Onze man in Rusland: ‘Waarom dit het WK van de strafschoppen wordt’

Het loont de moeite om er op te trainen en te scouten, want dit wordt het WK van de strafschop, zegt onze reporter in Rusland Peter T’Kint.

Een van de buitenlandse collega’s die hier de Belgen volgen, is Joel Domenighetti van L’Equipe. Tot 2006 een vaste man bij de Fransen, de voorbije zes jaar een vaste man in het kamp van de Rode Duivels. Gisteren zaten we samen naar Rusland – Egypte te kijken. Toen Mo Salah een strafschop mocht nemen, en het ons opviel dat het al de zoveelste in dit tornooi was (de 10 in 17 matchen), herinnerde hij zich plots ’98 en de kwartfinale tussen het gastland Frankrijk en Italië. Eindstand na 120 frustrerende minuten in Saint-Denis 0-0 en strafschoppen.

Tijd voor de keeperstrainer van de Fransen om in actie te komen. Hij stapte op doelman Fabien Barthez af met de melding dat hij drie jaar (!) teruggegaan was in de analyse van alle Italiaanse strafschopnemers en daar een en ander uit had geconcludeerd. Nu is dat veel makkelijker dan toen, gezien de enorme databases die beschikbaar zijn, toen was dat minder evident. Titanenwerk pour la bonne cause.

Barthez veegde het in één seconde van tafel. ‘Non, non, ik moet daar niks van weten. Ik doe het wel op instinct.’ Het liep goed af voor de Fransen: Barthez stopte de elfmeter van Albertini en zag de vijfde poging van Di Biagio op de lat uiteenspatten. Voor de Fransen miste alleen Lizarazu. De rest van het verhaal is bekend: Thuram werd de held van de halve finale, Zidane die van de finale. Frankrijk werd wereldkampioen, en de kus op de kale knikker van Barthez ging de wereld rond. Maar die avond tijdens Frankrijk – Italië wilde één iemand die knikker wel vermoorden!

In het Belgische kamp zullen ze zaterdag en volgende week donderdag ook wel het lijstje van de strafschopnemers bij Tunesië – Ferjani Sassi is nummer één – op de iPad hebben.

Het loont de moeite om Courtois te briefen, want dit wordt het WK van de strafschop. Na 17 wedstrijden kregen we er al 10:

Cristiano Ronaldo in Portugal vs Spanje (goal)

Antoine Griezmann in Frankrijk vs Australië na VAR review (goal)

Miles Jedinak in Frankrijk-Australië (goal)

Lionel Messi in Argentinië-IJsland (fail)

Christian Cueva in Peru-Denemarken na VAR review (fail)

Luka Modric in Kroatië-Nigeria (goal)

Andras Granqvist in Zweden-Zuid-Korea na VAR review (goal)

Ferjani Sassi in Tunisië-Engeland (goal)

Shinji Kagawa in Japan-Colombia (goal)

Mohamed Salah in Rusland-Egypt na VAR review (goal)

Het hadden er nog meer kunnen en moeten zijn, als de VAR consequent had opgetreden bij élke fout, maar de invloed van de War, sorry: Var Room op de arbitrage is duidelijk. Zonder VAR had Salah gisteren niet gescoord, de scheidsrechter legde toen de bal opvallend buiten de rechthoek. Gelukkig corrigeerde de VAR.

2018 is het tornooi van big data. Voor het eerst mogen mensen reglementair op de bank contact hebben met mensen in de tribune tijdens de wedstrijd. Spelers lopen rond met een gps-hesje en zouden, in theorie, niet meer mogen kunnen verkrampen. Als coaches signalen krijgen dat hun high intensity runs naar beneden gaan, kunnen ze worden gewisseld. Maar theorie is een ding, de praktijk nog wat anders, we zien nog steeds spelers in de slotfase naar hun voeten grijpen. Of om tijd te winnen, of omdat ze, ondanks een mindere fysiek, gewoon te belangrijk zijn om te worden gewisseld. Niet waar Hazard, die plukke was tegen Panama – zoals ze in West-Vlaanderen zeggen -maar toch op het veld bleef.

Met strafschoppen is het een ander geval. Daar komt men wél tussen. Nog niet voldoende, want ons betreft, er blijft nog te veel onbestraft (de gelijkmaker van de Zwitsers tegen Brazilië bijvoorbeeld, of de eerste goal van Costa tegen Portugal). Maar bij de strafschoppen is men op de goeie weg.