampaoli hem nu opgeroepen als verdediger of als middenvelder? ‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat een bepaalde positie in de ploeg mij toebehoort. Voor de bondscoach leg je constant een examen af, omdat er zoveel kwaliteitsvolle spelers zijn. Ik ben iemand die speelt waar het hem gevraagd wordt.’ Mascherano lichtte ook een tipje van de tactische sluier op. ‘Argentinië gaat spelen vanuit het balbezit. Voetbal gaat over het bezetten van ruimtes. Het komt er dan ook op aan om ons goed te organiseren en terug te kunnen vallen op een structuur.’
Dat doelman Sergio Romero in extremis geblesseerd moest afhaken, is volgens Mascherano een groot verlies. ‘Niet alleen op voetbalvlak maar ook op menselijk vlak. Hij staat al bijna tien jaar in de basis. We hebben hem het beste gewenst met zijn operatie.’
Mascherano blikte ook terug op zijn vertrek uit Barcelona: ‘Ik sloot een etappe af en begon een nieuwe in Azië. China is nog altijd een beetje vreemd, maar ik heb geen twijfels of klachten. Het zou ook gemakkelijk zijn om te zeggen dat ik naar China ben gegaan op zoek naar speelminuten. Ik neem niet al mijn beslissingen met de nationale ploeg in het achterhoofd. Maar het was wel duidelijk dat ik het bij Barcelona steeds moeilijker kreeg. Ernesto Valverde had een basis en daar was geen plaats in voor mij. In China voel ik me terug voetballer. Ik ben gelukkig wanneer ik kan voetballen. Waar ik dat doe, maakt me niet uit.’
