Waarom 2021 het jaar van Romelu Lukaku wordt

In tijden van nood kent men zijn vrienden. Romelu Lukaku leidde de nationale ploeg door een moeilijke periode. Nu op naar 2021 vol prijzen?

De kritiek aan zijn adres hebben we nooit begrepen. Dat hebben we hier al eerder geschreven. Met afstand is hij ’s lands beste spits, en om good old Raymond Goethals te parafraseren: als je een goeie doelman hebt en een goeie spits, kun je ver komen. Wie weet in 2021 tot in een paar finales. De fans blijven dromen.

Torenhoge ambities

Ruim vier jaar geleden zaten we in het Brusselse in een fabriekshal toe te kijken. Nike deed er een fotoshoot met tal van internationals, het EK in Frankrijk moest worden gepromoot. Big Rom had er een uitstekend seizoen met Everton opzitten (18 goals in 37 competitiewedstrijden), maar zat toen nog met twijfels. Het WK in Brazilië had nog wonden geslagen en hij zei eerlijk: ‘Je kunt naar het EK gaan vol zelfvertrouwen, maar daar wel op de bank zitten.’ Dat gebeurde overigens niet.

Wat hij die avond ook uitsprak, waren zijn torenhoge ambities: hij wilde prijzen pakken met zijn ploegen en zijn land. Maar ook individueel: de Europese Gouden Schoen winnen was er eentje van.

We herinneren ons nog hoe Radja Nainggolan, die mee aan tafel schoof, vol ongeloof reageerde. ‘Welke prijs is dat?’ Lukaku moest het hem uitleggen.

Waarop Nainggolan droog repliceerde: ‘De meeste goals per jaar?’ Hij schoot in een lach. ‘Dan moeten Messi en Ronaldo toch eerst stoppen met sjotten hoor, makker, die maken zestig goals per seizoen.’ Lukaku schoot daarop ook in een lach, maar herpakte zich direct: ‘Niet normaal, die gasten. We zien wel. Maar het is wel een doel, alle records die je kunt breken, moet je proberen te halen.’

Op eenzame hoogte

Vier jaar later is hij goed bezig. De beste doelschutter in België, daar is al lang geen twijfel meer over. Met zijn 55e in 87 interlands zit hij in de top tien van doelschutters ter wereld. Ronaldo blijft een fenomeen, met 101 goals, ruim voor Messi (71). Maar Lewandowski (63), Suárez (62) of Dzeko (59) zijn binnen bereik. Allemaal spitsen die boven de 100 interlands zitten. Qua efficiëntie zit het goed. Al jaren.

Als we de verhouding expected goals/gemaakte doelpunten bekijken, scoort Lukaku al vier seizoenen lang – eerder hebben we die statistieken niet – beter dan zijn expected goals. Zélfs in de twee seizoenen bij Manchester United, toen hij zoveel kritiek kreeg. En door Ole Gunnar Solskjær naar de deur werd begeleid. De Noor zag Lukaku als iemand die af en toe de bal te veel verloor en die onvoldoende bewoog. Geen spits om vloeiende aanvallen mee op te zetten of om mee te combineren. Inter deed er alleen maar zijn voordeel mee.

2021 kan voor Lukaku een jaar worden waarin alles mooi tot een hoogtepunt komt. Op zijn 28e (de man verjaart volgend jaar in mei) staat hij fysiek op zijn top. Er is de ervaring, het vertrouwen, de coaching en de kwaliteit rond hem. Anders dan in 2014 of 2016 moet hij niet meer vrezen voor zijn plaats, het harde labeur heeft hem in ons land op eenzame hoogte gebracht. Europees topschutter worden kan in Italië, Ciro Immobile flikte het bij Lazio, Ronaldo was derde. Het jaar voordien was Fabio Quagliarella ook al zo’n veelscorer.

En met de nationale ploeg kunnen er zelfs twee prijzen worden behaald. De belangrijkste is in juni het EK, in oktober is er dan de finale van de Nations League. Daarvoor moeten over een maand in Brussel wel Engeland, dat gisteren gefrustreerd voetbalde en twee keer rood pakte, en Denemarken worden afgehouden. De winst betekent geen extra belasting in de zomer zoals bij de vorige editie – de finaleronde van de Nations League werd omwille van het EK uitgesteld naar oktober.

En nog een incentive: als later dit jaar wordt geloot voor de kwalificaties voor het WK 2022, komt ons land, mits groepswinst in de Nations League en plaatsing voor de finaleronde, uit in een kwalificatiegroep met vijf in plaats van zes landen. Dat betekent een niet zo aantrekkelijke tegenstander minder in de aanloop naar Qatar.