Op bezoek bij ‘Speler van het Jaar’ Virgil van Dijk: ‘Je bent Liverpool voor altijd’

Op bezoek in Liverpool praat Virgil van Dijk (27) aan de hand van een aantal quotes over zijn bijzondere carrière, transferrecords, de club, succes, tegenslag, lifestyle, Jürgen Klopp en de toekomst. ‘Echt genieten kan ik nog niet. Er is altijd weer een volgende wedstrijd.’

‘There is no one anywhere in the world or at any stage who is any bigger or any better than this football club.’ : ‘Niemand ter wereld is groter of beter dan deze voetbalclub.’

Virgil van Dijk: ‘Die uitspraak is van Kenny Dalglish. Zeker weten.’

Hij had alleen maar omhoog hoeven kijken, dan zou hij het ook hebben geweten, want het antwoord hangt ingelijst als actiefoto aan de muur. Zelfs het nummer van de kamer waarin we zitten, had een aanwijzing kunnen zijn. Room 7 staat er in koeienletters, zoals het jarenlang achter op het shirt prijkte van Dalglish, de legendarische ex-speler én -manager van Liverpool Football Club. Hij hangt trouwens niet alleen, King Kenny, want hij weet zich omringd door tal van andere grote spelers uit het rijke verleden van The Reds. Bill Shankly is nooit ver weg, Bill Paisley ook niet, net zoals Kevin Keegan, Robbie Fowler, Ray Clemence, Steven Gerrard; allen zijn wel in beeld en tekst aanwezig in een van de vele zalen van Melwood, het trainingscomplex van de club.

‘ King Kenny is een legend‘, zegt Van Dijk, ‘en als je dat hier bent, word je ook zo behandeld. Met Dalglish heb ik een speciale band. Zoals meer spelers kan ik in het stadion beschikken over een eigen box voor familie en vrienden, maar om daar te komen moet je door de board room. Tijdens wedstrijddagen is dat net een soort museum: vrijwel alle legendarische oud-spelers zijn dan aanwezig. Zo kwam ik in aanraking met Kenny. Ik heb al veel met hem mogen praten en voor wedstrijden stuurt-ie me af en toe een berichtje om me succes te wensen. Ik vind het leuk verhalen te horen uit de tijd dat die mannen voor Liverpool speelden en dan merk je dat er bij de club niet zo veel veranderd is. Het respect voor het verleden is altijd enorm geweest. Wie iets heeft betekend voor deze club, wordt nooit vergeten. Je bent Liverpool voor altijd.’

De grootsheid van de club, is die te omschrijven? Virgil van Dijk denkt even na en zegt dan: ‘Ik kan het niet, je moet het voelen, ervaren, proeven. Gold net zo goed voor mij, hoor. Ik had een beeld van de club en dan bedenk je wel dat het heel groots moet zijn. Toen ik er met Southampton tegen speelde, drong het wat dieper tot me door: dat stadion, die mensen, het You’ll Never Walk Alone, geweldig allemaal. Maar dan nóg word je compleet verrast en overweldigd zodra je hier een contract tekent. En daarna duurt het nog even voordat je het écht door krijgt.’

‘The score is 1-1 as tense as you like, then up pops the head of Virgil van Dijk. Oh, Everton, we’re all laughing at you.’ : ‘De stand is 1-1 en de spanning om te snijden, maar dan is daar het hoofd van Virgil van Dijk. Oh, Everton, we lachen je uit.’

Virgil van Dijk: ‘Haha, dit zongen de fans na mijn debuut tegen Everton. Als je dan ook nog de winnende scoort, ja, dat telt wel. Ik was meteen binnen.’

Het enige blauw vandaag is de pet van de jongen die een rondleiding krijgt door Melwood, maar de beleefdheid van de clubmedewerker wint het voor deze ene keer van zijn afschuw. Blauw, dat is hier eigenlijk not done, het detoneert ook in de verder knalrode training ground van Liverpool FC. Blauw, dat is Everton, de gehate stadgenoot, uitgerekend de ploeg waartegen Van Dijk debuteerde op 5 januari van dit jaar. ‘Ik zou die wedstrijd niet eens spelen’, kijkt hij terug. ‘ Jürgen Klopp vond het eigenlijk te vroeg. ‘Virgil,’ zei hij, ‘je begint op de bank, we doen gewoon heel rustig aan met je.’ Snapte ik wel, het was een hectische periode geweest voor die transfer en het is normaal dat je even de tijd krijgt je draai te vinden. Maar tijdens de warming-up bleek een aantal spelers te kampen met wat pijntjes. Klopp kwam naar me toe. ‘Ben je klaar om te spelen?’ Ik zei: ‘Ik ben helemaal ready.’ Zonder heel veel dingen te weten over hoe we speelden, qua tactische afspraken en zo, ben ik gewoon gaan voetballen. Misschien was dat ook wel goed. Je speelt zoals je dat altijd doet en het werd nog een prachtige avond ook.’

Van Dijk drukte meteen zijn stempel op het spel van Liverpool en bekroonde zijn debuut met de winnende goal. ‘Na die wedstrijd gingen we met de ploeg voor een kort trainingskamp naar Dubai. Dat was perfect, op die manier leerde ik iedereen in no-time kennen en bleek dat het meteen goed klikte. Dat is altijd zo gebleven. Weet je, ik speel pas tien maanden voor Liverpool, maar het voelt alsof ik hier al een hele tijd rondloop.’

Hoe dat is, de kleedkamer binnenstappen van een grote club zoals Liverpool? ‘Alsof je na de schoolvakantie bij een nieuwe klas begint’, zegt Van Dijk. ‘Het maakt niet uit hoe oud je bent en wat je hebt meegemaakt, zoiets blijft gewoon toch bijzonder en spannend. Gelukkig kende ik Gini ( Wijnaldum, nvdr) al heel goed en Jordan Henderson ook, hij zit bij hetzelfde management als ik. En tegen de rest had ik al gespeeld. Het ging eigenlijk vrij makkelijk. Zó goed, dat ik snel helemaal ingeburgerd was en niet meer verwachtte dat ik nog moest doen wat alle nieuwe spelers horen te doen: een liedje zingen ter introductie. Maar afgelopen zomer was ik dus alsnog de Sjaak. ‘We hebben nog wat van je te goed, Virgil.’ Heb ik maar een R&B-nummer meegezongen met karaoke. De beelden staan ergens online. Moet je nagaan, ik speelde er al meer dan een half jaar, Champions Leaguefinale meegemaakt en alles, ik kende iedereen en dan tóch is het niet leuk dat je moet zingen. De jongens lagen in een deuk.’

De kracht van Liverpool, is de eenheid van geest, zegt Van Dijk. ‘Deze club is zo verschrikkelijk groot, we spelen op het allerhoogste niveau dat bestaat en toch hangt er de sfeer van een amateurploeg, in die zin dat we een écht vriendenteam zijn. Ik weet nu: zo’n sfeer is dus te creëren en begint met de manager die daar een grote rol in heeft. Een ander aspect is dat je ook karakters in je team moet hebben, jongens die niet alleen maar ‘ja en amen’ zeggen. Iedereen is hier eerlijk en recht voor de raap en alleen maar om elkaar nog beter te maken. Als je dat van elkaar accepteert, heb je echt een basis om tot grote successen te komen.’

‘Over the next three or four years, if Liverpool could win a league or a Champions League, I think Van Dijk has the potential to actually go down alongside Alan Hansen if we’re talking about Liverpool’s best ever teams – that’s how good he is and how good he can become.’ – ‘Wanneer Liverpool de volgende drie of vier jaar een competitie of een Champions League wint, denk ik dat Van Dijk de potentie heeft om naast Alan Hansen te staan als we het hebben over Liverpool’s beste teams ooit – zo goed is hij en zo goed kan hij worden.’

Virgil van Dijk: ‘ Jamie Carragher zei dit over me. Wat moet ik hiervan zeggen? Het maakt me trots en een beetje verlegen tegelijk.’

Sinds zijn komst naar Anfield Road, zijn er alleen maar lovende kritieken, zoals onlangs nog van Rio Ferdinand. De oud-topverdediger van Manchester United stelde dat Van Dijk andere spelers bij Liverpool beter laat functioneren. ‘Ach, weet je… Als de ploeg goed draait, komen de complimenten vanzelf. Het enige dat ik ermee kan, is proberen de mooie woorden waar te maken en te presteren. Het doet natuurlijk wel wat met me. Je kunt nog zo veel geld verdienen of succesvol zijn, ieder mens is gewoon gevoelig voor complimenten. Ik ook, daar ga ik niet over liegen, zeker omdat ze komen van voormalige topverdedigers. Alleen weet ik ook dat wanneer het minder gaat, ik eveneens aan de beurt kom. Als je dat beseft, is er ook geen reden om naast je schoenen te gaan lopen.’

‘Quality costs a specific price. Cars are like that. Lots of things are like that. Players too.’ – ‘Voor kwaliteit betaal je een prijs. Zoals voor auto’s. En veel andere dingen. Zoals spelers.’

Virgil van Dijk: ‘Dit zei de manager na onze wedstrijd tegen Crystal Palace. Mooie woorden van een bijzondere trainer.’

Vijf-en-tachtig-miljoen. Euro’s. Zo veel betaalde Liverpool aan Southampton voor Virgil van Dijk die daarmee de duurste verdediger ter wereld werd. Eerder was Southampton al bereid zijn transferrecord voor hem te breken. Ronald Koeman, toen manager bij The Saints, maakte vijftien miljoen over aan Celtic voor, wat later bleek, de deal van de eeuw. Uiteraard is Van Dijk nu ook de duurste Nederlandse voetballer aller tijden. ‘Maar ik zie die records niet als last’, zegt hij. ‘De markt bepaalt de prijs, niet ik. Ik vond het wel mooi dat de trainer zei dat alle goede dingen nu eenmaal geld kosten.’

Over de duivel gesproken: daar komt Jürgen Klopp net de Kenny Dalglishzaal binnen gelopen. De succesmanager geeft zijn centrale verdediger een highfive en snelt door naar een ruimte verderop om daar zijn zoveelste persconferentie van het seizoen te geven; vlotte tred, één brok energie. ‘Ja, zo is deze manager wel’, weet Van Dijk. ‘Energiek. Nadat ik hem voor het eerst had gesproken, kreeg ik meteen een ontzettend goed gevoel. Klopp is een belangrijke reden dat ik voor Liverpool heb gekozen. Er waren meer mogelijkheden ( zoals Chelsea en Manchester City, nvdr) en dan kijk je naar de club, de historie, de stad, de huidige selectie, de plannen voor de toekomst, maar vooral ook naar wie de manager is.’

Wat maakt Klopp zo speciaal? Van Dijk: ‘Soms vraag ik me dat ook af, maar hij heeft gewoon iets. Is het uitstraling? Is het die energie? Ik denk er weleens over na. Alles heeft volgens mij te maken met spelersmanagement. Dat is tegenwoordig ontzettend belangrijk. Klopp geeft je gewoon een heel goed gevoel, hij is bijvoorbeeld altijd oprecht blij als-ie je ziet. Zoiets doet toch wat met je. Neem nu die hug na wedstrijden, die bekende knuffel die hij geeft aan al zijn spelers. Het is maar een klein iets, alleen voelt het wel goed. Maar de volgende dag kan hij je weer keihard op je plaats zetten voor de hele groep en dat pik je dan óók. Omdat je weet: het is niet persoonlijk. Op die manier kan hij heel veel vragen van ons als spelers.’

Want Klopp houdt van hard werken. Van Dijk lacht. ‘Jahaa. Die verhalen kloppen ook allemaal. Ik heb in mijn hele leven echt nog nooit zó hard getraind als deze voorbereiding. Het was echt Duits: lopen, lopen, lopen, en als je denkt dat je klaar bent, nog een keer lopen. En daarna weer. Drie trainingen op een dag. ’s Ochtends om zeven uur gaat je wekker, half acht sta je op het veld: rennen. En dan weten dat je nog twee keer moet, dat is zwaar, hoor. We deden dat in Frankrijk, in totale afzondering, geen fans, geen media, niemand. Alleen wij. En naast die trainingen hadden we ook nog meetings, tactische besprekingen, het ging maar door, door, dóór. Toen ik eindelijk thuiskwam, was ik he-le-maal kapot. Alleen: nu merk ik de voordelen van die zware weken. We zitten midden in het seizoen in een druk programma met de Premier League, de bekertoernooien, de Champions League, nog een paar interlands met het Nederlands elftal. Dan is trainen vooral onderhouden, maar moet je basis wel zó goed zijn dat je al die wedstrijden kan spelen.’

‘It’s constant stretching. It’s constant ice baths. It’s constant modalities and eating the right things and drinking the right things. It’s a lifestyle. It’s full-time commitment.’ – ‘Het is constant rekken. Het is constant ijsbaden nemen. Het zijn constant diezelfde dingen doen en goed eten en drinken. Het is een levensstijl. Het is een fulltime toewijding.’

Virgil van Dijk: ‘Dit is geen voetballer… Kobe Bryant!’

Voetbal aan de top is een lifestyle? Van Dijk: ‘Absoluut. Ik hou van basketbal en ben fan van Kobe Bryant en heb zijn documentaire Muse gezien. Wat hij doet en laat voor zijn sport, is een voorbeeld voor iedereen. Ik weet dat nu, maar heb het ook moeten leren.’

Wat hij wil zeggen: de Virgil van Dijk van nu, is een andere versie dan die ooit debuteerde bij FC Groningen. ‘Pas bij tegenslag leer je jezelf kennen’, weet hij. ‘Ik heb lang zonder blessures kunnen spelen, dan voelt en lijkt het alsof alles helemaal vanzelf gaat, tot het je wel overkomt. Voor mij was dát het moment dat mijn ogen opengingen.’

Het gebeurde als speler van Southampton, thuis tegen Leicester City, 3-0-winst, maar Van Dijk verloor er zijn eigen wedstrijd. ‘Iemand stond op mijn voet en die maakte een heel verkeerde beweging. Met mijn gewicht kan het dan helemaal fout gaan. Ze noemen het een Lisfranc-blessure, waarbij een heel klein gewrichtsbandje in je voet afscheurt, met grote complicaties als gevolg. Ik had nooit een heel langdurige blessure gehad en deze was meteen van kruisbandproporties, zó gecompliceerd dat ik mezelf op een gegeven moment afvroeg of ik wel weer de oude zou worden. Specialisten zeiden dat ook tegen me: garanties op volledige genezing waren er niet. Die blessure komt ook bijna nooit voor in het voetbal. Eerder in de paardensport en bij het rugby. De medische staf van Southampton had dit ook niet eerder meegemaakt, dus moest ik met een voetspecialist aan de slag, een van de beste chirurgen in Engeland.’

Tijdens de lange weg naar herstel, telde hij zijn zegeningen. ‘Je gaat natuurlijk nadenken: voor hetzelfde geld was het over en uit geweest met mijn carrière. Zulke gedachtes zijn niet per se verkeerd, hoor. Je leert waarderen wat je hebt. In mijn tijd bij FC Groningen werd ik geopereerd aan mijn blindedarm. Ik voelde me zo beroerd dat mijn moeder me naar het ziekenhuis stuurde. Daar bleek dat als ik iets langer had gewacht, het levensbedreigend zou zijn geweest. Het gebeurde in een tijd dat alles vanzelf leek te gaan. Ik had al een paar keer gescoord, we hadden een leuk groepje vrienden, we deden wat we wilden, het ging allemaal lekker. Wist ik veel welke invloed voeding heeft, te weinig rust; de lifestyle van een voetballer. Ik had werkelijk geen idee.

‘Die blindedarm… dat was allemaal door het eten, joh. Als je jong bent en op jezelf woont, kook je niet altijd, maar wandel je even de stad in om wat te halen: pizza, McDonalds. Er was ook geen controle. Nu heb ik twee dochters van vier en twee jaar; zij moeten ook gezond eten. Wat dat betreft kan ik zo gezond leven door mijn vrouw. Zij is de echte sterkhouder in het gezin, zij zorgt dat er voldoende gezonde dingen te eten zijn. Daarbij: als ik nu zo had geleefd zoals bij FC Groningen, zouden ze dat bij Liverpool heel snel in de gaten hebben. Ze meten en weten alles.’

Aan de top is alles tóp, weet Van Dijk. ‘Als ik in Nederland had gevoetbald en ik kreeg zin in een lekkere snack, ging ik een kroketje halen. Hier is dat onmogelijk. We hebben bij Liverpool een diëtiste en als zij iets zegt, luistert iedereen. Na een Champions Leaguewedstrijd heb je vier dagen om te herstellen, fysiek en mentaal. Nou, dat bestaat uit twintig procent rust en tachtig procent voeding en drinken: heel simpel gezegd de juiste dingen naar binnen werken. Iedere speler heeft zijn eigen dieet en via de testen ziet men hoe fit je daadwerkelijk bent. Bijna wetenschap. Tijdens de voorbereiding meten ze je vetpercentage. In Nederland doen ze dat ook wel, maar kreeg je van die klemmetjes op je buik. Bij Liverpool lig je als een soort zwangere vrouw op een tafel en werken ze met ultrasound, een soort echo. Kunnen ze op de millimeter precies zien hoeveel vet je hebt. Lifestyle wordt hier zo serieus genomen, dat wij als spelers niet kunnen achterblijven.’

‘Een jongensdroom, dat kan je wel zeggen.’

Virgil van Dijk: ‘Ik denk dat ik dit heb gezegd.’ Van Dijk gaat voor door Melwood. Hij moet gaan trainen. Elke dag wanneer hij hier binnenkomt, loopt hij langs de wand in de entree waarop keurig alle prijzen staan genoteerd: opdat iedere speler weet voor wat voor grote club hij speelt: vijf Europa Cups I, drie UEFA Cups, drie Europese supercups, achttien landstitels, zeven FA Cups, acht League Cups, vijftien Community Shields en een Engelse supercup. ‘Alles went,’ zegt Van Dijk, ‘maar soms is het goed te beseffen hoe bevoorrecht je bent.’

Soms, op de weg terug naar huis, denkt hij onderweg weleens aan wat voor een krankzinnige vlucht zijn carrière heeft genomen: ooit niet goed genoeg voor Willem II, een stormachtige ontwikkeling in Groningen, twijfels bij de Nederlandse topclubs, Celtic dat wel toesloeg, Koeman die slim was en Liverpool dat uiteindelijk zijn transferrecord brak om hem te contracteren. Daarna: Champions Leaguefinale gespeeld en aanvoerder van Oranje. ‘Kijk, ík heb altijd vertrouwen gehad in mijn kwaliteiten, maar toch zoek je zelf ook naar bevestiging. Die kwam bij mijn overstap van Celtic naar Southampton. Toen is het geloof echt gaan groeien. Ik ging ineens naar een van de beste competities ter wereld en daarmee kwam ook de waardering uit Nederland, dat vind ik toch ook belangrijk. Maar echt genieten kan ik nog niet. Er is altijd weer een volgende wedstrijd.’

‘Als Koeman iets zegt, luister ik’

‘Die foutjes moeten eruit.’

van Dijk: ‘Dat is een uitspraak van Ronald Koeman, duidelijk. Hij is belangrijk geweest voor mij en mijn carrière, hij gaf me de kans in de Premier League en maakte me aanvoerder van Oranje. Koeman kent mij als geen ander. Als hij iets zegt, luister ik.’

Heeft de bondscoach gelijk? ‘Ik weet van mezelf heel goed dat ik in Nederland weleens van die nonchalante momenten had. Iedereen vraagt me: ‘Hoe kán dat nu?’ Ik weet het ook niet. Misschien is het wel het gevoel alsof het je zo gemakkelijk af gaat. Dat je daardoor wat verslapt, of zo. Maar dat was toen. In de Premier League wordt zo’n gedrag meteen afgestraft. Nu óóg ik soms wat gemakzuchtig en dat is iets waaraan ik niks kan doen. Ik ben lang, rustig, niet snel in paniek en dat kan er dan weleens gemakzuchtig uitzien. Geen enkele speler is foutloos, dat kán en mag je ook van niemand verwachten, we zijn tenslotte allemaal mensen, maar ik ben inmiddels wel zo ver dat ik die momenten steeds beter weet uit te sluiten.’