Ronaldo vs Messi: opnieuw maskeren ze de problemen van hun ploeg

Ieder weekend geven we toelichting bij een opmerkelijke gebeurtenis in het buitenlandse voetbal. Peter t’Kint vergelijkt deze keer Lionel Messi en Cristiano Ronaldo, sinds deze zomer elk bij een nieuwe club.

En of hij er dinsdag blij mee was, Leo Messi (34), met zijn eerste goal voor PSG. Zijn ploeg moest het spel ondergaan, en dan zie je hem wel eens wandelen, misschien wel mijmerend over vroeger. Maar dan kwam zijn moment, rond de 74^ste minuut. Een versnelling, een dubbelpas, een schot. Goal. Wat in twee competitiewedstrijden- een keer ingevallen, een keer gewisseld – niet lukte, werkte nu wel. Na een bal op de lat op een gelijkaardige actie in Brugge dit keer wel raak.

Hoe anders het verhaal van Cristiano (36) in Manchester. Drie competitieduels: drie goals. Twee Europese duels: twee goals. De treffer tegen Villarreal kwam er in de slotminuten, was goed voor de drie punten, het t-shirt ging uit en in de lucht. Op Old Trafford, dat 903 dagen had moeten wachten op voetbal in de Champions League met volk in de tribunes, ging het dak eraf. Viva Ronaldo klink het nog een tijdje na, eerst op het veld, daarna in de straten van de stad.

Ze hebben veel gemeen, de iconen van de voorbije decennia in het wereldvoetbal. Hun passie, hun drive, een sterk lichaam, hun impact op de ploeg. Goeie impact, Koeman moet het dezer dagen volmondig toegeven dat Messi lang de bal van Barcelona maskeerde. En Juve zat, tot de komst van Chelsea, ook met twijfels na het vertrek van Cristiano.

Ze hebben nog iets gemeen, die twee. Eigenlijk maskeren ze nu op een andere plek de problemen van het collectief, want geen van hun beider ploegen draait. PSG moest het geweld van City ondergaan. Niet Messi of Neymar, maar Donnarumma was de man van de match. En als Villarreal bij United ook wat meer killer was geweest zoals Ronaldo, dan was de goal van de Portugees, die nu de drie punten opleverde, slechts een troostprijs geweest.

Het voordeel van Messi: PSG is in eigen land koning in een rijk vol blinden, daar is het surplus aan individueel talent voldoende. In de Premier League niet. Met de komende weken duels tegen Atalanta (2x), Leicester City, Liverpool, Tottenham en een derby tegen Manchester City voor de boeg is de speeltijd over. Geen Newcastle, YB Bern of Aston Villa meer om te roderen. U zal het de komende weken wel meer lezen, de twijfels of Ole Gunnar Solskjaer wel de juiste man op de juiste plaats is.

Daarbij hebben onze twee iconen als laatste ook nog eens dit gemeen: twee goede individuen betekent niet altijd een goed duo. De komst van Messi besmet het rendement van Mbappé. Die van Ronaldo dat van Bruno Fernandes. Hoogst zelden mist die een strafschop. Mister penalty voor United. Altijd raak. Behalve vorig weekend, tegen Aston Villa. Omdat Ronaldo, klaar om dat klusje over te nemen, stond te kijken? Stress. Ook op spelhervattingen. Benieuwd wie de volgende mag/gaat trappen.