Waarom we moeten hopen dat Lukaku fit is op het EK

© belga
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

We spelen even de Piet Huysentruyt van het voetbal en vragen ons af: wat hebben we nu geleerd van die interland tegen Ivoorkust?

Gisteren hadden we een fysiektrainer aan de lijn. Thema van de discussie: omgaan met voetballers en hun fysieke trainingen in tijden van corona. Niet simpel, zei de man. In België was de voorbereiding nog min of meer normaal, zij het dat er wat weinig oefenwedstrijden waren in de aanloop naar de competitie. Misschien vandaar de moeizame start van wat topclubs, je gaat niet in één keer van nul naar honderd met diesels.

In de landen waar ze nog vorig seizoen afwerkten, was het zo mogelijk nog moeilijker om spelers voor te bereiden. Een stage van twee à drie weken, amper oefenmatchen en dan al direct competitie. Komt daar nog eens bij: besmettingen, spelers die in en uit de groep gaan, achterstand oplopen, fysiek contact moeten vermijden,…

Het wordt een moeilijk jaar, voorspelde hij. Met veel blessures. Coaches zullen moeten roteren, of de spelers lopen averij op. Zeker zij die druk worden gesolliciteerd en de komende weken naast competitiewedstrijden ook Europese duels moeten afwerken. Hij hield zijn hart vast voor de internationals, die daar nog eens belasting bovenop kregen.

Wat hebben we geleerd?

Allicht is een en ander de reden waarom Roberto Martínez plots, tegen zijn gewoonte in, zoveel nieuwe namen introduceerde in één wedstrijd. De Belgische bondscoach is in constant overleg met de clubs, wil niemand bruuskeren en heeft oog voor overbelasting. Vandaar dat gisteren, tegen Ivoorkust, druk werd geëxperimenteerd. Misschien zelfs te druk.

Sebastiaan Bornauw, Zinho Vanheusden, Jérémy Doku, dat was eigenlijk nu nergens voor nodig. Vanavond gaat het in Leuven voor de beloften tegen Wales om de knikkers: kwalificatie voor het EK. Die match is oneindig veel belangrijker voor de toekomst van het Belgisch voetbal dan dat niemendalletje tegen Ivoorkust, maar de eerder genoemde namen zullen daar dus niet bij zijn. Een aderlating voor de jonge ploeg. Dat uitgerekend Bornauw in de slotfase er werd afgelopen en een strafschop veroorzaakte, maakt het nog iets pijnlijker.

Bornauw, Doku, Vanheusden, Saelemaekers... Het was allemaal niet nodig en de penalty maakte het nog pijnlijker.
Bornauw, Doku, Vanheusden, Saelemaekers… Het was allemaal niet nodig en de penalty maakte het nog pijnlijker.© Belga Image

Oefenwedstrijden zoals deze zijn old school. Als u zich afvraagt wat het nut van de Nations League is – zondag Engeland uit, woensdag IJsland uit – dan kreeg u gisteren het antwoord. Geef toe, zo begeesterend was het allemaal niet. Weinig tempo, weinig automatismen, weinig animo. Een verplicht tussendoortje, waar wat individuele Duivels die debuteerden ongetwijfeld een goed gevoel aan overhielden, maar u en ik weinig van leerden.

Tenzij dit:

– Dat Timothy Castagne geen toekomst op de linkerflank heeft. Hij trekt er verdedigend zijn streng, maar zoekt in de opbouw consequent naar zijn rechter en komt daarbij naar binnen.

– Dat Vanheusden van alle jonge voetballers het verste staat in zijn ontwikkeling. Gezien de leeftijd van de vaste verdedigers is dat goed nieuws, maar ook niet direct een verrassing voor wie het allemaal wat volgt.

– Dat Alexis Saelemaekers goed en slecht afwisselt, zoals indertijd op Anderlecht. Op dat vlak heeft Italië nog niet veel veranderd.

– Dat wij persoonlijk Hans Vanaken niet al te nuttig vinden in een rol lager op het veld. De tweevoudige Gouden Schoen moet hogerop kunnen dreigen, infiltreren en passes geven. Op het middenveld is hij wel balvast, maar zit er amper versnelling van het spel in. Veel te weinig verticaliteit à la De Bruyne in die rol, om echt van een geslaagde wedstrijd te kunnen spreken.

– Dat Michy Batshuayi makkelijk blijft scoren. En dat is verheugend.

– Dat Yari Verschaeren – onbegrijpelijk hoe zijn niveau op Anderlecht zo fel verschilt van dat als Rode Duivel – iets elektrisch heeft, ook.

En ten slotte nog dit: Christian Benteke en vooral Divock Origi moeten zich toch maar eens bezinnen, over waar het met hun carrière heen moet. De centen zijn er, voor Origi de prijzen ook, maar verder? Benteke viel zwak in, Origi nog zwakker, niet geïnspireerd door het moment, amper honger om iets te laten zien. Omdat de tegenstander niet inspireerde, ongetwijfeld.

Geen van de drie potentiële vervangers van Romelu Lukaku heeft een vaste stek in hun ploeg. Gisteren zagen we waarom. Het wordt vingers kruisen, dat Big Rom op het EK fit is.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content