De houder van de Europese titel lijkt aan het begin van dit EK nog sterker geworden. Portugal is dan ook een van de voornaamste kandidaten om zichzelf op te volgen, vooral dankzij een nieuwe generatie voetballers. We zoomen in op de talenten die meer dan 40 miljoen waard zijn.
Op de tribunes van het Estadio de la Luz zag je amper iets anders dan tranen. Tranen van treurnis, maar ook van woede, het gevoel dat een unieke kans werd gemist. We schrijven 4 juli 2004, het is iets voor tien uur en Portugal is knock-out gemept door een bal van Angelos Charisteas. De desillusie is van dezelfde grootte als de hoop, een paar uur voordien, om voor eigen volk Europees kampioen te worden. Op het veld staan voor de thuisploeg een ex-Gouden Bal, Luis Figo, de eeuwige flair van Rui Costa, maar de Seleção is ook gebouwd rond een verticale as die voor Europees kampioen Porto voetbalt, de ploeg van José Mourinho. En dan moet het jonge ruwe talent dat Cristiano Ronaldo heet nog worden gepolijst.
Nooit, denkt men, zal Portugal nog zo sterk zijn. Het zál het ook niet meer zijn, ondanks het talent van CR7 die steeds beter wordt, het zelfs schopt tot de beste speler van het oude continent. Maar dat alles belet Portugal niet om in 2016 alsnog Europees kampioen te worden. Twaalf jaar na de finale voor eigen volk speelt het dit keer zélf voor feestverstoorder bij de gastheer. En ook dit keer is de hoofdrolspeler iemand van wie je het niet verwacht: de held van de avond heet Éder, die het Franse feest in de verlengingen torpedeert.
Vijf jaar nadat hij in Parijs het licht uitdeed, voetbalt de Portugees bij Lokomotiv Moskou en denkt bondscoach Fernando Santos al lang niet meer aan hem als hij de namen opschrijft van het team dat naar het grote reisavontuur dat EURO 2020 heet, mag gaan. In 2021 staat Portugal met een generatie aan de top die absoluut geen complexen overhield aan de titel van 2016, noch aan de winst in de eerste Nations League. Portugal lijkt op een talentenfabriekje waar de ene parel na de andere van de band rolt.
Van de acht Portugezen die op de lijst staan van de 100 duurste transfers in de geschiedenis van het voetbal, zitten er zeven in de selectie van Santos. Alleen Figo, inmiddels met verdiend pensioen, is er niet meer bij. In het spoor van Ronaldo vind je grote namen als João Félix, Bruno Fernandes, Bernardo Silva, João Cancelo, Rúben Dias et Diogo Jota. Namen die hun kost verdienen in de meest prestigieuze stadions van Europa: van het Etihad Stadium tot in de Wanda Metropolitano, maar ook op Anfield, het Signal Iduna Park of Old Trafford. Slechts zelden in de geschiedenis van het voetbal lijkt een land nog sterker dan de vorige keer op het moment dat het zijn titel komt verdedigen. Daarom dit overzicht, van de duurste spelers uit deze Seleção de voorbije vijf seizoenen. Alleen zij die voor meer dan 40 miljoen van club verhuisden, en die de bende van Cristiano nog sterker lijken te maken dan voorheen.
Bruno Fernandes – 26 jaar – Offensieve middenvelder – Manchester United
Het parcours van Bruno Fernandes meanderde de voorbije jaren ver weg van de klassieke wegen die talenten uit Portugal bewandelen. Eerder dan via één van de drie groten uit het land een sprong hogerop te maken, trok deze spelmaker zeer jong naar Italië, waar hij in 2016 bij Udinese wel meer dan 2000 speelminuten versiert, maar onvoldoende uitblinkt om in het oog te lopen van Fernando Santos. Het jaar erna verhuist Fernandes naar Sampdoria, waar hij iets minder speelt, maar wel zeven keer beslissend is. Ontploffen doet hij in de aanloop naar het WK in Rusland, na een terugkeer naar zijn thuisland. Fans van Sporting Lissabon genieten van zijn knotsgek seizoen met 16 goals en 5 assists. Zijn statistieken worden er fenomenaal: 79 keer beslissend in 81 wedstrijden tijdens zijn laatste achttien maanden in Portugal. Voldoende overtuigend voor Manchester United om er begin 2020 zijn nieuwe playmaker van te maken. Dat United sinds zijn komst terug de rug recht en de goeie resultaten aan elkaar rijgt, is geen toeval: 40 doelpunten en 25 assists in 80 duels bewijzen zijn invloed.
BERNARDO SILVA – 26 jaar – Offensieve middenvelder – Manchester City
Lid van het miljoenenfabriekje van supermakelaar Jorge Mendes. Gouden linker, fan van het vloeiende voetbal, iemand die zich vlotjes beweegt tussen de lijnen. De Portugese versie van David Silva. Bernardo kwam voor het eerst in the picture op de rots van Monaco. Zijn eerste seizoen was er uitstekend, maar dat werd niet weerspiegeld in de cijfers. Vanuit Monaco zag hij dan ook zijn landgenoten de Europese titel pakken. Twee jaar later was er over zijn aanwezigheid in de groep van Santos al geen discussie meer. Bernardo Silva had op dat moment Frankrijk al veroverd en met het Monaco van Kylian Mbappé een halve finale bereikt in de Champions League. Daarna was hij het Kanaal overgestoken en met Manchester City een eerste keer kampioen geworden. Deze voetballer in zakformaat van de Citizens heeft er inmiddels de kaap van de 200 wedstrijden onder Pep Guardiola gerond en die van de 50 interlands met de Seleção. Een prachtig cv voor iemand die maar net op de rand staat van zijn volwassen leven als voetballer.
João Félix – 21 jaar – Aanvaller – Atlético Madrid
Zijn klim naar de top is spectaculair. In 2016 kent niemand João Félix, die op dat moment de jeugdopleiding van FC Porto inruilt voor Benfica. Zelfs in 2018 spendeert deze 9,5 nog veel tijd in de B-ploeg van de ploeg uit Lissabon. Het is pas het seizoen erop dat hij zijn vleugels spreidt. Iets meer dan 3000 speelminuten, 20 doelpunten en 11 assists. Dat allemaal met een bovennatuurlijke elegantie. Het gemak waarmee Félix zich tussen de lijnen beweegt, overtuigen Atlético en Diego Simeone, dat stevig inzet op zijn komst om de zware erfenis die Antoine Griezmann nalaat op te vangen.
Bij de Colchoneros lijkt de immense transfersom, meer dan 9 cijfers, te wegen. Getroffen door de vloek van de club van meer dan 100 miljoen, is de eerste analyse. Vaak voetballend niet akkoord met El Cholo, behoort Félix eerder tot de categorie te zware uitgaven dan die van de intelligente. Terwijl hij toch meer dan voldoende voetbal in de voeten heeft om zich uit deze vloek weg te voetballen.
Rúben Dias – 24 jaar – Centrale verdediger – Manchester City
Dé verschijning van het jaar. Vorige zomer wellicht grotendeels onbekend tenzij bij hen die het Portugese voetbal op de voet volgen. Of zij die aandachtig keken naar de finale van de Nations League. Tijdens de eerste editie van 2019 werd hij er uitgeroepen tot beste speler in de finale. Toen Pep Guardiola op het einde van de transferperiode in de zomer van 2020 besliste om meer dan 70 miljoen euro te betalen voor zijn diensten, keken velen nog vreemd op. Dat bedrag riep toen meer vragen op dan applaus. In enkele maanden speelde hij die vragen weg, na een titel waarbij hij de beste verdediging van de elite leidde én de trofee van beste voetballer van het seizoen voor de pers pakte. Over Rúben Dias is iedereen het inmiddels eens. In de as van de nationale ploeg is hij op dit moment de eerste keuze van Fernando Santos. De bondscoach van Portugal wachtte overigens niet op die ontbolstering in Engeland om de charismatische centrale verdediger zijn vertrouwen te schenken. Rúben Dias was al het jongste lid van zijn 23 op het WK in Rusland. Daar in de schaduw de stiel leren kennen zou nu wel eens zeer waardevol kunnen blijken.
João Cancelo – 27 jaar – Flankverdediger – Manchester City
Op een voetbalveld al even moeilijk te volgen als in de opeenvolging van clubs op zijn cv. João Cancelo is op zijn 27e al bij vijf prestigieuze clubs in vier verschillende kampioenschappen gepasseerd. De passage van Benfica naar Valencia mag niet verrassen voor iemand uit de stal van Jorge Mendes. De rest wel. EURO 2016 bekeek hij nog vanuit zijn zetel thuis.
Van Valencia ging het naar Inter, net op een moment in de clubgeschiedenis dat de Nerazzurri eerder in zwart dan blauw schreven. Desalniettemin was de uitleenbeurt zo succesvol dat Juve zich op deze opportuniteit gooide. Bij de Bianconeri werd hij evenwel vaak aan de kant gelaten door Massimiliano Allegri. Voor het cynische voetbal van de Italiaan was zijn spel veel te avontuurlijk. De Portugees springt er wel mee in het oog van Guardiola. In het Etihad wordt João de man die alles kan. Vleugelspeler in balbezit, middenvelder bij balverlies dankzij een voetbalvisie die over 360 graden draait. Zijn techniek is immers die van een spelverdeler. Op die manier is Cancelo vandaag één van de wereldreferenties op een positie die hij slechts zelden bekleedt.
André Silva – 25 jaar – Aanvaller – Eintracht Frankfurt
Zijn eerste doelpunten vallen net te laat om hem een plaatsje te geven op het vliegtuig dat in de zomer van 2016 de selectie naar Frankrijk brengt. Silva is dat seizoen nieuw in de spits bij FC Porto. Hij scoort er 17 keer, maar dat vindt de bondscoach nog onvoldoende om het tot op zijn lijst van 23 te schoppen, eentje die nochtans niet bulkt van de centrumspitsen. De 21 doelpunten in het seizoen daarop geven dan al een hint dat de winst van Portugal geen toevalstreffer is, maar dat de selectie toekomst heeft. Ze inspireren Milan ook tot het op tafel leggen van iets minder dan 40 miljoen voor een transfer.
Silva blijft er echter anoniem en daarna ook bij Sevilla. Zijn tweede adem vindt hij in Frankfurt. Het eerste jaar gebeurt dat nog op uitleenbasis, maar met 16 doelpunten is de aanpassing geslaagd. Dit seizoen maakte hij er 28, in de schaduw van Robert Lewandowski en Erling Haaland maar met de verdienste dat hij de beste doelpuntenmaker met het hoofd in Europa is. Misschien het bewijs dat alvast op dat vlak Cristiano Ronaldo een landgenoot als erfgenaam vond.
Rúben Neves – 24 jaar – Centrale middenvelder – Wolverhampton
Niemand die ooit het talent van Rúben Neves betwistte. Ze noemden hem al een crack tijdens zijn periode in het opleidingscentrum van FC Porto. Maar toch hebben de Draken lang getwijfeld om hem speelminuten te geven. Baltoets én afstandsschot openden dan maar een route naar Engeland en een ommetje in het Championship.
Het agentschap Gestifute plaatst de getalenteerde middenvelder bij Wolverhampton, waar het de lakens uitdeelt. Dat seizoen in de wachtkamer van het topvoetbal eindigt met meer gele kaarten dan doelpunten, maar eens de promotie verzekerd blijft Neves goeie vorm tonen tijdens de drie daarop volgende jaren. Hij ontpopt er zich snel tot een sleutelspeler, aan de zijde van João Moutinho.
In 2015 kwam hij al bij de Seleção, maar daar zagen ze hem niet in actie voor 2018. Nog een werkpunt: de maestro kon tot dusver nog niet scoren in een interland. Als die goal valt, moet je niet twijfelen dat het schot zal worden afgevuurd van buiten de rechthoek.
Diogo Jota – 24 jaar – Aanvaller – Liverpool
Het verhaal van Diogo Jota lijkt heel veel op dat van andere talenten die zeer snel in het nest van Gestifute terechtkomen, het agentschap van de machtige Jorge Mendes. Een professioneel debuut in een middelmatige Portugese club, in zijn geval Paços de Ferreira, daarna een transfer, net na het EK in Frankrijk, richting Atlético, een van de geliefde toevluchtsoorden van de patron aller makelaars. Die overgang komt er na een goed seizoen, met 12 doelpunten en 8 assists.
De aanvaller zal evenwel nooit het truitje van de Colchoneros dragen. Er volgt vrijwel onmiddellijk een uitleenbeurt aan Porto en daarna nog eentje, en vervolgens een transfer van 14 miljoen euro naar Wolverhampton. Daar klikt het zeer goed met de Mexicaan Raúl Jiménez. De prestaties van Jota verleiden Jürgen Klopp om 45 miljoen euro op tafel te leggen. Bij The Reds wordt hij de eerste vervanger voor iemand uit zijn offensieve trio Sadio Mané, Roberto Firmino en Mohamed Salah. Met dertien doelpunten, waarvan vier bij zijn debuut in de Champons League, lijkt een eerste seizoen alvast geslaagd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
