Thorgan Hazard begint deze zaterdag met Borussia Dortmund aan zijn achtste seizoen in de Bundesliga. Door de ogen van zijn twee vrienden Quentin Vanderbercq en Michaël Marcou blikken we terug op het levensverhaal van een voetballer die heeft moeten zwoegen om uit de schaduw te treden van zijn broer.
In de eerste helft van 2021 was voetbal even bijkomstig in het stadion van derde amateurclub RCS Brainois, dat vernoemd is naar langeafstandsloper Gaston Reiff. Sinds half maart werd de omnisporthal die aan de arena grenst, omgebouwd tot een vaccinatiecentrum waar tot vijfhonderd mensen per dag een prik kunnen krijgen. Maar eind juni nam koning voetbal, en met name tweedeklasser RWDM, zijn intrek op de site. Binnenkort zullen de supporters van RSC Brainois de deur van het stadion platlopen om fusieclubs met idyllische namen als Union Royale Namur – Fosses-La-Ville, Renaissance Mons 44 en CS Pays Vert Ostiches Ath aan het werk te zien.
Door het knusse decor laten Quentin Vanderbercq en Michaël Marcou zich al snel verleiden tot het opdissen van vermakelijke anekdotes over Thorgan Hazard. De ene voetbalt bij Olympic de Charleroi en heeft een bloedband met de Hazards via zijn vader, van wie de zus mama Hazard is. De andere is teammanager van RWDM – ook bekend onder zijn bijnaam Pascal le grand frère – en maakte vanop de eerste rij de opgang mee van de tweede voetbaltelg in de familie Hazard. ‘Eden trok vooral met mijn grote zus op en ik hield mij altijd op in de buurt van Thorgan’, vertelt Vanderbercq. ‘We zijn elkaar een beetje uit het oog verloren toen hij op zijn 14e naar Lens is vertrokken, maar we hebben daarna de draad weer opgepikt. Ik ben trouwens de peter van een van zijn dochters.’
Thorgan heeft vier dochters en Eden heeft vier zonen. Wat is het geheim achter die grote gezinnen?
Quentin Vanderbercq: ‘Misschien wilde Eden een dochter hebben en Thorgan een zoon. ( lacht) Ach, we zijn allemaal opgegroeid in kroostrijke gezinnen en onbewust doe je hetzelfde als je ouders. Thierry Hazard heeft drie broers en een zus en bij zijn vrouw Carine waren ze met vijf kinderen. En het is natuurlijk zo dat Thorgan en Eden het zich kunnen permitteren om een groot gezin te onderhouden. Thorgan houdt er ook van om veel volk rond zich te hebben. Op vakantie kan hij ervan genieten om zijn dochters te zien ravotten met de kinderen van Eden en Kylian.’
Michaël Marcou: ‘Die gezinsvakanties staan in het teken van de kinderen – ze zoeken hotels met speelpleinen en kinderzwembaden – en ze vatten perfect samen hoe zij in het leven staan. Toen zij jong waren was het ook al zo: er waren een handvol volwassenen die in het gezelschap vertoefden van een veelvoud aan kinderen.’
De dag dat hij niet meer beseft hoeveel weelde hij heeft, zal hij door zijn ouders goed wakker geschud worden.’
Duitse oorlogsmachine
Jullie hebben Thorgan zien evolueren van een kind naar een man. Wat moeten we ons daar bij voorstellen?
Marcou: ‘Hij zaagt nog altijd even hard als vroeger en hij is nog altijd veeleisend voor zichzelf. Maar in tegenstelling tot zijn broers, die ik zeker niet tekort wil doen, houdt Thorgan zijn voeten op de grond. Eden en Kylian zijn fantasten en kunnen heel gek doen. Op Thorgan kun je rekenen als op een metronoom. Op jonge leefttijd viel zijn maturiteit mij op. Toen hij zes jaar was, reflecteerde hij als een kind van negen jaar. Op zijn 15e kon je hem verwarren met iemand van achttien jaar of ouder.
Op mentaal vlak had hij een voorsprong op zijn leeftijdsgenoten. Alles wat in zijn leven is gebeurd, is het logische vervolg van wat hij daarvoor heeft verwezenlijkt. Het klinkt cliché, maar het is gewoon zo. Ik heb de indruk dat hij heel plichtsbewust zijn leven als voetballer én gezinshoofd met vier kinderen heeft voorbereid. Hij is onderweg wellicht een paar hoofdstukken vergeten, maar hij heeft de lessen van zijn vader goed ingeprent. Eigenlijk is Thorgan een kopie van Thierry. Ik zet mijn vrouw niet aan de kant, maar ik moet de situatie controleren. Ik moet de houvast zijn van het gezin. Zo redeneert Thorgan.’
En wie is de man achter de voetballer?
Vanderbercq: ‘Thorgan is geen grote kletser. Hij dolt graag, maar het is niet iemand die zijn leven etaleert of zomaar zijn hart lucht. Zijn filosofie is: geen woorden maar daden. Hij zal niets zeggen, maar hij zal er wel voor zorgen dat het gebeurt.’
Marcou: ‘Extravagantie is zijn ding niet. Zelfs als kleine jongen heb ik hem nooit een doelpunt op een theatrale manier zien vieren. Ik herinner mij zijn eerste doelpunt in eerste klasse tegen Charleroi. Hij plaatste de bal door de benen van Parfait Mandanda op een pass van Franck Berrier. Na de match zei hij: ‘Ik kan mij dat doelpunt niet alleen toeëigenen, want het is Berrier die de aanzet gaf.’ Dat is het flegma van Thorgan.’
Vanderbercq: ‘Hij was blij met zijn doelpunt tegen Portugal, maar hij was vooral happy om het Belgische volk mee te zien surfen met het succes van de ploeg. Het eerste wat hij na de match heeft gedaan, is zijn dochters opbellen. Anderen gelukkig zien, dat maakt hem gelukkig!’
Marcou: ‘Zijn leven is zo fel veranderd dat het voor hem moeilijk geworden is om iedereen te plezieren en alle aanvragen positief te beantwoorden. Als er bij de nationale ploeg 552 supporters staan te drummen om een handtekening zal hij bij nummer 550 stop zeggen. Het is zijn ding niet. Hij staat ook niet als eerste te springen om een persconferentie te geven. Al vind ik dat hij beter zijn streng trekt dan vroeger.’
Wat onthouden jullie van zijn EK?
Marcou: ‘Alle mensen die op België-Portugal hadden afgestemd om een doelpunt te zien van Cristiano Ronaldo, kennen nu Thorgan. Want behalve zijn doelpunt heeft hij gewoon een superwedstrijd gespeeld. Hij heeft het veel beter gedaan dan bepaalde vedettes van Portugal.’
Vanderbercq: ‘De echte voetbalkenners wisten al wie Thorgan was en nu kent iedereen hem. Elke normale voetballer zou crazy doen na het scoren van een doelpunt in de achtste finales van een EK tegen Portugal, maar hij vond dat Eden de man van de match was. En hij zat ook met Eden in door de blessure die hij had opgelopen. Hij is ook niet het type dat zijn volledige contactenlijst afgaat om te vertellen dat hij net bij Dortmund heeft getekend. Een van de lievelingszinnen van zijn vader is: pour vivre heureux, vivons cachés. Hou alles binnenskamers. Alle broers passen die slagzin toe. Behalve enkele freaks zijn er weinig mensen die weten hoe Thorgans vrouw heet of hoe ze eruitziet. Hij houdt zijn privéleven zo veel mogelijk verborgen.’
Het eerste wat hij na de match heeft gedaan, is zijn dochters opbellen. Anderen gelukkig zien, dat maakt hem gelukkig!’
De carrière van Thorgan verliep niet zo lineair als iedereen zou denken. Is er een periode geweest waarin hij aan zichzelf begon te twijfelen?
Vanderbercq: ‘Hij heeft niet alles in de schoot geworpen gekregen. We waren erbij toen Eden zijn eerste doelpunt scoorde voor Lille. We waren door het dolle heen en Thorgan wilde dezelfde weg inslaan. Maar in eerste instantie wilde het niet echt lukken. De stap van de centre de formation naar de A-kern van Lens bleek te groot. Niet omwille van zijn talent. Lens vocht tegen de degradatie en in die omstandigheden kon de trainer het niet maken om enkele jongeren te lanceren. Hij verliet Lens om het bij Zulte Waregem te proberen. Hoeveel jongens zijn er na hun opleiding niet helemaal weggezakt? Maar hij kroop wel recht. Bij Borussia Mönchengladbach heeft hij twee seizoenen nodig gehad om zich aan te passen, maar daarna heeft hij zich omgevormd tot een Duitse oorlogsmachine. In elke fase van zijn carrière heeft hij moeten vechten tegen de vooroordelen. Bij elke transfer dachten de mensen: nu zit hij zeker aan zijn plafond. Maar telkens overtrof hij zichzelf. Op het EK heeft hij getoond dat hij wereldklasse is.’
Chinese compagnon
Is er een moment in de voetbalcarrière van Thorgan die er echt bovenuit steekt?
Vanderbercq: ‘De eerste keer dat ik hem het veld zag opwandelen voor een wedstrijd in de Champions League ( Sevilla-Borussia Mönchengladbach op 15 september 2015, nvdr). Ik moet terugdenken aan die avonden dat we aan de televisie gekluisterd zaten om de hymne te horen. En er is dat doelpunt tegen Portugal waar nog lang over gepraat zal worden. Ik heb hem een bericht gestuurd. ‘Kun je je inbeelden dat we vroeger samen naar het EK keken en dat jij nu gescoord hebt op dat tornooi? Geen van ons beide had dit ooit kunnen bedenken.’ Dat maakt het eigenlijk zo mooi.’
Marcou: ‘Als ik er één gebeurtenis moet uitpikken, is het de overhandiging van de Gouden Schoen. Ik had hem voor het eerst naar doel zien trappen bij Stade Brainois en opeens stond hij daar te blinken met de Gouden Schoen. Hij stond er niet eens bij stil dat hij die prijs kon winnen. Maar die avond stond ook in het teken van zijn nakende transfer naar Anderlecht. Om vijf uur ’s middags had Anderlecht een communiqué verstuurd om te melden dat Thorgan de dag erna zijn contract zou tekenen. Thorgan is zen en bedachtzaam – er moet al veel gebeuren om hem op te hitsen – maar hij was geambeteerd door de hele situatie. Tijdens het gala werd Thorgan aangeklampt met vragen over Anderlecht, terwijl Francky Dury en de voorzitter van Zulte Waregem hem een paar meters verderop in de gaten hielden.’
Het spel werd hard gespeeld door makelaars…
Marcou: ‘Hij heeft het niet zo voor makelaars. Mensen die met Eden wilden samenwerken, wilden er ook Thorgan bij hebben, maar hij heeft dat steeds afgeblokt. Hij zei altijd: ik heb geen makelaar nodig, ik heb mijn vader. Sommige transfers worden beklonken achter de rug van de speler, maar Thorgan heeft altijd zelf beslist waar hij naartoe ging.’
Vanderbercq: ‘We weten niet wat er gebeurd zou zijn mocht hij naar Anderlecht vertrokken zijn. Of toch wel: hij zou de titel gewonnen hebben met Anderlecht. Zijn parcours bewijst zijn gelijk. Hij is niet langs de achterdeur moeten wegsluipen bij Zulte Waregem, maar hij is door de grote poort vertrokken naar Borussia Mönchengladbach.’
Het lijkt wel alsof Thorgan precies aanvoelt welke club hij nodig heeft in een bepaald stadium in zijn carrière.
Vanderbercq: ‘In het voetbal moet je rekening houden met de factor geluk. Maar als je telkens de juiste club kiest op het juiste moment, dan is er geen geluk meer mee gemoeid. Hij koos voor Zulte Waregem en niemand had zien aankomen dat hij met Junior Malanda, Franck Berrier en Mbaye Leye voor de titel zou spelen. Daarna kon hij naar Schalke 04 en Valencia, maar hij opteerde voor Borussia Mönchengladbach. Die club teerde op zijn naam en eindigde steevast in het linkerrijtje. Toen Thorgan er speelde, zijn ze slechts twee keer uit de top vijf gevallen. Daarna wilde hij tot elke prijs in Duitsland blijven om een mijlpaal te bereiken. Het ging dus tussen Bayern of Dortmund.’
Marcou: ‘Dortmund is Europese subtop. Bayern is een andere categorie. Zelfs al ben je overtuigd van je kwaliteiten, dan moet je echt héél sterk zijn om er effectief aan spelen toe te komen. Je hebt geen recht op een misstap. Bij Dortmund zijn er al periodes geweest dat hij achter zijn beste vorm aanliep, maar toch in de ploeg bleef staan. Overkomt jou dat bij Bayern, dan raak je uit beeld en is het gedaan.’
Ik heb de indruk dat hij heel plichtbewust zijn leven als voetballer én gezinshoofd met vier kinderen heeft voorbereid.’
Vanderbercq: ‘Hij leeft van dag tot dag en hij zal bij elke mooie opportuniteit de pro’s en contra’s tegen elkaar afwegen. Maar hij houdt van Duitsland en hij zou er gerust zijn carrière kunnen afsluiten. Ik denk niet dat we hem ooit in de Premier League te zien zullen krijgen. Als hij vertrekt, dan is het eerder naar Spanje. Of we zien hem binnen enkele maanden voetballen in China met Marouane Fellaini. ‘ ( proest het uit)
Derde helft
Zijn ultieme droom is om samen met zijn broers te eindigen bij Stade Brainois, de ploeg waar zijn vader al jaren de bezieler is. Zal het er ooit van komen?
Vanderbercq: ‘Als het zo ver komt, dan zal het vooral voor de derde helft zijn in de kantine. Ja, Thorgan verdient veel geld. Maar vanaf zijn zes jaar heeft hij veel opofferingen gemaakt om er te geraken. Tel op hoeveel trainingen hij intussen heeft afgewerkt. In zijn pubertijd zag hij zijn vrienden links en rechts uitgaan, maar hij moest braaf thuis blijven in afwachting van de volgende training. Veel speelt zich in feite af tussen de oren.’
Niet uitgaan, een verhuizing naar het opleidingscentrum van Lens en het vaderschap op zijn twintigste. Heeft Thorgan nooit de indruk gegeven dat hij een deel van zijn jeugd heeft moeten opgeven?
Vanderbercq: ‘Hij heeft zich gebaseerd op het model van zijn ouders. Dat betekent: trouwen met de vrouw die hij op zijn 15e heeft leren kennen en op jonge leeftijd kinderen hebben. In zijn logica heeft hij het goede pad gevolgd. Hij heeft een mooie carrière en een goed draaiend gezinsleven. Wat kan je nog meer vragen?’
Marcou: ‘Op professioneel en familiaal vlak heeft Thorgan een leven dat velen hem benijden. Hij is de nummer tien van Dortmund, hij speelt bij de Rode Duivels en heeft vier gezonde kinderen. Ik had ook mijn jeugd willen ‘missen’ om er dat voor in de plaats te krijgen. Als dat de magische recette is, dan zullen er veel ophouden met uitgaan tussen het 18e en 24e.’ ( lacht) Weet je wat zijn geluk is? De dag dat hij niet meer beseft hoeveel weelde hij heeft, zal hij door zijn ouders eens goed wakker geschud worden.’
‘Veel mensen weten niet dat ik Thorgans neef ben’
Vanderbercq: ‘Door of dankzij mijn familienaam word ik nooit geassocieerd met mijn neven. Of ik blij ben dat ik Vanderbercq heet en niet Hazard? Laten we zeggen dat enkel de mensen die mij echt kennen, weten dat ik familie ben van de Hazards. Ik heb daar nooit mee te koop gelopen. Nochtans gingen onze families heel close met elkaar om. We gingen vaak samen op vakantie en op zondag toerden we rond op lokale loopwedstrijden in Waals-Brabant en Henegouwen. Onze ouders liepen tien kilometer en meer en wij namen deel aan de kidsrace. In die wedstrijden is er een rivaliteit gegroeid tussen Thorgan en ik. ( lacht) Het was een gezonde concurrentiestrijd; we probeerden elkaar te pushen om beter te worden. Wij eindigden afwisselend eerste en tweede. En hij was boos als hij tweede werd en vice versa. Ik hou goede herinneringen over aan de koers van La Louvière die over hoogstens een paar kilometers gelopen werd. Thorgan en ik hebben die wedstrijd gelopen van het eerste tot het zesde leerjaar en ik heb elke editie gewonnen behalve de laatste. De zege ging toen naar Thorgan en ik eindigde tweede. En volgens hem vervallen al mijn zeges en telt enkele de laatste wedstrijd…’
‘Van eerste jeugdtrainer tot babysitter’
Michaël Marcou: ‘Ik heb Thorgan letterlijk zijn eerste voetbalpasjes zien zetten op een voetbalveld. Het jaar waarin ik als jeugdtrainer begon bij Stade Brainois is Thorgan beginnen te voetballen. Ik was toen een jaar of zestien en ik had nog geen rijbewijs. Aangezien ik op een halve kilometer van de familie Hazard woonde, mocht ik vaak met hen meerijden. Ik kende Thierry Hazard van naam omdat hij toen al een bekend gezicht was in de gemeente en nog speler was geweest bij Stade Brainois. Ik wist ook dat hij leerkracht LO was. Ik was gebeten door alles wat met jeugdopleiding te maken had en als beginnende trainer had ik mij dus geen betere leermeester kunnen bedenken dan Thierry. Ik heb volop gebruikgemaakt van zijn knowhow om mezelf te verbeteren. Op een dag kwam de vraag van Thierry of ik wat zakgeld wilde verdienen door op de kleine mannen te passen. Ze waren vaak weg en ze hadden iemand nodig die ze blind konden vertrouwen. Ik zag Thorgan tijdens de week op training en op zaterdag zat ik bij hen thuis. Soms moest ik op twee jongens babysitten en soms waren het er zes als hun neven kwamen spelen. Van het een kwam het ander. Ik ben daar beginnen te slapen, ik kreeg de sleutel van het huis en in geen tijd werd ik beschouwd als de vijfde zoon van het huis. Ik heb dus hun dolle rit meegemaakt en ik was getuige van hun grootste sportmomenten.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
