We hadden de Rode Duivels graag nog wat verder zien evolueren, maar het tornooi eindigde in Brasilia. En terecht. Soms moet je de limiet accepteren. De Belgen misten branie, misschien waren ze te jong, om hier nu al potten te breken. En is het wachten op EURO 2016.
Wat Frankrijk en Colombia meemaakten, is ook de Belgen overkomen. In dit stadium van een WK op achterstand komen, is dodelijk. Zeker als de tegenstander het verdedigen tot kunst heeft verheven en iedereen in het elftal, gesteund door een fanatiek publiek, die wereldtitel wil. En geen inspanning schuwt. De weg is nog lang, maar onverzettelijk bleken ze wel, de Argentijnen. En dus konden de Rode Duivels weinig beginnen, net als de Fransen of de Colombianen tegen het defensieve blok van hun tegenstander. Is dit het WK van de vele goals, dan zijn dit de kwartfinales van de ijzersterke verdedigingen. Want net als Romero vandaag hadden gisteren Neuer of Julio Cesar weinig werk.
Eén foutje maakte Kompany, die een ijzersterke wedstrijd speelde, in deze partij. Eentje. Slecht uitverdedigen, onderscheppen, en pats boem, via een op het been van Vertonghen afgeweken bal lag een schot van Higuaín in het net. Geen reactie bij Courtois, geen bij Kompany, verrast door zoveel snelheid in de driehoek Di Maria, Messi, Higuaín.
Weg WK. Varane weet het ook, en de Colombiaan die ThiagoSilva in zijn rug liet weglopen eveneens: je betaalt het cash, dit is topniveau, bij de beste acht van de wereld. In het beste kwart raak je niet zomaar.
Er mocht gedroomd worden, vooraf, terecht, het niveauverschil is/was niet zo groot. Maar nu, achteraf, moet niet worden getreurd. Dit Argentinië was gewoon beter. Hardnekkiger, leper, sluwer, ze speelden met onze voorhoede van jonkies. Sabella had Demichelis van stal gehaald, en Mascharano, had met Biglia nog wat meer zekerheid ingebouwd, had er alles aan gedaan om het wapen van de snelheid uit de Belgische ploeg te halen. Messi gaf weinig thuis, maar het hoefde ook niet, dit keer. In andere wedstrijden wel, om de doorbraak te forceren. Nu was die er al. En volstond het om te verdedigen.
Origi, Mertens, Mirallas, De Bruyne, Hazard, Lukaku… Niemand kon gevaarlijk zijn, zijn man voorbij, dreigen. Zelfs niet aan de kant van Basanta, ‘maar’ een centrale verdediger die op de flank speelde. Ze beseften het allemaal naar mate de wedstrijd vorderde, ook Wilmots. Die koos voor plan C, kracht, de lange bal. Van Buyten in, punt. Demichelis en Garay zagen het graag gebeuren.
De wissels, die tijdens vorige gelegenheden de match nog in het voordeel van de Belgen deed kantelen, hielpen dit keer niet. Alleen op voorzet van Vertonghen konden de Rode Duivels twee keer voor gevaar zorgen: Fellaini (over) en Mirallas (naast) troffen geen doel.
Dit keer had de tegenstander geen mirakelgoalie nodig. Dit was de op twee na jongste selectie van het tornooi. Daarmee in de kwartfinales raken was mooi, uitstekend zelfs, met een heroïsche match tegen de Amerikanen veroverden de Belgen het ganse land. Ze werd hier op hun eerste grote afspraak sinds jaren getest, op het leven in groep, door de (internationale) media, door de tegenstand. De Rode Duivels doorstonden die test, althans over onvrede of ruzie sijpelde niks naar buiten. Kamp Wilmots was peis en vree, ondanks veel Twitter, internet en ander mogelijk direct contact.
Er was kritiek op het matige spel, maar de Duivels bleven rustig. Kritiek die trouwens ook Duitsers en Argentijnen kregen, zelfs het gastland. We hadden ze graag nog wat verder zien evolueren, maar het tornooi eindigde in Brasilia. En terecht. Soms moet je de limiet accepteren, ook al had bij een omgekeerd scenario, met Belgen op voorsprong, het ook andersom gekund, want zoveel scheelde het niet qua niveau. Het is niet dat de kandidaat-wereldkampioen de Rode Duivels wegspeelde.
Over twee jaar zijn ze allemaal weer wat ouder, vooral het offensieve talent. Niet vergeten: Origi is een debutant op dit niveau, met Vanden Borre verdween op rechts een man die misschien met offensieve acties de boel wat open had kunnen breken. Niet vergeten ook dat De Bruyne zes maanden geleden nog inderhaast van ploeg moest veranderen, om aan speelminuten te komen. En waar staat Adnan Januzaj, tegen dan? Nu ontbrak het tikkeltje branie om de boel open te breken. Veel zal nu op de nek van Hazard terecht komen, maar dat hoeft niet, ook Messi was/is pas op zijn derde tornooi beslissend.
De Belgen misten branie, een bepalende flits in een match die vast zat. Net als de Fransen, ook een ploeg die hier vertrouwen tankte met het oog op het komende EK. Misschien waren de Belgen te jong, om hier nu al potten te breken. En is het wachten op EURO 2016.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier