De Volkskrant maakte een analyse van de kwaliteit van het Nederlandse voetbal, want het verval in prestaties blijkt veel groter dan de financiële toestand rechtvaardigt.
In onze handen mogen we wrijven, met nog drie deelnemers bij de laatste zestien van de EL. Want in Nederland moesten ze zich vorige week blij voelen met de plaatsing van Ajax (1-0 tegen Legia Warschau), terwijl de andere overgebleven vertegenwoordiger op het tweede niveau van het continentale voetbal pijnlijk werd geconfronteerd met de bittere realiteit: het AZ van coach John van den Brom (ex-Anderlecht) ging tweemaal met de billen bloot tegen Olympique Lyon. Na de 1-4-afknapper in Alkmaar volgde een 7-1-blamage tegen het team van absolute uitblinker Nabil Fekir.
Onze noorderburen moeten ook in de knock-outfase van de Champions League alleen nog uitkijken naar de prestaties van routinier Arjen Robben (Bayern München) en invallersdoelman Jasper Cillessen (FC Barcelona). Nederland zakte door de matige prestaties van zijn clubs de laatste jaren af naar de dertiende plek op de coëfficiëntenlijst van de UEFA, die het aantal deelnemers aan Europese toernooien per land bepaalt. Door de veranderingen vanaf 2018 aan het kampioenenbal (de toplanden krijgen vier deelnemers in de CL) zullen de Nederlandse clubs voorrondes moeten spelen: de kampioen van de Eredivisie twee en de runner-up zelfs drie.
Verval
De neergang van het Nederlandse clubvoetbal is volgens de Volkskrant-journalist Willem Vissers het best te illustreren aan de hand van de Europese bekers die werden gewonnen in de geschiedenis. Na de primeur van Feyenoord in 1970 zaten er nooit meer dan negen seizoenen tussen twee bekers. Nu loopt dat op naar minstens vijftien jaar, sinds de Rotterdammers in 2002 dankzij Pierre van Hooijdonk de toenmalige UEFA Cup veroverden, na een zege in de eigen Kuip tegen Borussia Dortmund.
Het verval in prestaties blijkt veel groter dan de financiële achterstand op de toplanden rechtvaardigt. Klagen over de neergang is verleidelijk, maar volgens Vissers niet erg zinvol. Verstandiger is het om hard te werken aan de opleiding van betere voetballers en het opzet van de competities (play-offs?) en de trainingsmethoden tegen het licht te houden, net als de tactische variaties. Vissers keek naar Manchester City – AS Monaco en zag spel in het hoogste tempo. De bal ging meestal direct naar voren, de teams maakten gebruik van veel fysieke kracht en vraten kilometers tot het einde. Overal in Europa vallen hem de Franse voetballers op, die gloriëren door hun techniek, fysieke kracht, snelheid en passie.
Het enige voordeel van de diepe val op de internationale ladder is voor Vissers dat ergens het laagste punt moet zijn bereikt.
