Voetbal helpt werkloosheid en oorlog vergeten in de Gazastrook

Sport/Voetbalmagazine sprak met Mohamed Al Amassi, lid van de Palestijnse voetbalbond, over de toestand van het voetbal in de Gazastrook. ‘Het belang van sport is hier ontzettend groot’, vertelt hij.

De Gaza Football Association (GFA), onderdeel van de Palestinian Football Association (PFA), telt 56 clubs, waarvan er veel niet meer dan een kleine obscure buurt vertegenwoordigen. De GFA organiseert jaarlijks de Gaza Strip Premier League, een amateurcompetitie met twaalf teams. Stadions zijn er in heel slechte staat, sommige zijn ronduit ruïnes. Er is veel voetbaltalent in de Gazastrook, wordt ons op de Palestijnse voetbalbond verzekerd, omdat het spel er van generatie op generatie ontzettend veel gespeeld wordt, op straat en overal waar er enigszins plaats voor is. Maar door de blokkade krijgen weinigen de kans om zelfs nog maar in de professionelere West Bank Premier League te gaan voetballen.

Mohamed Al Amassi is plaatsvervangend secretaris-generaal van het Palestijns Olympisch Comité (POC) in de Gazastrook en lid van de raad van bestuur van de Palestijnse voetbalbond (PFA). Hij is geboren in Gaza, woont in Gaza en werkt in Gaza. Hij is een echte Gazaan, een Palestijn van de Gazastrook. ‘De jeugd vertegenwoordigt meer dan zestig procent van onze gemeenschap’, zegt hij. ‘Het belang van sport is hier ontzettend groot. Door het voortduren van de bezetting en het conflict, de belegeringen, de sluitingen en de werkloosheid is het de enige vorm van ontspanning geworden. Het merendeel van de mensen doet aan sport.’

Er is, aldus Al Amassi, ondanks alle obstakels en moeilijkheden waarmee ze er geconfronteerd worden een zekere stabiliteit en continuïteit in de organisatie van sportevenementen in de Gazastrook. ‘Zeker wat de organisatie van officiële kampioenschappen betreft. Al hangen ook die vooral af van het werk en de verantwoordelijkheid van vrijwilligers. Er is een sportkalender voor alle leeftijden. De echte problemen voor de ontwikkeling en verbetering van de sport zijn: de verbrokkeling van het land, de beperking van de bewegingsvrijheid, het herhaaldelijke verbod op externe vertegenwoordiging op internationaal niveau, het continue verbod van internationale sprekers om Palestina binnen te komen, het achterhouden van sportuitrustingen, de arrestatie van atleten en de verwoesting van de sportfaciliteiten en sportinfrastructuur. De bezetting zorgde intussen al voor beschadiging van meer dan twintig hoofdvelden, een gymnastiekzaal en de hoofdkwartieren van de voetbalbond.’

Voetbal is in de Gazastrook veruit de populairste sport, getuigt Al Amassi. ‘Het geeft de mensen het gevoel er toch bij te horen. Dat was hier ook tijdens het WK in Rusland heel duidelijk. Voetbal kijken en erover praten nam toen nog een groter deel van het dagelijks leven in beslag dan anders. De sfeer in de straten is altijd speciaal wanneer Gazanen op reuzeschermen hun favoriete voetbalsterren aanmoedigen. Voetbal is de sport van de armen, ook omdat er niet veel voor nodig is om het te beoefenen. Er is alleen een bal voor nodig en het kan overal gespeeld worden. Dat er in de Gazastrook twee miljoen mensen op een heel beperkte ruimte leven, zorgt ervoor dat de voetbalbeleving heel intens is en dat zowat iedereen erbij betrokken is. Gezien de grote werkloosheid helpt het voetbal jonge Gazanen om hun energie kwijt te geraken, op het veld en/of in de tribunes.’