PSG: Parijs kleurt een beetje Duits

© belgaimage

Een nieuwe Duitse trainer, een nieuwe Italiaanse keeper, maar nog steeds dezelfde Qatarese ambitie: de ‘beker met de grote oren’ winnen. PSG droomt nog altijd groots.

Het hing al een tijdje in de lucht, maar uiteindelijk werd het nieuws bekendgemaakt op 14 mei van dit jaar, iets over 17 uur. In een perscommuniqué kondigde PSG de naam aan van zijn volgende trainer: Thomas Tuchel. Na Carlo Ancelotti, Laurent Blanc en Unai Emery wordt de Duitser al de vierde coach die door de Qatari wordt aangesteld sinds die in 2011 de teugels van de Franse club in handen namen. Ook al circuleerde zijn naam al een tijdje, zijn aanstelling mag toch ergens een verrassing heten. In tegenstelling tot zijn voorgangers kan Tuchel niet bogen op een groot palmares: zijn cv vermeldt slechts één Duitse beker, in 2017 behaald met Borussia Dortmund. Maar door de Duitser aan te werven haalde PSG wel iets anders binnen dan een glorieus verleden: de man uit Krumbach is in de eerste plaats een tacticus, een intellectueel die hoog oploopt met discipline en die zich met alle beslissingen moeit, sportieve en andere.

De inkt van de handtekening op zijn contract was amper opgedroogd of Thomas Tuchel toog al aan het werk en begon met … een architecturale verbetering.

Controlefreak

Dat laatste mocht het Parijse bestuur al ondervinden. Op zijn contract was de inkt van zijn handtekening amper opgedroogd of de Duitse coach toog al aan het werk en begon met … een architecturale verbetering. Het Camp des Loges, het historische trainingscentrum van de club, onderging een facelift: het medisch kabinet en de zone voor de fysieke voorbereiding werden vergroot, de douches opgefrist en de ruimte voor de kantoren op de eerste verdieping werd compleet herdacht. Binnenkort zou zelfs een nieuw gebouw moeten oprijzen om er de familie van de spelers te ontvangen. De coach laat niets aan het toeval over. ‘Ik hou van organisatie, ik ben een Duitser’, vertelde hij aan Le Parisien.

Een ander essentieel punt in de aanpak van TT: levenshygiëne. In Parijs gaat het gerucht dat hij al een ronde gemaakt heeft langs de restaurants en andere etablissementen waar zijn spelers gewoonlijk naartoe gaan. Een manier om het vertrouwen te winnen van het personeel en om verwittigd te worden als een van zijn mannen het tijdens de week te bont zou maken. Een soort van Big Brother op de wijze van Guy Roux, die destijds goed bevriend was met de beambten van de péage op de snelwegen van Auxerre naar de hoofdstad.

Tuchel legt niet alleen veel nadruk op rust, maar als overtuigd vegetariër besteedt hij ook veel aandacht aan de eetgewoontes. Gedaan met pasta na de maaltijd, frisdranken, snoep en fastfood. Thomas Meunier en zijn maats gaan groenten leren te appreciëren. Ook al wekt zijn methode bij sommigen irritatie op, ze leverde ook wonderlijke resultaten op met Ilkay Gündogan bij Dortmund. De geblesseerde Dani Alves kreeg trouwens al een specifiek dieet om te volgen. Blijft nog te bezien of vedetten zoals Neymar die nieuwe recepten zullen aanvaarden.

Thomas ‘Clash’ Tuchel

Want waar de Braziliaan soms wat divastreken vertoont, is Tuchel net het tegendeel. De Parijse voorzitter Nasser Al-Khelaïfi maakt er geen geheim van: als hij zijn oog heeft laten vallen op de ex-coach van Borussia Dortmund, dan is dat voor een stuk omdat die ‘een grote persoonlijkheid’ en ‘een sterk karakter’ bezit.

Zijn onverzettelijkheid neigt soms naar koppigheid en het verleden bewijst dat hij er niet voor terugschrikt om tegen het bestuur in te gaan. Ondanks prima resultaten wilde Dortmund toch niet met hem doorgaan na zijn tweede seizoen in het Ruhrgebied. De reden was dat de onbuigzame Tuchel als enige de sportieve beslissingen wilde nemen. Hij maakte het bestuur geregeld verwijten over de transfers en hij kwam overhoop te liggen met Michael Zorc, de sportief directeur van de Borussen. Bij zijn club daarvoor, FSV Mainz, sprak hij op het einde zelfs niet meer met Harald Strutz, de voorzitter in die tijd.

Gianluigi Buffon vond bij PSG een gemeenschappelijk doel: eindelijk de Champions League winnen, die de doelman al drie keer in de finale ontglipte.

In Frankrijk zal hij dat anders moeten aanpakken. Door de financial fair play kan PSG de geldbeugel pas opentrekken op voorwaarde dat het ook verkoopt. Het zal dus niet zomaar kunnen ingaan op de grillen van de Duitse coach. Bovendien is zijn relatie met sportief directeur Antero Henrique al met een valse noot van start gegaan. Tuchel was niet de eerste keuze van de Portugees en ook al laat die nu uitschijnen dat alles koek en ei is, hij voelde zich wel buitenspel gezet door de beslissing van Al-Khelaïfi, en dat griefde hem. Tussen beide mannen zal een periode van wederzijdse aanpassing nodig zijn.

Gianliugi Buffon was de grote ster van de transferperiode in Parijs.
Gianliugi Buffon was de grote ster van de transferperiode in Parijs.© belgaimage

Legende

Over de komst van de nieuwe trainer mag in de pers dan al veel inkt gevloeid zijn, het minste wat je kunt zeggen is dat de Parijse supporters er niet echt wild van worden. Bij de eerste stappen van Tuchel in het Camp des Loges stond er slechts een handjevol getrouwen hem op te wachten bij de ingang van het trainingscentrum.

Dat was wel even anders bij de komst van een andere nieuweling. Dat Gianluigi Buffon begin juli zijn handtekening zette, voor één seizoen met optie op een tweede, veroorzaakte veel enthousiasme bij de fans van PSG. Het is nochtans een gewaagde gok: met zijn 40 lentes biedt de Italiaanse doelman geen garanties voor de toekomst. Juventus, waar hij toch de status van halfgod had bereikt, bood hem geen verlenging van zijn contract en koos voor de Pool Wojciech Szczesny om zijn netten te verdedigen.

Het dient gezegd te worden: amper één jaar geleden grensde de komst van de Italiaan naar Frankrijk nog aan sciencefiction. De situatie was toen vrij duidelijk: Gigi zou het WK in Rusland spelen en dan met pensioen gaan. Maar zijn sportieve situatie heeft hem van gedacht doen veranderen: de ondergang van Italië in de barrages tegen Zweden gekoppeld aan de vreselijke uitschakeling van Juve door Real Madrid in de Champions League hebben de balans serieus doen overhellen naar de andere kant. Voor de recordman van de Squadra Azzurra kon er geen sprake van zijn dat hij na zulke tegenslagen zou stoppen. Gigi vond bij PSG een gemeenschappelijk doel: eindelijk Europacup I winnen, die de doelman al drie keer in de finale ontglipte (2003, 2015 en 2017).

Langs Parijse kant zet men dezelfde politiek verder sinds de komst van de Qatari: minstens één grote vedette per jaar aantrekken: Zlatan Ibrahimovic en Thiago Silva in 2012, Edinson Cavani in 2013, David Luiz in 2014, Angel Di María in 2015, Julian Draxler in 2016, Neymar en Kylian Mbappé in 2017. Met de transfer van Buffon sloeg PSG twee vliegen in één klap: niet alleen moet het geen euro transferkosten betalen, het trekt ook een extra legende aan voor zijn ploeg van Galactiques. Want als er één speler over in de voetbalwereld herkend wordt, dan is het wel de Italiaanse doelman: de wereldkampioen van 2006 wordt door iedereen gerespecteerd en kan de mensen die hem slecht gezind zijn op de vingers van zijn twee behendige handen tellen.

Nog steeds in vorm?

Hoewel sommige van zijn ploegmaats zoals Mbappé nog niet geboren waren toen hij in 1995 zijn grote debuut maakte in de Serie A, komt Buffon niettemin een probleem oplossen dat voortdurend terugkeerde in het tijdperk van Qatar Sports Investment: de positie van doelman. Noch de Italiaan Salvatore Sirigu, noch de Duitser Kevin Trapp, noch de recente Franse wereldkampioen Alphonse Aréola konden echt overtuigen tussen de Parijse palen. En Buffon komt niet met lege handen: in zijn bagage zitten zijn status, zijn ervaring, zijn overwinningsdrang en zijn vermogen om een verdediging op haar gemak te stellen en indruk te maken op de tegenstander. Hij is echt een leider die verenigt, hij heeft zo’n aura dat hij zich alleen maar kan opwerpen als de patron van de Parijse kleedkamer. Ondanks het gewicht der jaren blijven zijn prestaties op een hoog niveau: de man die meer dan duizend profwedstrijden op zijn conto heeft, incasseerde in het seizoen 2017/18 slechts 28 goals in 34 matchen en 18 keer hield hij de nul.

Zijn komst heeft natuurlijk bepaalde consequenties: wat met de huidige doelmannen, Trapp en Aréola? Wat de Duitser betreft, lijkt alles duidelijk: hij verklaarde al in de wolken te zijn door de komst van Tuchel en ernaar uit te kijken om samen met Buffon te trainen. De situatie van Aréola lijkt minder evident. De derde keeper van Frankrijk op het WK 2018 was vorig seizoen titularis bij PSG. Hij liet mooie dingen zien maar kon toch niet honderd procent overtuigen. Als rasecht clubproduct zweeg hij sinds de komst van Buffon in alle talen. Gezien zijn contract in 2019 afloopt, kan hij het zich vast moeilijk inbeelden om luxe-invaller te spelen voor Buffon. Zijn makelaar Mino Raiola raadt hem aan het af te bollen. Tuchel zei al dat hij geen privileges uitdeelt: de beste speelt. Maar voelt hij zich goed genoeg om de concurrentie aan te gaan met Gigi? Een vertrek van een kind van het huis is niet gewenst voor PSG, want ongeacht wat er dit jaar gebeurt: Buffon heeft niet het eeuwige leven.

De meeste waarnemers juichen zijn komst toe, maar niet iedereen deelt die mening. Bernard Lama, de oud-doelman van het Parc des Princes en de Franse nationale ploeg, reageerde giftig in France Football: ‘Hij is niet aangepast aan de ploeg van PSG zoals die al enkele seizoenen speelt. (…) Zijn voetenspel is matig. (…) Eigenlijk is Buffon geen atletische doelman. Nu hij de veertig voorbij is, zal dat ook niet komen. Ik stel vast dat hij al enkele jaren fysiek achteruitgaat. Dat stelt me niet gerust. (…) Op dit moment krijgt hij krediet door zijn persoonlijkheid en zijn carrière. Ook van mij. Maar ik vrees dat, van zodra hij een stomme goal pakt, men hem zal afrekenen op zijn leeftijd.’

Bij zijn officiële voorstelling liet de betrokkene natuurlijk een heel ander geluid horen: ‘Ik heb altijd mijn plaats afgedwongen op het veld. 40 jaar, dat is voor een doelman zoals 34 jaar voor een veldspeler. Mentaal en fysiek ben ik in topvorm.’

Afwachten of dat zo is.

Welk gezicht toont PSG dit seizoen?

Toufiqui, Bernede, Rimane, Dagba of Nsoki (de lijst is niet volledig): de achteloze supporter had genoeg om zich over te verbazen bij het zien van de ploegopstellingen van Thomas Tuchel tijdens de International Champions Cup in Klagenfurt en Singapore. De resultaten waren navenant, want de Parijzenaars werden overtuigend geklopt door Bayern München (3-1) en Arsenal (5-1), voor ze zich herpakten tegen Atlético Madrid (3-2). De Duitse coach pleitte nogmaals voor een uitstel van het begin van de competitie in de jaren met een WK. TT werd op dat vlak inderdaad niet verwend, want terwijl PSG al op 12 augustus de Ligue 1 aanvat tegen Caen, keren zijn laatste internationals ( Thomas Meunier, AlphonseAréola, Presnel Kimpembe en Kylian Mbappé) pas een week op voorhand terug. Angel Di María, Thiago Silva, Marquinhos en Neymar waren er vorige week al en Edinson Cavani is nog altijd out met een blessure die hij in Rusland opliep. Veel conclusies kunnen er dus nog niet getrokken worden, al is het wel duidelijk dat de 4-3-3 waar Unai Emery vorig seizoen bij zwoer, zijn beste tijd gehad heeft en waarschijnlijk ingeruild wordt voor een 4-2-3-1 of een 3-4-2-1 – de nieuwe coach is tactisch flexibel, dat is bekend.

In doel is PSG goed voorzien, maar de verdediging is duidelijk nog onvoldoende gestoffeerd: door het vertrek van Berniche (Athletic Bilbao) en de blessure van Dani Alves blijven voor de flank alleen Meunier en Layvin Kurzawa, van wie gezegd wordt dat hij misschien ook vertrekt. Centraal beschikt Tuchel met Silva, Marquinhos en Kimpembe over een trio van een hoog niveau, maar achter hen gaapt de woestijn: uiteindelijk moest Lassana Diarra daar zelfs gaan spelen. Er moet nog versterking komen ( Jérôme Boateng?), maar tegen welke prijs? Het dossier van PSG staat immers nog altijd op de agenda van het instituut voor financiële controle van clubs. De Parijzenaars kunnen zich dus geen folietjes permitteren. Ook het middenveld verdient trouwens wat versterking: Thiago Motta is met pensioen gegaan en de zaak- Adrien Rabiot is nog altijd niet geregeld. De naam van N’Golo Kanté valt geregeld, tot groot jolijt van Mbappé, die hem warm aanbeval bij zijn voorzitter. Maar Chelsea wil hem niet voor niks laten gaan. Uiteindelijk stelt alleen de aanvallende sector gerust. Tuchel heeft met Neymar gesproken en de Braziliaan zou naar verluidt wel gecharmeerd zijn door het discours van de Duitser, net als Mbappé, die niet meer op een vertrek aanstuurt. Wat Cavani betreft, die met nadruk wordt gelinkt aan Real Madrid, sprak Tuchel klare taal: er is geen sprake van dat die weg mag.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content