Van Crespo tot Morata: de vloek op de Chelseaspits

© picture alliance / Jan Woitas/dpa-Zentralbild/dpa

De geschiedenis leert dat het met aanvallers bij Chelsea twee kanten kan uitgaan: een voltreffer of een complete mislukking. Wat zal het worden voor Timo Werner?

Frank Lampard zit nu waarschijnlijk met een brede glimlach in zijn zetel. Met Hakim Ziyech en Timo Werner heeft hij er twee onversneden toppers bij op Stamford Bridge.

Hoewel, met Chelseaspitsen weet je nooit op voorhand. Wordt Werner even goed als levende legende Didier Drogba of wordt het een fiasco zoals Radamel Falcao of Fernando Torres? Een overzicht van de opmerkelijkste spitsen die de revue passeerden onder Roman Abramovitsj.

Eerste transfers worden een flop

Wanneer de steenrijke Rus Roman Abramovitsj in 2003 Chelsea kocht, wou hij meteen enkele topnamen naar Londen halen. Met Eidur Gudjohnsen en legende Jimmy Floyd Hasselbaink had de club al twee heel goeie spitsen, maar toch liet Abramovitsj het geld rollen voor Hernán Crespo (26 miljoen van Inter) en Adrian Mutu (19 miljoen van Parma).

Voor Crespo was er niet veel plaats. In zijn eerste seizoen scoort hij wel 12 keer in 31 wedstrijden, maar met de komst van José Mourinho in 2004 wordt hij naar de uitgang geduwd. Na een uitleenbeurt aan AC Milan en nog een jaartje bij Chelsea pakte Crespo zijn koffers in 2006. Hij wou terug naar Italië en werd uitgeleend en uiteindelijk terug overgenomen door Inter. Eindbalans: 25 goals in 73 wedstrijden.

Mutu verging het niet veel beter. Bij Parma vormde hij een dodelijk duo met Adriano en ook bij Chelsea neemt de Roemeen een blitzstart met vier goals in zijn eerste drie wedstrijden. Maar dan gaat het snel achteruit door een echtscheiding, een seksschandaal en zelfs een politieachtervolging. Vanaf januari 2004 scoort hij geen enkele keer meer. Als klap op de vuurpijl komt er ook cocaïnegebruik aan het licht. De Roemeense spits wordt ontslagen door Chelsea en voor zeven maanden geschorst.

Beterschap met Drogba

Met de komst van José Mourinho was het ook tijd voor nieuwe spitsen. De Portugees haalde twee toppers naar Stamford Bridge: Didier Drogba (38,5 miljoen euro van Marseille) en Mateja Kezman (7,5 miljoen van PSV).

Didier Drogba werd in geen tijd een legende. De Ivoriaan bleef nog tot 2012 en kwam in 2014 zelfs nog een keer terug. Hij scoorde 164 keer in 381 wedstrijden, werd vier keer Engels kampioen, won vier keer de Engelse beker en was in 2012 de held in de Champions Leaguewinst tegen Bayern.

Met Kezman ging het helemaal de andere kant op. Bij PSV gold de Serviër nochtans als een onversneden topper met in de laatste vier seizoenen gemiddeld 30 goals. Bij Chelsea lukte dat niet.

Hij is een van de vele aanvallers wiens doelpuntenproductie bij Chelsea plots stokt. Kezman scoorde in één seizoen slechts zeven keer en zijn carrière raakte nadien niet meer van de grond.

Legendes zijn geen garanties

Abramovitsj houdt er wel eens van om een topper binnen te halen. Met de komst van Andrij Sjevtsjenko in 2006 was dat niet anders. De Oekraïner gold als een van de beste spitsen van zijn tijd, had een keer de Champions League met AC Milan gewonnen en was dus een legende voor hij naar Chelsea kwam.

Maar ook zijn verhaal verliep dramatisch. Chelsea betaalde 43 miljoen voor 29-jarige spits, maar kreeg een speler die over zijn top heen was. Hij kende veel blessures, vond geen klik met coaches Avram Grant en Luiz Felipe Scolari en vertrok in 2009 naar Dinamo Kiev, na slechts negen keer te hebben gescoord.

Sjevtsjenko kon niet bevestigen bij Chelsea
Sjevtsjenko kon niet bevestigen bij Chelsea© Belga Image

En het was alsof de spitsen van Chelsea vervloekt waren, want ook de volgende (transfervrije) aankoop Claudio Pizarro bleek een miskoop. Bij Bayern was de Peruviaan nochtans uitgegroeid tot een, jawel, legende. In Duitsland maakte hij meer dan 100 goals voor de Rekordmeister, maar bij Chelsea bleef hij steken op… 2 doelpunten in 32 wedstrijden.

Chelsea zat dus met een leemte in de spits naast Didier Drogba en die moest opgevuld worden door Nicolas Anelka. De Fransman kwam in januari 2008 over van Bolton voor 18 miljoen euro en bleek perfect te matchen met Didier Drogba. Eindelijk, moest Abramovitsj gedacht hebben. De Fransman bleef van 2008 tot 2012 en scoorde 95 keer in 184 wedstrijden. Hij is tot nu nog steeds een van de meest productieve spitsen van Chelsea ooit.

Oh, Torres…

In de wintermercato van 2011 begon het weer te kriebelen bij Abramovitsj. Zijn nieuwe target: Fernando Torres van Liverpool. De Spanjaard was geweldig bezig bij de Reds en werd met Spanje al Europees en wereldkampioen. Wat moest dat kosten? 58,5 miljoen euro. Meteen de duurste transfer ooit in Engeland. En dat voor een wintertransfer…

Maar ook Torres ontsnapte niet aan de vloek die op die wintertransfers rust. De Spaanse goalgetter werd een grote teleurstelling. Waar hij bij Liverpool met de ogen dicht scoorde, kon hij bij Chelsea soms open doelkansen missen. Er werd meer met hem gelachen dan wat anders. In 2012 zorgde hij nog wel mee voor winst in de Champions League, maar uiteindelijk was de balans mager: 45 goals in 172 wedstrijden. Veel geld uitgeven is dus geen garantie op succes op Stamford Bridge.

Na Torres was het in 2013 de beurt aan Samuel Eto’o. De Kameroener maakte in het vorige decennium nog furore bij Barcelona en Inter, maar was wat aan het uitbollen bij het Russische Anzji. Toen Mourinho terug aan de slag ging bij zijn Blues, wou hij Eto’o, die hij kende van bij Inter, er maar al te graag bij. Zijn passage bij Chelsea is echter een voetnoot in zijn carrière, maar hij deed het ook niet slecht. In één seizoen scoorde hij namelijk 12 keer in 35 wedstrijden.

Stormram Diego Costa

Bij Chelsea werd de diepe spits-positie opnieuw een probleem. Mourinho miste iemand die garant stond voor veel goals. Iemand zoals Diego Costa van Atlético Madrid. De Spanjaard paste perfect in het plaatje van Mourinho: oorlog maken voorin, agressief spelen en veel scoren. Een match made in heaven. En zo geschiedde: Costa kwam in 2014 over voor 38 miljoen euro en veroverde de harten van de supporters in geen tijd.

Costa zou nog tot 2018 blijven, twee titels en een League Cup mee naar huis nemen en 58 keer scoren in 120 wedstrijden. Zet hem maar bij in het rijtje van geslaagde spitsen.

Maar Chelsea zou Chelsea niet zijn als er in die periode geen gefaalde spitsen zouden rondlopen in Londen. Met Radamel Falcao en Alexandre Pato hadden de Blues weer prijs. Falcao, nochtans dé spits van Atlético Madrid en Monaco, kon bij Chelsea nog geen deuk in een pakje boter trappen. Bovendien viel hij van de ene blessure in de andere. Uiteindelijk zou de Colombiaan maar 12 keer in actie komen voor Chelsea en maar één keer scoren.

En voor Alexandre Pato, de voormalige golden boy van AC Milan, verliep de periode bij Chelsea zelfs nog slechter. De Braziliaanse spits, die gehuurd werd van Corinthians, kwam maar twee keer in actie en kon één keer scoren…

Diego Costa was de perfecte spits voor Chelsea: hij scoorde veel, maakte oorlog in de zestien en kwam goed overeen met Eden Hazard
Diego Costa was de perfecte spits voor Chelsea: hij scoorde veel, maakte oorlog in de zestien en kwam goed overeen met Eden Hazard© Belga Image

Nieuwe periode van matige spitsen

Diego Costa was verliefd op Mourinho, niet op zijn opvolger Antonio Conte. De Italiaan zag niet veel in Costa en na anderhalf seizoen mocht-ie beschikken. Alvaro Morata werd zijn opvolger voor 66 miljoen euro. Meteen de duurste aankoop van de club.

Conte kende de Spanjaard nog van bij Juventus en had er alle vertrouwen in dat Morata de nieuwe nummer 9 van Chelsea zou worden. Maar niets bleek minder waar. Morata kon zich nooit doordrukken en scoorde uiteindelijk maar 24 keer in 72 wedstrijden.

Toen Conte doorhad dat ook Morata niet meteen was wat hij zocht, kocht hij Olivier Giroud van Arsenal. Een spits op leeftijd die niet erg geliefd was bij de Gunners. En ook bij Chelsea, de grote rivaal, lijkt het niet te lukken. Waar hij onder Conte nog noodgedwongen een basisspeler was, verdween Giroud onder Maurizio Sarri uit de basis. Hij moest plaatsmaken voor diens poulain Gonzalo Higuaín, die maar een half seizoen bleef en 5 goals scoorde in 18 matchen. Momenteel zit Giroud te azen op een transfer.

Chelsea zat tot vorige zomer dus met een spitsenprobleem en het mocht door een transferban niemand aankopen. Nieuwbakken coach Frank Lampard moest even met de handen in het haar gezeten hebben, maar toen keerde ene Tammy Abraham terug van een meer dan geslaagde uitleenbeurt aan Aston Villa. Lampard zette hem prompt in de basis, gaf hem het nummer 9 en het nodige vertrouwen en Abraham ontplofte met 15 goals in 34 wedstrijden. Ineens was het spitsenprobleem opgelost door een gratis jeugdspeler. Als Ambramovitsj dat al die tijd geweten had…

En wat met de Belgen?

Jammer genoeg heeft de vloek onze Rode Duivels ook niet gespaard. Romelu Lukaku, die in 2011 voor 15 miljoen euro Anderlecht verliet voor Chelsea, kon nooit echt doorbreken bij zijn droomclub. Hij kwam amper in actie, miste in 2013 een cruciale penalty in de Europese supercup en kreeg geen vertrouwen van coach Mourinho. De rest van het verhaal kent u.

En ook Michy Batshuayi heeft niet bepaald de tijd van zijn leven bij Chelsea. In 2016 werd hij nog voor 40 miljoen euro overgenomen van Marseille en Conte zag in hem een wereldspits, maar vier jaar later is hij dat nog steeds niet. Na 77 wedstrijden staat de teller op 25 goals. En het zal er niet gemakkelijker op worden met Abraham en Werner als concurrenten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content