Zondag staat Engeland voor het eerst sinds 1966 in de finale van een groot toernooi. Vijf redenen waarom het 55 jaar later opnieuw prijs kan zijn voor de Three Lions.
1. Een bank vol sterren
Wat op voorhand werd gezegd van Frankrijk – het is een team vol sterren en je kan drie gelijkwaardige elftallen opstellen – geldt zeker ook voor de Engelsen. Met Harry Kane, Raheem Sterling, Mason Mount en consorten heeft de Engelse nationale ploeg al een stevige basisopstelling. Maar het wordt helemaal gek als je de bank bekijkt. Daar zitten nog toptalenten als Marcus Rashford, Phil Foden, Jack Grealish, Kieran Trippier, Jordan Henderson en Jadon Sancho. Wordt het verschil niet door de starters gemaakt, dan heeft Engeland nog opties genoeg op de bank zitten.
2. Thuisvoordeel
Engeland voor eigen publiek, het is toch iets bijzonders. Zeker als je zondag het volkslied zal horen door de kelen van 75.000 uitzinnige Britten. Want dat voordeel hebben ze wel, ze spelen voor eigen publiek en dat zal ook voornamelijk uit Engelsen bestaan. Reken daar ook nog bij dat ze eigenlijk hun hele toernooi in eigen land speelden – zes van de zeven wedstrijden gingen door op Wembley – en je kan wel stellen dat de Three Lions hier licht in het voordeel zijn ten opzichte van Italië.
3. Nog geen veldgoal tegen
Wat de Engelsen op dit toernooi zo sterk maakt, is de verdediging. In de eerste vijf wedstrijden pakten ze geen enkele tegengoal, wat een record is op het EK. Enkel tegen Denemarken moest doelman Jordan Pickford zich omdraaien. En dat voor een prachtige vrije trap van Mikkel Damsgaard. In open spel pakten ze echter nog steeds geen tegengoal op dit Europees kampioenschap. De nul houden is toch al een goed begin om een toernooi te winnen.
4. Kane en Sterling in vorm
Maar met de verdediging alleen zal het niet lukken tegen Italië. Om te winnen moet je natuurlijk ook scoren. Daarvoor rekenen de Engelsen op Raheem Sterling en Harry Kane, die net op tijd in vorm is. Sterling is voor de Engelsen zowat de held van dit EK. Als auteur van de enige drie Engelse goals in de groepsfase zorgde hij er in zijn eentje voor dat Engeland naar de volgende ronde ging.
Daarna was het de beurt aan Harry Kane om zich te laten zien. Hoe dramatisch hij begon aan het toernooi, zo sterk was hij in de knock-outfase. Hij scoorde al tegen Duitsland (1/8ste finale), Oekraïne (kwartfinale) en Denemarken (halve finale). Maakt hij er vier op een rij van tegen de Italianen?
5. Behouden spel
Dat Engeland niet al te aanvallend speelt, is bijna een eufemisme. Met heel behoudend voetbal en vooral veel verdedigend ingestelde spelers, knokten de Engelsen zich een weg naar de finale. Achterin alles dichthouden en dan rekenen op de individuele klasse van een aantal spelers, dat is zowat de (saaie) filosofie van bondscoach Gareth Southgate. Dat zo’n ingesteldheid prijzen kan opleveren, is al genoeg bewezen. Kijk maar naar de EK-zeges van Griekenland in 2004 en Portugal in 2016 of wereldkampioen Frankrijk in 2018. Schaart Engeland zich zondag bij dit clubje?
