‘Monaco is voor makelaars wat Ibiza is voor feestvierders’

© Icon Sport

Hoe zag de zomer van onze Rode Duivels er achter de schermen uit? Sport/Voetbalmagazine licht een tip op van de sluier die over enkele straffe transfers hangt.

We schrijven eind juni. Vlak bij het casino van Monaco, in het restaurant Bagatelle waarvan de eigenaar niemand minder is dan Vadim Vasiljev, de sterke man van ASM, zitten drie spelersmakelaars rond de tafel: Christophe Henrotay, Ahmet Bulut en Fabio Baglio. Wat later op de avond schuiven Dieumerci Mbokani en zijn echtgenote mee aan. Fabio Baglio, een Brusselaar met Italiaanse roots, is de makelaar van de ex-aanvaller van Standard en Anderlecht. Hij hoopt de carrière van Dieu opnieuw te lanceren bij Olympiacos. Om hem daarbij te helpen rekent hij op Christophe Henrotay, die al meerdere jaren nauwe banden onderhoudt met het bestuur van de Griekse club. De Belgische makelaar nummer één zit die avond te boemelen met zijn collega Ahmet Bulut, een goede vriend van Jorge Mendes en de grote manitoe onder de Turkse makelaars. Eerder die dag hebben Bulut en Henrotay de komst van een nieuwe speler van Galatasaray zo goed als bekrachtigd, nadat ze ook al samengewerkt hadden bij de transfer van Aleksandar Mitrovic van Anderlecht naar Newcastle, waarbij ook Pini Zahavi aanwezig was. De toekomstige commissie op die transfer maakt dat de rekening van die avond al iets minder gepeperd smaakt.

De dag erop arriveert Henrotay in het hotel Monte Carlo Bay, een indrukwekkend paleis aan de Middellandse Zee. Een uur later komt Ioannis Vrentzos, de directeur-generaal van Olympiacos, erbij zitten. Via talrijke deals de laatste jaren kennen beide mannen elkaar vrij goed. Hun eerste ontmoeting is kort. Ze stappen samen in de Range Rover van Baglio om naar Mbokani te rijden, die in het beroemde hotel Hermitage logeert. In de lobby lijkt na uren palaveren een akkoord bereikt tussen enerzijds Baglio, Henrotay en Mbokani en anderzijds Vrentzos. Terug naar Monte Carlo Bay. Henrotay en Vrentzos hebben nog andere ijzers in het vuur. De makelaar en de CEO van Olympiacos bespreken de eventuele komst van Vadis Odjidja. De speler, die ergens op een strand ligt, krijgt een telefoontje van Henrotay. Hij bevestigt dat hij graag voor de Griekse landskampioen zou uitkomen. Vrentzos fronst zijn dikke wenkbrauwen wanneer het salaris ter sprake komt. Twee weken later wordt Vadis niettemin naar de club uit Piraeus getransfereerd. Nu het zo vlot loopt, stopt Henrotay nog niet. Kort na het onderhoud in Monte Carlo Bay tekent Mehdi Carcela voor Olympiacos. Mbokani wordt afgewezen vanwege alarmerende medische testen.

Tielemans en Dendoncker

Als fiscaal paradijs is Monaco voor makelaars wat Ibiza is voor feestvierders. Het speelveld van een extreem winstgevende business, waar alle decision makers uit het internationale voetbal elkaar ontmoeten voor onderhandelingen tijdens de verschillende transferperiodes. Henrotay resideert al enkele jaren in Monaco en geeft de indruk zich als een vis in het water te voelen in dit universum van luxe en grof geld. De Luikse veertiger, die beweert dat hij zo’n 200 nachten per jaar op hotel doorbrengt, begon zeventien jaar geleden als makelaar, met als eerste klant Daniel Van Buyten, die hij tijdens het voorzitterschap van Bruno Venanzi (zonder veel succes, dat dient gezegd) bij Standard onderbracht. Sinds meerdere jaren staat Henrotay aan de top van de Belgische makelaars. Waar Mogi Bayat kwantiteit levert, verkiest zijn concurrent kwaliteit. Hij zat achter de transfers van Romelu Lukaku en Thibaut Courtois naar Chelsea en die van Yannick Carrasco naar Atlético Madrid. Ook al hebben ze een verschillend profiel, wat Bayat en Henrotay gemeen hebben, is dat ze veel geld verdienen, velen op hen jaloers zijn en dat er aan hen nogal wat vieze geruchten kleven – die de betrokkenen afdoen als indianenverhalen.

Een maand voor de avond in Bagatelle, slaagde Henrotay in een van de mooiste deals op de Belgische markt met de handtekening van Youri Tielemans (voor vijf jaar naar AS Monaco) in ruil voor 25 miljoen euro die de kas van Sporting Anderlecht spijst. Hoewel die transfer pas werd bekendgemaakt kort voor het einde van de competitie, was hij al zo goed als beklonken in maart. Herman Van Holsbeeck was naar het prinsdom gereisd om er Vasiljev te ontmoeten om met hem over de modaliteiten van de transfer te spreken. Henrotay had zelf gedurende een jaar al het terrein verkend. Voor hem bestond er nagenoeg geen enkel twijfel dat het Brusselse goudklompje na het seizoen 2016/17 naar AS Monaco zou trekken, een club waar hij kind aan huis is en die, net als Everton, Chelsea, Atlético Madrid en Olympiacos, tot zijn netwerk behoort. Van die trip maakte Henrotay gebruik om Alitsjer Oesmanov, de op twee na rijkste mens in Rusland en aandeelhouder van Arsenal, aan zijn vriend Herman van Holsbeeck voor te stellen. Een helikopter brengt hen naar het XXL-jacht van de Russische miljardair voor een nogal feestelijke namiddag. Henrotay imponeert zijn cliënten graag. Herman Van Holsbeeck wordt op zijn wenken bediend.

Het andere zomerdossier met paars-witte accenten kondigt zich wel een pak lastiger aan. Na briljante play-offs en een indrukwekkend dubbel duel tegen Manchester United wil Leander Dendoncker meesurfen op de golven van het succes en ook een droomtransfer realiseren. Zijn vader is er niet om dat plan af te remmen, integendeel. Alleen Van Holsbeeck, die zijn gespierde middenvelder graag wil behouden om de Champions League te spelen, stelt een richtdatum op: alles moet uit de voeten zijn op 15 augustus. Nadien praat hij minder strak. De directeur-generaal van Anderlecht plakt een torenhoge prijs op zijn speler: 40 miljoen euro. Henrotay doet een rondje bij verschillende Europese clubleiders. Hij praat met PSG, met José Mourinho, met Everton, maar niemand schijnt toe te happen. De speler moet eerst nog bevestigen voor hij naar de Europese elite kan. Alleen Atlético Madrid is geïnteresseerd, maar wil veel minder betalen.

Lukaku en Raiola

Dat probleem heeft Romelu Lukaku niet. Zijn transfer van 85 miljoen euro (zonder bonussen) is een van de duurste van de zomer, zij het op respectabele afstand van Neymar. Hoewel de nieuwbakken spits van Manchester United momenteel in een droom lijkt te leven, waren de weken voorafgaand aan zijn transfer behoorlijk spannend. Dat lag vooral aan zijn fameuze makelaar Mino Raiola. Het is een publiek geheim dat de oudste van de broers Lukaku heel graag was teruggekeerd naar Chelsea, zes jaar na zijn eerste en moeilijke doortocht daar. Hij kent er ook heel wat mensen, onder meer enkele Rode Duivels. Raiola daarentegen zweert bij de Red Devils, zeker na de transfers van Henrich Mchitarjan, Zlatan Ibrahimovic en Paul Pogba vorige zomer. Footleaks onthulde dat de transfer van de Franse middenvelder hem een commissie van om en bij de 42 miljoen euro opleverde. Ook nu toonde het bestuur van United zich zeer gul wat betreft de commissie op de transfer van de ex-goalgetter van Everton.

De contacten tussen Lukaku en Chelsea dateren nochtans niet van gisteren. Vorige zomer stond Big Rom al dicht bij een terugkeer naar de Blues, die bereid waren om 80 miljoen euro neer te tellen. Maar dan escaleerde het conflict tussen Marina Granovskaja, de CEO van Chelsea, en de nieuwe eigenaar van Everton, de Iraniër Farhad Moshiri. Dit keer handelde Chelsea met als tussenpersoon sportief directeur Michael Emenalo. Ook Antonio Conte is gecharmeerd door de puncher die defensies kan kraken maar vooral het leer kan bijhouden en terugleggen op de middenvelders. ‘Lukaku komt perfect overeen met het profiel dat onze Italiaanse trainer zoekt’, vertrouwde een insider van de Londense club ons toe.

Iets meer dan twee weken voor zijn overstap naar United, kwam Lukaku erachter dat Raiola nooit met Chelsea gepraat had en hij voelde zich in de zak gezet. De Italiaans-Hollandse makelaar vroeg vervolgens aan Paul Pogba om de plooien glad te strijken. ‘Dat is vrij gebruikelijk’, vertelt een belangrijke makelaar uit het milieu ons.

De twee vrienden treffen elkaar op vakantie nabij Los Angeles in een luxueuze villa die door Raiola is afgehuurd (volgens bepaalde geruchten zou hij de eigenaar ervan zijn). Rafaela Pimenta, de Braziliaanse advocate van Raiola en vertrouwelinge van Pogba, is er ook. Zij is het die, op enigszins groteske wijze, de transfer zal officialiseren via de Instagramaccount van Pogba. Raiola zou al zijn gewicht in de schaal geworpen hebben om Lukaku naar Manchester te halen. Maar het respect dat Lukaku heeft voor Mourinho, is wat de balans heeft doen overhellen. Net zoals het feit dat Marouane Fellaini nog altijd een Red Devil is, vooral komt dankzij Mou, die Fellaini altijd gesteund heeft toen de kritiek aan zijn adres hevig was. De raadsmannen van Fellaini hebben gepraat met het bestuur van Galatasaray en de Rode Duivel stond ook op het lijstje van Juventus, bovenaan naast Blaise Matuidi. Maar Fellaini zit in een zetel met nog een contract van één jaar en de mogelijkheid om van die vrijheid te profiteren.

Batshuayi, Benteke, De Bruyne

Michy Batshuayi kende een seizoen met ups en downs bij Chelsea. Een groot deel van het seizoen zat hij op de bank of de tribune, maar op het einde schitterde hij. Sinds januari toonden meerdere clubs belangstelling in hem, PSG maar ook een tiental clubs uit de Premier League. Van de zomer kwam Monaco inlichtingen inwinnen, net als Everton, dat in ruil voor Lukaku de volgende deal voorstelde: Batshuayi, plus Bertrand Traoré (nu bij Lyon), plus 50 miljoen euro. Ondenkbaar voor de Londense club. De Brusselaar van zijn kant wil zich graag doorzetten bij de Blues. ‘Chelsea is nooit ingegaan op voorstellen van andere clubs’, beweert zijn makelaar Meïssa Ndiaye. ‘Dat wil zeggen dat de club hem niet van de hand wil doen. Enfin, dat is toch de situatie op 22 augustus.’ Oftewel de dag dat we met Ndiaye belden.

Van een andere concurrent van Lukaku bij de Rode Duivels, Christian Benteke, werd ook al het vertrek aangekondigd. Allicht komt daar niks van in huis (behoudens een lastminutedeal): Big Ben voelt zich goed bij Crystal Palace, op en naast het veld. Bij de Eagles is Benteke zeker van zijn plaats en heeft hij een mooi salaris, vijf procent meer dan wat hij bij Liverpool verdiende. Zijn blik is gericht op het WK 2018 en niks anders.

Kevin De Bruyne, wiens transfer vorig jaar erg in het oog sprong, heeft ook geen zin om zijn geluk elders te beproeven. ‘Drie maanden geleden werd ik gecontacteerd door Chinezen’, vertelt zijn makelaar Patrick De Koster. ‘Ik heb geen bod binnen voor Kev, maar als de cijfers die men noemt correct zijn, dan zou ik elke dag kreeft in plaats van worst kunnen eten tot het einde van mijn dagen’, lacht De Koster, die er nog aan toevoegt dat het te vroeg is om de Citizens te verlaten.

Mertens bij de groten

De machtigste makelaars van ons land zijn allemaal Franstalig: Henrotay, Bayat, Didier Frenay ook. Jacques Lichtenstein en Patrick De Koster zijn Brusselaars. De Vlamingen zijn minder prominent aanwezig op de markt. Er is natuurlijk Dirk Degraen, die aan zijn periode als algemeen directeur van KRC Genk veel contacten in Engeland overhield. Hij is het trouwens die dankzij zijn verleden bij Racing Wilfred Ndidi voor 18 miljoen euro naar Leicester stuurde.

De pas 34-jarige Stijn Francis neemt een steeds groter marktsegment in. Hij is de makelaar van Paul-José Mpoku, Dries Mertens en Toby Alderweireld om maar de bekendste namen te noemen. Tot voor kort was hij nog advocaat (specialiteit sportrecht, hij verdedigde al Westerlo en de clubs van Roland Duchâtelet), maar nu is hij voltijds makelaar. Hij doet zijn klanten een bod met alles erop en eraan. ‘Wij zijn de enigen die jarenlang geïnvesteerd hebben om alle parameters te beheersen, zowel sportief als extrasportief. Wanneer de transferperiode erop zit, blijven wij in de weer voor onze spelers’, verzekert hij ons in de Brusselse loft die tot kantoorruimte is omgebouwd. Francis kan daarbij rekenen op buitenlandse partners: Renzo Contratto in Italië, of Damien Comolli, de ex-sportdirecteur van Tottenham en Liverpool die consultant of bemiddelaar (al naargelang) is geworden voor heel wat Britse clubs. Het is door zijn contacten dat Francis de transfer van José Izquierdo naar Brighton voor 15 miljoen kon regelen, terwijl de speler een salaris opstrijkt van 1,8 miljoen netto. Francis kreeg daarbij concurrentie van Mogi Bayat, die nog maar eens een bod van Watford op tafel legde. De Spaanse makelaar van de Colombiaanse winger had daarentegen weinig in de pap te brokken bij deze transfer. Hij wachtte alleen op een telefoontje van Vincent Mannaert om zijn akkoord te geven. En om te cashen. Eens te meer het bewijs dat het systeem zichzelf in de staart bijt.

‘Om tot minder kromme situaties te komen zou de speler zelf zijn makelaar moeten betalen. Zo gaat dat in het wielrennen of het basketbal. Als je in het voetbal aan een speler vraagt hoeveel zijn makelaar verdient, dan weet hij dat niet, want het is de club die hem verloont. Vanuit fiscaal oogpunt is dat compleet van de pot gerukt en het levert bovendien belangenconflicten op. Ik snap niet waarom de FIFA niet ingrijpt.’

Stijn Francis had afgelopen winter Dries Mertens kunnen transferen. De Rode Duivel ontving een krankzinnig voorstel van Tianjin Quanjian, de club waar Axel Witsel speelt. ‘Dries heeft 24 uur over de mogelijkheid nagedacht en besefte dan dat het niks voor hem was.’ Vooraleer hij zijn contract bij Napoli verlengde tot 2020 had de speler die vorig seizoen in alle competities samen 33 keer scoorde en 15 assists gaf, alle groten aan de poort horen kloppen. ‘Er was concrete interesse van Barcelona en Chelsea. Maar hij heeft het goed in Napels en gelooft dat hij de scudetto kan winnen. Zelf ben ik ervan overtuigd dat de speler slim genoeg is om zijn eigen keuzes te maken. En ik weet dat je het niet lang uitzingt als je spelers pusht om van club te veranderen. Ze zijn zelf verstandig genoeg om over hun eigen toekomst te beslissen’, besluit Francis.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content