Ricardo Sá Pinto maakte zich bij Legia Warschau (opnieuw) onmogelijk

© BELGAIMAGE

Op 1 april werd Ricardo Sá Pinto ontslagen door Legia Warschau, de ploeg waar hij na zijn doortocht bij Standard opnieuw onderdak vond. Achtergronden bij het vertrek.

Een uitschuiver, een van de zovele. Op 31 maart gaat Legia Warschau, geleid door Ricardo Sá Pinto, onderuit op het veld van het Wisla Krakau van Marcin Wasilewski. Zwaar zelfs, met 4-0. Een duel onder grote namen in de Ekstraklasa, al zitten beide in een moeilijke periode. Wisla staat pas zesde, Legia tweede, ondanks het feit dat de club veruit het grootste budget in de Poolse hoogste afdeling heeft. De zware nederlaag kan voor de buitenwereld maar een ding symboliseren: Sá Pinto wordt definitief door zijn groep in de steek gelaten. ’s Anderendaags valt de hakbijl, aangekondigd via een korte persmededeling. Omdat het 1 april is, denkt een aantal fans van de club, naar goeie gewoonte nog wat opgewonden, in eerste instantie aan een slechte grap…

Als voorzitter Mioduski een explosie wilde, dan heeft hij met Sá Pinto waar voor zijn geld gekregen.

Moeras

Het is nochtans de realiteit. De woorden van de voorzitter van de club uit de Poolse hoofdstad, Dariusz Mioduski, bevestigen in de dagen daarna een en ander. De man, een mediatycoon, gebruikt amper een verzachtende filter. Hij spreekt van ‘een afschuwelijke sfeer’ in de kleedkamer, ‘onophoudelijke disputen’ met de scheidsrechters, een ‘gebrek aan respect’, kortom een situatie die ‘niet meer te verdragen’ is. Harde woorden, die rechtstreeks Ricardo Sá Pinto viseren en die een beetje doen terugdenken aan diens passage aan de boorden van de Maas vorig seizoen. Bij Mioduski begon het misschien ook te dagen dat op drie wedstrijden van het einde van de reguliere competitie de kans steeds groter leek te worden dat Legia dit seizoen geen prijs zou pakken. Ter verduidelijking: volgend weekend eindigt in Polen de reguliere competitie, waarna de beste acht het nog eens opnemen in een kampioenenronde.

Richard Leeuwenhart ging op 13 augustus aan de slag bij Legia Warschau. Zijn missie: een elektrische schok veroorzaken bij het team. De club had op dat moment al een eerste tegenslag achter de rug: een voortijdige uitschakeling door Spartak Trnava uit Slovakije in de voorrondes van de Champions League. In de Europa League, het vangnet, verliest het vervolgens thuis met 1-2 van Dudelange uit Luxemburg. Sá Pinto volgt Aleksandar Vukovic, de ex-speler die in 2016 de ploeg overnam van Besnik Hasi. Vorige week draaide de voorzitter de rollen om: Vukovic wordt opnieuw aangesteld als interim na het ontslag van de Portugees.

Terug naar augustus. Amper aan het roer wacht Sá Pinto meteen een zware taak: Legia uit het moeras halen en in Luxemburg gaan winnen. Hij faalt, de match eindigt op 2-2. De man uit Porto loopt evenwel niet weg van de opdracht en krijgt de sportieve sleutels van de club in handen. Prompt gaat hij over tot opmerkelijke keuzes. Arkadiusz Malarz, de 38-jarige doelman, wordt aan de kant geschoven, ten voordele van Radoslaw Majecki (19). Tweede slachtoffer is Michal Pazdan, de centrale verdediger van 31, die nog opviel bij het zeer strijdbare Polen tijdens het EK in 2016 en met zijn land ook het WK in Rusland mee maakt. Hij wordt in januari tijdens de transferperiode naar de uitgang richting Turkije (Ankaragücü) geduwd.

Veel lijkt het allemaal niet te helpen. Al snel loopt Sá Pinto een nieuwe zware klap op: 4-1-verlies bij Wisla Plock. De Portugees onderwerpt de groep daarom aan een streng, beproefd regime: fysiek harde trainingen, nagenoeg paramilitair sijpelt door tot de buitenwereld, en op het veld ultradefensief voetbal, dat elk risico uitsluit. Het voetbal is hard, het zou Sclessin op sommige momenten ook nog kunnen bekoren, maar stuit op zijn limieten. Niet in een eerste fase, al snel volgen de zeges en rollen de punten binnen. Legia herstelt zich van de slechte start en herovert de kop van het klassement, dat het deelt met het bescheiden Lechia Gdansk. De fans van de ploeg beginnen Sá Pinto op dat moment te vergelijken met Stanislav Tsjertsjesov, op dit moment bondscoach van Rusland maar in het seizoen 2015/16 de trainer die Legia naar de dubbel – titel en beker – loodste. Ook diens stijl was hard, ook hij liet de sterren zweten.

Maar de vergelijking stopt al snel. Vrij vlug wordt het autoritaire gedrag van de gewezen generaal van Sclessin aan de kaak gesteld door zijn eigen soldaten. Spelers luchten hun hart bij de Poolse sportpers. Als voorzitter Mioduski een explosie wilde, dan had hij waar voor zijn geld.

Aanslag

2019 begint met een gebaar van goeie wil: om op betere voet te staan met zijn troepen, nodigt Sá Pinto de ploeg uit voor een stage bij hem thuis, in Portugal. De meeste spelers omschrijven het als ‘een militair trainingskamp’. Diverse spelers hebben braakneigingen wanneer ze hun persoonlijk trainingsregime nauwgezet afwerken. Artur Jedrzejczyk, Pools international, veroorlooft zich wat humor tegenover de coach en brengt hem een militair saluut. Tegelijk merken hij en zijn ploegmaats dat drie Portugese spelers met een twijfelachtig cv en dito talent bij de groep komen. Daar zitten al twee andere Portugezen. De ondertussen naar Slask Wroclaw vertrokken Krzysztof Maczynski trekt zijn conclusies: ‘Sá Pinto is een lafaard, die de harde speelt. Is het toeval dat sinds zijn komst de club alleen spelers aanwerft die via zijn makelaar komen?’

Hoewel het niet echt gefundeerde aantijgingen zijn, zijn ze wel tekenend voor de interne spanningen, die door de resultaten na een tijdje ook niet meer worden gemaskeerd. Op 13 maart ontmoet Legia in de kwartfinale van de Poolse beker Rakow Czestochowa, een club uit tweede klasse. De ploeg van Sá Pinto wordt met 2-1 uitgeschakeld. Een vernedering. Twee weken na de eliminatie wordt Sá Pinto bedankt.

Intussen oogt zijn palmares verschrikkelijk: de trainersjob die hij het langst heeft kunnen aanhouden, is die in Luik. In zeven jaar heeft hij al negen clubs achter de rug, waarvan twee keer Atromitos in Griekenland. Twee dagen na zijn ontslag speelt Legia als het ware bevrijd: het wint met 3-0 van Jagiellonia. Voor de aftrap tonen de ultra’s van de ploeg, zoals gewoonlijk tegen het kookpunt aan, een enorme buste van een man in pak, met een wit T-shirt en – verrassend – gewapend met een bomgordel… Het daarop ontstoken Bengaals vuur geeft een en ander nog wat kleur voor de rook het overneemt. Daaronder nog een niet mis te verstane boodschap aan de voorzitter: ‘Aanslag op de middelmaat.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content