Wist u dat STVV-spits Yohan Boli… de neef is van legende Basile Boli?

Yohan Boli (25) kende dit seizoen zijn grote doorbraak bij Sint-Truiden. Het voetbal zit hem in de genen: zowel zijn vader Roger Boli als zijn oom Basile kunnen mooie adelbrieven voorleggen.

‘Als kleine jongen is het cool om een vader te hebben die profvoetballer is’, vertelt Yohan Boli in Sport/Voetbalmagazine. ‘Ik herinner mij een match van hem met Le Havre tegen zijn ex-ploeg Lens. Hij scoorde toen het enige doelpunt van de wedstrijd en heel het stadion scandeerde zijn naam. Om kippenvel van te krijgen. Maar ‘de zoon van’ zijn, heeft mij zeker niet vooruit geholpen. Buitenstaanders dachten dat ik bij Lens mocht voetballen dankzij mijn naam. Mocht het zo gemakkelijk zijn dan zat ik nu bij Marseille, want mijn oom Basile Boli werkt daar… De carrières van mijn vader en mijn oom liggen ver achter ons, nu is het aan de volgende generatie Boli’s om het waar te maken. Daarom is het nooit bij mij opgekomen om met een andere naam op mijn shirt te spelen. Ik wil de naam van mijn vader in ere houden.’

Wanneer ontdekte hij dat zijn vader Roger Boli een held is voor de supporters van Lens? Yohan: ‘Mijn vader gaf mij extra trainingen op een veldje achter ons huis. Op een dag zagen we iemand in sneltempo op ons aflopen. Ik kreeg schrik en mijn vader was er ook niet gerust op. Die man keek mijn vader aan en zei: ‘Merci, Roger.’ En hij begon te wenen. Ik was in shock. Als een volwassen man zomaar begint te wenen, dan heeft mijn vader iets betekend voor hem.’

De aanvalsleider van STVV heeft tot nog toe twee selecties met Ivoorkust achter zijn naam staan. Op dat gebied doet hij het alvast beter dan zijn vader, want die heeft nooit een A-interland gespeeld. Yohan Boli: ‘Het was nochtans geen gemakkelijke keuze. Mijn vader is van Ivoorkust en mijn moeder is Senegalese. Met mijn broer Kevin hadden we van kleins af een pact gesloten: we zouden spelen voor het land dat zich als eerste zou melden. Het werd Ivoorkust. Twee jaar geleden zat ik in de preselectie voor de oefenmatch tegen Senegal die in Parijs werd gespeeld. Met mijn volledige familie op de tribune zou die match op emotioneel vlak heavy geweest zijn. Mijn ooms aan moederskant waren mij al aan het opnaaien… Het is er nooit van gekomen, door mijn schouderblessure.’