Het sportmoment van Steve Van Herpe: de knuffel van Dries Mertens met bondscoach Roberto Martínez na zijn vrijschopgoal tegen Engeland.
Wauw, dachten we toen Dries Mertens na zijn doelpunt naar Roberto Martínez spurtte om hem te omhelzen.
Na meer dan vier jaar aan het hoofd van de nationale ploeg weet de bondscoach zijn spelers dus nog in die mate te begeesteren dat ze hem spontaan komen knuffelen.
Achteraf bleek dat de twee elkaar na de 2-1-nederlaag in Engeland van een paar weken eerder berichtjes hadden gestuurd. Mertens had aan Martínez laten weten dat de Rode Duivels die misstap zouden rechtzetten. En de Spanjaard had hem daar regelmatig aan herinnerd. Zo eenvoudig kan motiveren dus soms zijn.
Maar toen we de beelden zagen, bekroop ons tegelijkertijd een ander gevoel, ingefluisterd door het Marc Van Ranstje op onze schouder. Een ongemakkelijk gevoel. De vraag borrelde op als een slecht verteerde loempia: moet die knuffel nu echt, Dries? Of is Roberto Martínez toevallig jouw knuffelcontact? Zou een knipoogje vanop 1,5 meter niet volstaan?
Voetballers kunnen er blijkbaar allemaal niet aan weerstaan: lichamelijk contact bij het vieren van een doelpunt. Een handshake, een knuffel, een aai over de bol,… Zowat elk weekend spat de body language van het scherm.
Het zijn net die aanrakingen die de ‘gewone mens’ nu al maanden binnen de perken moet houden. Vandaar: Cristiano, Lionel, Kevin, Romelu en Dries, als jullie dit lezen, kunnen jullie dat alsjeblieft eventjes achterwege laten?
Dans met jezelf, pak de ontsmette micro en zing een liedje, of doe iets met de cornervlag, maar stop met het tegen aan elkaar aan schurken. Wees een voorbeeld. De mensen zullen jullie dankbaar zijn!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier