Sacha Kljestan: ‘Wij moeten een soort Barcelona worden’

Vanavond speelt de Amerikaan met paarswit in de Europa League op het veld Sturm Graz. “Ik kan me best inbeelden dat ik heel mijn carrière bij Anderlecht blijf.”

Na een aarzelend debuutseizoen heeft Sacha Kljestan een sleutelpositie veroverd op het Anderlechtse middenveld. Vanavond speelt hij met paarswit in de Europa League op het veld Sturm Graz. “Ik kan me best inbeelden dat ik heel mijn carrière bij Anderlecht blijf.”
Van kneus tot onmisbare schakel bij het sterk gestarte Anderlecht. Wat is er deze zomer met Sacha Kljestan gebeurd? eIk had tijd nodig om mij aan te passen, maar nu voel ik mij thuis. Dat is de verklaring,” zegt hij in Knack.

Knack: Wat breng jij Anderlecht bij dat niemand anders kan?

Kljestan: “Ik ben niet de man die de doelpunten maakt, zelfs niet degene die de assists geeft, maar kijk twee passen terug: dat is mijn rol. Ik moet de openingen zien, maar dat is eigenlijk nog het makkelijke deel van de job. Ik moet vooral op de juiste plaats staan, en daarbij reken ik op mijn loopvermogen.”

“Er zullen niet veel matchen zijn waarin een andere speler meer loopt dan ik. 13, 14 kilometer is geen uitzondering. Een kwestie van conditie, maar ook van mentaliteit, want lopen is in essentie wilskracht. Ik ren tot alle anderen afhaken en probeer zo een typische box-to-box-speler te zijn.”

“Voor mij is een box-to-box-speler geen verdediger en ook geen aanvaller, maar de lopende verbinding tussen de twee. Dat probeer ik in te vullen. Niet in mijn eentje, maar in de manier waarop ik samenspeel met Lucas Biglia. Soms steekt hij het veld over en blijf ik, soms andersom. De omstandigheden bepalen wie van ons box-to-box gaat.”

“Dat ik het nu zo goed doe, heb ik voor een groot deel aan Lucas te danken. Hij vindt telkens een oplossing, passt altijd perfect in de voet. Samenspelen met hem is een genot. Er bestaat tussen mij en Lucas een natuurlijk evenwicht waardoor we nooit de controle verliezen. En dat is, centraal op het middenveld, het allerbelangrijkste.”

“Wij willen het ritme van de wedstrijd bepalen: als de tegenstander dicteert, moeten we in duel gaan en wordt het lastig. Wij moeten, op ons niveau uiteraard, een soort Barcelona worden. De bal zo goed rondspelen dat het fysieke geen item wordt. Dat is de richting die Lucas en ik uit willen”.

De plaatsen op het middenveld zijn sowieso duur. En dan zijn Ronald Vargas en Guillermo Molins nog niet fit.

“Vorig jaar had de kern niet genoeg diepte. Als er gewisseld werd, verzwakte de ploeg. Nu niet meer en daar ben ik blij om. Want concurrentie is goed. Ik heb het gevoel dat ik genoeg gedaan heb om mijn plek te verdienen, maar als de coach had anders ziet: so be it. Dan moet ik op training aan de bak om zijn ongelijk te bewijzen.”

“Mijn doel is het maximum halen uit de talenten die ik meegekregen heb. Of ik ooit in Engeland of Spanje zal spelen, weet ik niet. Ik zet niet te veel druk op mezelf wat dat betreft: wat komen moet, dat komt. Ik wil blijven groeien, stap na stap. Waar of hoe maakt minder uit.”

“Ik kan me best inbeelden dat ik bijvoorbeeld heel mijn carrière bij Anderlecht blijf. Dit is een mooie, professionele club die ieder seizoen om de titel strijdt. Hier spelen is een droom.”

Wie worden de grote tegenstanders voor de titel?

“Met Genk moet je rekening houden, omdat ze vorig seizoen zo sterk waren, en uiteindelijk ook niet zo heel veel spelers vertrokken in de zomerstop. Maar Club Brugge wordt waarschijnlijk de taaiste brok. Sterke ploeg. Die hebben heel goed ingekocht.”

“Standard verloor vier sleutelspelers en ik denk dat het lastig is om mannen van die allure te vervangen. Het blijft een moeilijk te ontwrichten geheel, maar toch niet van het niveau van Genk of Club. Van Gent vrees ik vooral hun sterke aanval. Ze scoren aan de lopende band. Als ze dat volhouden, kan het voor hen een mooi seizoen worden.” (JVB)