Thorgan Hazard: ‘Ik moet zorgen dat de mensen mijn voornaam onthouden’

Het seizoen van de definitieve doorbraak bij Borussia Mönchengladbach moet voor Thorgan Hazard straks uitmonden in een selectie voor het WK in Rusland. En wie weet een transfer naar een topclub…

Op basis van doelpunten en assists is Thorgan Hazard een van de meest beslissende spelers dit seizoen in de vijf grote Europese competities. De Rode Duivel nuanceert: ‘Je moet alles in rekening brengen: ik trap de corners, de strafschoppen en soms mag ik ook de stilstaande fases voor mijn rekening nemen.

‘Ook belangrijk: in vergelijking met de voorbije seizoenen is mijn speeltijd gevoelig gestegen. Ik haal meer de basiself en ik word zelden gewisseld. Jammer genoeg mis ik nog te veel kansen voor doel – ik had er tien tot vijftien moeten maken. Bon, het is al gebeterd. Vroeger nam ik een omweg om een goal te maken, nu ga ik recht op doel af. Maar ik moet nog klinischer zijn in de afwerking. Toch zie ik in dat ik nooit het killersinstinct van Robert Lewandowski zal hebben.’

Wordt het geen tijd om zijn grenzen te verleggen? Hazard: ‘Ik hoor dat vaak. Naar het schijnt word ik gevolgd door een paar clubs, maar ik houd mij daar niet mee bezig. Ik laat het extrasportieve over aan mijn vader. Na het seizoen zullen we alle voorstellen grondig analyseren.’

Zijn prima campagne vertaalt zich naar een veranderde status bij de Belgische nationale ploeg. ‘Ik ben blij dat de bondscoach mij meer begint te gebruiken. Maar ik moet ook beseffen dat de spelers die nu vast in de ploeg staan hun verdiensten hebben bij hun club en in het verleden al veel gedaan hebben voor de nationale ploeg.’

Zo is er onder meer zijn grote broer Eden natuurlijk. Thorgan gaat het onderwerp niet uit de weg… ‘Je moet blind zijn om te denken dat ik dezelfde kwaliteiten heb als Eden. Kijk: Eden is een beestig goede voetballer, een van de beste spelers van de wereld. Hij heeft zijn carrière perfect ingedeeld, de juiste keuzes gemaakt op het juiste moment.

‘Mijn ontwikkeling verliep trager dan bij Eden. Ik heb er alles aan gedaan om zover te geraken, maar vijf jaar geleden had niemand kunnen voorspellen dat ik samen met mijn broer bij de Rode Duivels zou zitten.

‘Nogmaals: ik wil het hier niet bij laten. Ik wil hogerop, zonder stappen over te slaan. Ik heb het nooit ontkend: zonder mijn broer was ik nooit bij Chelsea geraakt. Enkel een idioot zal zeggen dat Eden geen rol heeft gespeeld in die transfer. Maar ik weet dat ik zelf – zonder de hulp van Eden – mijn carrière moet uitbouwen en mijn naam moet waarmaken. Of beter gezegd: ik moet zorgen dat de mensen mijn voornaam onthouden.’